Het Meer van Heultje

 Ik heb geen betere foto spijtig enoeg, maar dit is weldegelijk mijn petekindje Noah met zijn vriendje in een bootje op mijn Schoonbroer Stefan zijn gazon, genomen door mijn Schoonzus Sara. Het heeft iets idyllisch vind ik. 

BFF trip naar Barfelona

Ze zijn vandaag nog aan het strandhangen blijkbaar, maar de BFF trip naar Barfelona is blijkbaar een doorslaand succes. Ik ga Kristin nog laten gastbloggen, maar hier is alvast een bloemlezing van de foto's die op de Barcelona Spam groep binnengekomen zijn. Ik ga ze straks halen, ik moet zien dat ik het huis nog rap aan kant krijg :) 

De foto's zijn doorspekt met de achterblijvers, dat is relatief vlot gegaan allemaal :) 

Diverticulitis

Ik moest het er toch ooit over hebben, dus better get it over with. In oktober 2022 zit ik samen met mijn Websters collega Kim bij onze klant Toop, dat is een brillenwinkel voor kindjes en begin ik verschrikkelijke buikpijn te krijgen. Je kent dat wel, zo van die pijn die nieuw is en waarvan je meteen weet: hier klopt iets niet. 

In elk geval, bij de klant ging het van kwaad naar erger en toen we er buiten waren kon ik bijna niet meer lopen. Kim heeft me op Websters afgezet en ik ben naar huis gereden waarop ik met Kristin naar de dokter ben gegaan. Siebe, een van de dokters in De Demerbrug kon niet aan mijn buik komen zonder dat ik het uitschreeuwde en wilde me meteen naar spoed sturen, maar ik wilde niet omdat ons Kaat de dag erna verjaarde. Hij heeft me met dikke pillen platgelegd we hebben ons Kaat haar verjaardag 's ochtends gevierd en Kristin is met mij naar spoed gereden waar snel bleek dat ik een gedekte perforatie van een divertikel op mijn dikke darm had. Denk appendicitis, maar dan met opties. 

Om een lang verhaal kort te maken: ik heb nog twee zo'n aanvallen gehad, 1 keer 3 dagen opgenomen in het ziekenhuis én na de 3de keer werd beslist dat mijn 'slecht' stuk dikke darm eruit moest. 

Ik wilde me eerst in het UZ laten opereren maar na daar van de ene assistent naar de andere nog minder geïnteresseerde assistent gestuurd te worden ben ik op aanraden van onze oude kameraad An Holemans te rade gegaan bij Dr Meekers in het AZ van Diest. Dat bleek een goeie zet te zijn. De mens heeft me onderzocht, me geïnformeerd en eind juni ben ik dan geopereerd.

De operatie duurde een pak langer dan verwacht waardoor mijn herstel iets moeizamer verliep dan wat ze gewoon waren. Ik was ook zo stoned als een aap de hele tijd dus ik weet niet veel meer van die eerste week in het ziekenhuis en de eerste week thuis buiten hetgeen me verteld is. En wat me verteld is, klinkt niet goed. Lees: een kleuter van 42 jaar. 

Ik heb erg veel steun gehad van de mensen rondom mij, ik heb spijtig genoeg niet van iedereen foto's die op bezoek geweest zijn (denkik), maar alle berichtjes, telefoontjes en bezoekjes, ze hebben me toen erg deugd gedaan. Ik kan niet sterk genoeg benadrukken hoe hard ik met mijn gat in de boter ben gevallen toen ik Kristin tegenkwam, want zonder haar zorgen zowel fysiek als mentaal had ik nog in mijn bed gelegen. 

Er zat een stevige emotionele component aan mijn herstel doordat mijn moeder in mijn jeugd heel vaak in het ziekenhuis heeft gelegen - waaronder 2 keer voor hetzelfde en dat heeft toch wel wat oud trauma terug opgerakeld waar ik - toen ik me fysiek wat beter voelde- mentaal door moest. Kort gezegd: het was een stevige zomer. We zijn nu november en het is pas heel recent dat ik mezelf terug een beetje mezelf voel. Wat een trip. 

 

De Bond Zonder Naam

Na jarenlang als speler D&D gespeeld te hebben en mede dankzij The HellfFire club uit Stranger Things is Dungeons and Dragons spelen ineens cool geworden. We waren allemaal geshockeerd toen dat gebeurde, maar zo zie je maar: als je lang genoeg wacht wordt alles cool. Mijn spelers zijn Jordy, Anse, Maarten, Bart, Vincent en vormen De bond Zonder Naam, ze werden recent vergezeld door Steven, maar die staat nog niet afgebeeld op de geweldige schets die Jordy van de bond maakte. We zitten aan sessie 5 en ze hebben net minderjarigen per ongeluk dood gedaan. Ik hou je op de hoogte van het vervolg. 

 

Een weekend in oktober

Ik ben tot de conclusie gekomen dat bloggen veel gemakkelijker is als er wat fotomateriaal voorhanden is. Bij deze een kort overzicht van een verjaardagsweekend.

We hebben een teenage model in huis. Hier afgebeeld met haar zus op weg naar het Halloween feestje bij Hans en Isabelle.

Besties!

Besties! In het hetzelfde kleedje nonetheless.

Er was nog tijd voor taart op een gegeven moment. Caroline is kei zwanger op deze foto, maar ge ziet het niet. Er zit een tafel voor.

We zijn naar de hyperrealisme tentoonstelling geweest en hebben daar onze ogen uitgekeken. 

Ons Mona was niet 100% mee van bij het begin.

Maar ze draaide snel bij.

GROTE BABY!

LELIJKE BABY

En dan nog een sleepover met de andere besties.

Mannekes. Life is good.

 

TUINWERKEN

Ik heb het grote geluk van zeer getalenteerde vrienden te hebben. Gino Verbelen van Verlo tuindesign (ex Ricoh, current Lost Boy) kan ook er goed tuinen tekenen. Hij heeft dat dan voor ons gedaan. We hebben weer een armoedje bij elkaar gespaard en we gaan dat ineens allemaal weer uitgeven. Aan een terras en een werkkot dus. 

Tesla

Ik weet niet zeker of het iets is dat uberhaupt over mij geweten is, maar ik ben een Elon Musk fanboy. De mens is het dichtste dat we bij Tony Stark kunnen komen en ik vind alles wat hij doet geweldig.  Mijn vreugde was dan ook groot toen Suleyman we meevroeg om Tesla te gaan testrijden.  Mega-ervaring, spijtig dat ik (of Websters) niet genoeg geld hebben om er eentje te kopen (leasen). Wie weet! :)

Ocharme mijn haag.

Het doet me pijn om de foto's te zien. Maar we hebben onze haag moeten afgeven. We waren hoog en droog op het gemak op vakantie in Landal Greenparks toen buurman Marc het slechte nieuws afleverde. Ze moest gaan, ze stond in de weg. Mijn mooie 80- jarige taxus haag. 

Ik denk dat ik de schok tot in Nederland voelde toen ze de eerste struik op onderstaand afgebeelde barbaarse wijze aan de schoot van moeder Aarde onttrokken. We trekken ons op aan het feit dat de Steenweg beter zal zijn achteraf. Dat hun offer niet vergeefs zal zijn. 

Mijne gebuur Marc nam de foto's, de gloominess van het bewolke licht versterken het evenement. Ik vraag me af of de werkmannen het onrecht ook voelden.  Kans is klein.

Een jaar in dienst

Het is ongelofelijk, maar waar. We zijn weer oktober, ik heb blijkbaar niet meer geblogt sinds juni en ik ben ondertussen een jaar in dienst bij Techno-Script.  Het cliché der clichés zegt dat de tijd vliegt als je je aan het amuseren bent.  

Kindjes hebben helpt ook om de tijd fysiek te zien verglijden.  Ik denk niet dat de tijd sneller loopt naarmate je ouder wordt. Er je krijgt er enkel referentiepunten bij: Kaat is bijna even groot als haar mama, Mona heeft een mening, kort haar en blijkbaar een lief.  Ik heb twee petekindjes nu, een hoop nieuwe vrienden en bakken nieuwe indrukken onder mijn riem. Het is een mega jaar geweest.

 

Edge heeft niet veel vrienden meer.

Ik ben blijkbaar niet de enige die een  hekel aan internet explorer heeft :)

Messenbeurs Solingen

Elk jaar doen de Gekke Duitsers een messenbeurs in het messenmuseum van Solingen. En, like clockwork zakte ook dit jaar weer een jolige bende BKS nerds af om de festiviteiten van dichtbij mee te maken. Tim en Jos zijn elk jaar van de partij, dit jaar werden we extra voorzien van een boswachter en een kleine blonde ridder. De foto's.

Viktor, hier afgebeeld zonder full plate harnas.

Een van de leukste nieuwigheden: David Kaiser maakt zijn eigen damast, etst the shit eruit dat er erg diepe groeven ontstaan en vult die groeven op met duraplast. Nog neige designs ook. Respectievelijk vonden mijn reisgenoten het 'slecht', 'smaakloos' en 'belachelijk'. Gelukkig zijn ze zelf te lelijk om een mening te hebben over eender wat.

AAAH Nils Kohring. Wat mij betreft een van de meest interessante tafels op de beurs. Leuk design, top materiaal combinaties en flippers met teflon. Wederom door mijn reisgenoten omschreven als: 'mja', 'bwah' en 'mmmh'. Een geluk dat hun mening niet relevant is.

Damasten Dolk van Pohler, op zich niks nieuws. Het handvat materiaal daarentegen! Aan elkaar gelijmde stekelvarkenstekels. STEKELVARKEN STEKELS. 

Hans Weinmueller is nen deuts die in Tuscon woont. Hij maakt daar friction folders. From scratch, met de hand. Met knopen en dollars als butt-ends. 

Het absolute hoogtepunt van het beursbezoek. Een stuk van Sam Verhaegen, cornoeile handvat en vijlstaal lemmet. Een van mijn prullen in de displaycase van het museum! De messen maken deel uit van een collectie die Tim samenstelde als huwelijksgeschenk voor Achim Wirtz, een van de Duitse Damast pausen. Redelijk beer allemaal.

Nogmaals de displaycase, hier afgebeeld met een boswachter en een schaapherder

David Holter maakt de messen die ik zou maken als ik effectief talent moest hebben. Enthousiasme is niet genoeg.

Schoon he. Mast verft zijn lemmeten met ijzerchloride. De link met het blad en het handvat is ongelofelijk goed gedaan

Dit is lelijk, laat dat duidelijk zijn. Maar het is zo fokking goed gemaakt dat ik er via een spiegel naar moet kijken. Fit en finish is echt van een andere dimensie. En nog een sympathieke pe ook!

Schweikert volg ik al een tijdje en ik blijf fan zijn werk. Vorig jaar had hij enkel jachtmessen bij, dit jaar enkel machet

Die scherpe blik, die krachtige houding! Dat kan enkel Viktor Wagendorp zijn. De patat op de voorgrond is den Tim.

Een van elk astublief. Spijtig genoeg is de goedkoopste 1050€ U leest dat goed. Een, nul, vijf, nul.

Ingo Jagel, simpel design, super afwerking. Knap.