Ik dump gewoon mijn foto's omdat het allemaal plezant was en de chronologie eigenlijk niet relevant. We zijn met onze vriendjes naar dardennen gegaan. Er stond daar een Houwitzer in de hof. We hebben gegeten, gedronken, gewandeld en dan terug gegeten, gedronken en gevolleybald. propsvodeheistrocker aan Vincent voor zijn geweldige muziekkwis.
Normaal gezien zou ik nu linken naar de Vince zijne blog voor een eloquent, wel gebalanceerd reisverslag, doorspekt met zijn signature steken onder water, maar de mens heeft slecht een foto van Nozems in de Dardennen gepost. Ik wacht nog wel even af - en dan link ik :)
We zijn op Rebecca-weekend geweest! Was ge-weldig. Zo geweldig zelfs dat ik quasi geen foto's heb genomen. Op de onderste foto is ons Mona Rebecca haar haar aan het doen. Ze is ze niet aan het martelen :)
Vorige week hebben we onze tweede inspiratiesessie gehad. Robrecht leidde ons rond in het fantastische KIK - Koninklijk instituut voor kunstpatrimonium. Het was een absolute hit. Ik heb foto's genomen die ik niet mag tonen omdat de topstukken die ze daar momenteel in bewaring hebben niet geadverteerd hoeven te worden. Steen, doek, textiel, labo's, het was een ware revelatie. Bedankt Robrecht!
En zoals het hoort waren we moe op het einde van de schoolreis :)
Dit zijn ondertussen al wat oudere foto's, maar er is nog niet veel aan het uitzicht veranderd. Wel heel erg rustig in de straat nu, dat gaat moeilijk worden om weer aan te wennen als het zwaar verkeer terug is. Zeker nu ze ook begonnen zijn aan de ambachtenzone naast ons.
Mijn klant Ixor sponsort Lolands. Het festival ten voordele van ALS onderzoek in de schaduw van de Basiliek van Scherpenheuvel. We hadden vip kaarten en we zijn eens gaan kijken. Er was vanalles te doen - hoogtepunt volgens Kaat was de Ketnetband. Voor mij persoonlijk was ons Kaat op een snowboard hét orgelpunt van de dag.
De kenners van de Vermeylen-Verhaegen geschiedenis herinneren zich waarschijnlijk nog hoe ons huis eruit zag voor we het verbouwden. De echte aficionados kunnen zich waarschijnlijk het grote raam achteraan, het gegoten betonnen terrasje en de witte deur die het werkkot afsloot voor de geest halen. Menigeen heeft daar uren gesleten in de tijd dat ons Kaat nog een Kaatje was en er nog bomen aan de Herseltsesteenweg stonden. Nostalgie aside achter die witte deur zat een klein werkkot waar mijn werkbanken en smeed paraphernalia stonden. Dat smiske was het laatste wat ik afbrak toen we de voorbereiding voor de verbouwing aan het doen waren. Ik heb daar nog een youtube filmpje van. Zullen we dat eens opdiepen:
Anyway, de laatste paar jaar heb ik dus geen werkkot meer en dat stemde me eigenlijk meer en meer verdrietig. Dat is misschien iets te sterk uitgedrukt. Laat ons het op heimwee houden. Ik had me dus het plan opgevat om een nieuw werkkot te stichten. Toen ik mijn vader deelgenoot maakte van mijn klein plannetje - ik was aan zeecontainers aan het denken- dook mijn,veiling afschuimende vader onderstaand camionneke op.
Ik weet wat je denkt. "Wat gaat hem met dat aftands wrak doen?" en "Waar issem nu weer mee bezig" en dan begrijp ik. Maar waar de meeste mensen foute graffiti en vuil zien, zie ik enkel OPPORTUNITEIT! Het plan hier is om de cabine uit te stomen, ze van de camion af te halen op poten te monteren en de cabine in te richten als nieuw werkkot. Ik heb zelfs nog een raam van het oude huis over om er in te monteren. Talk about full circle, zeg.
Ons Kaat ging dit jaar - 2017- voor de tweede keer mee op kamp en na het moeilijke kamp van vorig jaar - dat ging dan vooral over het goed kunnen slapen- ging het van een leien dakje. Ze lijkt helemaal haar draai gevonden te hebben in het uniformpje - dat ras te klein aan het worden is. Hier zie je drie Chirogrieten, van link naar rechts: miss Osschot zelf, Laureline en Marieke. Ze worden zeer groot, ondanks mijn pogingen ze klein te houden.
