zondag 31 juli 2011
maandag 18 juli 2011
HP Deathly Hallows Tier 2
Gisterenavond in de VIP lounge van Utopolis Mechelen HP7/2 gaan kijken. De zaal was superleuk, de film een aanfluiting van het boek, de reeks en de mythologie.
Yeah I said it.
zaterdag 16 juli 2011
donderdag 7 juli 2011
woensdag 6 juli 2011
maandag 4 juli 2011
Eerste keer kermis
Eendjes vissen
Pintje drinken
Bleiten op de draaimolen
Wat een dag dames en heren!
Pintje drinken
Bleiten op de draaimolen
Wat een dag dames en heren!
Mesje
Een Roleplay mesje voor Stefan. Granadillo handvat, zwarte fiber spacer, roestvrij Helle lemmet en een met de hand genaaide leren schede. De mens was er blij mee.
Nieuwe lay-out
Ik zat er al een tijdje op te kauwen. Het werd tijd dat ik de oude lay-out dumpte voor iets nieuws. Er zit een social media link in, ik weet dat sommigen daar op zaten te wachten en de reacties, de tags en de indeling is wat getweaked. Work in progress.
Weekend review
Het is een bewogen weekend geweest. Werchter op vrijdag was de moeite, zij het een van de vreemdste edities sinds jaren. Triggerfinger, de enige band die we echt van start to finish gezien hebben, was super overtuigend. Hun meesterschap van de stoner rock is indrukwekkend. Ruben Block zou in QOTSA niet misstaan. Geen enkel lid van triggerfinger trouwens.
Zaterdag was het dan feest O.R, de tweejaarlijkse hoogmis van de Leuvense onderzoeksraad. De festiviteiten hadden plaats in Gent.
Kristin is verdiend gehuldigd voor haar rol in de organisatie en was daar erg blij om
An Vano was niet opgezet met al dat lof.
Meisjes toch!
Zondag zijn we gaan soldenshoppen, op babybezoek geweest en zijn we met ons Kaat naar de kermis geweest! Foto's en relaas volgt!
Zaterdag was het dan feest O.R, de tweejaarlijkse hoogmis van de Leuvense onderzoeksraad. De festiviteiten hadden plaats in Gent.
Zondag zijn we gaan soldenshoppen, op babybezoek geweest en zijn we met ons Kaat naar de kermis geweest! Foto's en relaas volgt!
vrijdag 1 juli 2011
woensdag 29 juni 2011
The Goonies
donderdag 23 juni 2011
Goosemusic — SYNRISE – JEF NEVE PIANO VERSION
Goosemusic — SYNRISE – JEF NEVE PIANO VERSION
Hier zie je de man zelf aan het werk.
Hier zie je de man zelf aan het werk.
Vrouwen in 't Wit
Zonder twijfel de moeilijkste tot nu toe:
Vrouwen in het Wit – Als een zwerende vinger & Bloedlegerig
Cauvin, de ouderdomsdeken van het striptekenaarsgilde en zijn poulain Bercovici mogen met recht en reden grootmeesters van de gag genoemd worden: Agent 212, De Psy, Cédric en de Gieren zijn slechts een kleine greep uit Cauvins oeuvre en Bercovici, 'Berco' voor de vrienden, heeft met zijn Grand Panic Circus en de Cactus Club zijn laatste visuele gag nog niet getekend. Beide heerschappen zijn al jaren goed op elkaar ingespeelde maatjes ( Cauvin ontdekte Bercovici tijdens een signeersessie, ergens in de diepe jaren 80) en dat merk je ook aan hun werk. Cauvin is op zijn best in dit medium en slaagt er steeds in om in een genre waar je van zou verwachten dat alles allang is gezegd iets nieuws te verzinnen. Als een zwerende vinger en Bloedlegerig zijn respectievelijk editie 32 & 33 van hun bestseller reeks Vrouwen in 't wit en ook al is de humor niet van dat niveau dat je er schuddebuikend uit je zetel van valt, is het toch moeilijk om de boekjes niet in een keer uit te lezen. Ook in deze edities mogen we op een aantal usual suspects rekenen: de vrolijke poetsvrouwen (in 'Als een zwerende vinger' wordt op p18 zelfs verwezen naar een vroeger album om de spanning en misschien de verkoop wat op te drijven!), de jonge dokteres en haar neurotische ouders,... Bercovici & Cauvin schuwen geen enkel cliché en werken met zorg alle kleine kantjes af die aan een ziekenhuis en het onvermijdelijke bezoek behoren. Bercovici heeft in het verleden bewezen verscheidene tekenstijlen machtig te zijn, maar voor Vrouwen in 't Wit houdt hij het bij zijn meteen herkenbare grillige en cartooneske lijnvoering. Berco suggereert de karakters met een slechts een paar lijnen, negeert proportie en menselijke anatomie en creëert grote vlakken, klaar om door Studio Leonardo van de harde, bijna primaire kleuren voorzien te worden die tekenend zijn voor het merendeel van de Dupuis reeksen. Het zal de ongeruste echtgenotes en lanterfantende chirurgen die Bercovici's pagina's vullen worst wezen. Van exorcisme tot bedpannen, van jaloezie tot openbare dronkenschap, alles is bespreekbaar en alles mag rekenen op een vleugje absurditeit. Vrouwen in 't Wit: niet innoverend, maar goed gemaakt in een genre dat niet kapot kan.
Vrouwen in het Wit – Als een zwerende vinger & Bloedlegerig
Cauvin, de ouderdomsdeken van het striptekenaarsgilde en zijn poulain Bercovici mogen met recht en reden grootmeesters van de gag genoemd worden: Agent 212, De Psy, Cédric en de Gieren zijn slechts een kleine greep uit Cauvins oeuvre en Bercovici, 'Berco' voor de vrienden, heeft met zijn Grand Panic Circus en de Cactus Club zijn laatste visuele gag nog niet getekend. Beide heerschappen zijn al jaren goed op elkaar ingespeelde maatjes ( Cauvin ontdekte Bercovici tijdens een signeersessie, ergens in de diepe jaren 80) en dat merk je ook aan hun werk. Cauvin is op zijn best in dit medium en slaagt er steeds in om in een genre waar je van zou verwachten dat alles allang is gezegd iets nieuws te verzinnen. Als een zwerende vinger en Bloedlegerig zijn respectievelijk editie 32 & 33 van hun bestseller reeks Vrouwen in 't wit en ook al is de humor niet van dat niveau dat je er schuddebuikend uit je zetel van valt, is het toch moeilijk om de boekjes niet in een keer uit te lezen. Ook in deze edities mogen we op een aantal usual suspects rekenen: de vrolijke poetsvrouwen (in 'Als een zwerende vinger' wordt op p18 zelfs verwezen naar een vroeger album om de spanning en misschien de verkoop wat op te drijven!), de jonge dokteres en haar neurotische ouders,... Bercovici & Cauvin schuwen geen enkel cliché en werken met zorg alle kleine kantjes af die aan een ziekenhuis en het onvermijdelijke bezoek behoren. Bercovici heeft in het verleden bewezen verscheidene tekenstijlen machtig te zijn, maar voor Vrouwen in 't Wit houdt hij het bij zijn meteen herkenbare grillige en cartooneske lijnvoering. Berco suggereert de karakters met een slechts een paar lijnen, negeert proportie en menselijke anatomie en creëert grote vlakken, klaar om door Studio Leonardo van de harde, bijna primaire kleuren voorzien te worden die tekenend zijn voor het merendeel van de Dupuis reeksen. Het zal de ongeruste echtgenotes en lanterfantende chirurgen die Bercovici's pagina's vullen worst wezen. Van exorcisme tot bedpannen, van jaloezie tot openbare dronkenschap, alles is bespreekbaar en alles mag rekenen op een vleugje absurditeit. Vrouwen in 't Wit: niet innoverend, maar goed gemaakt in een genre dat niet kapot kan.
Extern geheugen
School is cool - In want of something
Foster the People - Pumped up kicks
Chase & Status - No problem
Miles Kane - Rearrange
Moet ik nog kopen op Itunes
Foster the People - Pumped up kicks
Chase & Status - No problem
Miles Kane - Rearrange
Moet ik nog kopen op Itunes
Anonymous
Ik volg met veel Gusto de internets en de lulzboats die er op varen. Maar dit
kan ik enkel toejuichen. :)
kan ik enkel toejuichen. :)
woensdag 22 juni 2011
Zaterdag
Oboi oboi oboi. Ik ga zaterdag kayakken en mountainbiken tussen Petit-Han en Durbuy.
Ik kijk er naar uit! Manneke! Ik hoop mijne kodak terug te vinden tegen dan.
The Pacific
De makers van Band of Brothers.
Steven Spielberg en Tom Hanks als exec producers.
HBO event
Nu op Canvas.
The Pacific. Kijk ernaar. Trust me.
Lore is gedoopt!
Onze kodak is vermist, dus ik moet het met wazige telefoonfoto's doen óf ik kan den deze gebruiken. Hier staat ze beter op :)
dinsdag 21 juni 2011
Chase & Status
Ik kijk graag naar My Set Rules, een programma dat jonge bedroom dj's een kans geeft op een doorbraak. (Ze maken gebruik van- bij gebrek aan een betere omschrijving- het 'komen eten' principe) Raving George, zat in het eerste seizoen en heeft net de dj contest van Switch op StuBru gewonnen. Het kind krijgt mainstage op Tomorrowland als forum. Talking about breakthrough opportunities.
Anyhoo, haar keuze voor de boiler room, krijgt mijn plaat van de maand stempel. And that's saying something.
Anyhoo, haar keuze voor de boiler room, krijgt mijn plaat van de maand stempel. And that's saying something.
Herseltsesteenweg
De brug over de Herseltsesteenweg die het landhoofd over de velden met de kokerbrug en de Gijmelsesteenweg verbindt is bijna af. Het perspectief is me nog vreemd, maar de brug lijkt er ondertussen altijd al geweest te zijn.
Schoonbroer
Stefan wordt volgende week woensdag mijn schoonbroer en was zo goed me afgelopen weekend mee te nemen op zijn vrijgezellen weekend. Twee dagen verbroedering met wild paintballen, zwanworsten boeffen uit het blik en veel te veel drank. Glorious.
Hier is de man zelf!
Tanden poetsen
Onze dochter is gisteren voor de 20ste keer vermaand! Ze is een al een groot meisje geworden. We staan nu op mama's rubbermaid stapje om onze tanden te poetsen. Ik smelt elke keer.
vrijdag 17 juni 2011
vrijdag 10 juni 2011
X-men First Class
Ik moet toegeven dat de observatie die onze vrienden bij Penny Arcade in bovenstaand satirisch stuk maken niet helemaal naast de kwestie is. De catalogus van coole mutaties waar Marvel uit kon kiezen had iets pittigers kunnen produceren. That being said is X-Men first class een pareltje. Marvel had al een tijdje begrepen dat hun verhalen met humor moeten gebracht worden. Fantastisch in beeld gebracht, Frans en Duits in een Hollywoodfilm, cameo's van Rebbecca Romijn en Hugh Jackman, het plaatje was compleet. Met Benny, Vincent, Vincent en Stef de celebrities dan nog dichtgedaan. Misschien wel voor altijd.
maandag 6 juni 2011
zondag 5 juni 2011
Lang weekend review
Ook nog even langs spoed geweest om ons meisje te laten doorlichten, gelukkig niets aan de hand.
Donderdag BBQ bij Stef en Tine!
dinsdag 31 mei 2011
Fietsen!
Miss Osschot is er fan van! We hebben een stukje van het Morkhoven pad gedaan (getuige het runkeeper printscreentje onderaan) en zijn bij Tante Sara op bezoek geweest!
We gaan nog atleten worden joeng.
We gaan nog atleten worden joeng.
Strips!
Recent gerecenseerd!
Djinn 9 – De Gorillakoning
Jean Dufaux is een bezige bij. Zijn immense fantasie gaf leven aan series zoals Murena met Philippe Delaby, Jessica Blandy met Renaud Denauw, Niklos Koda met Olivier Grenson, Kruistocht met Philippe Xavier en De Aasgieren met Enrico Marine. De lijst is even lang als indrukwekkend. Dufaux' bibliografie leest als een who is who van het Franse en Belgische striptekenaarsgilde: hij weet voor elke nieuwe reeks een verse tekenaar te strikken. Voor Djinn voegde hij de Spaanse Ana Miralles toe aan zijn uitgebreide collectie. De Gorillakoning is de afsluiter van zijn Afrikaanse cyclus.
In deze aflevering volgen we het verhaal van Kim Nelson, een jeugdige avonturier die het verhaal en de legende die haar grootmoeder Jade in Afrika naliet, probeert te volgen. Jade is een incarnatie van een Djinn, een demon die niet kan liefhebben maar die de macht heeft begeerte op te wekken. Aan de start van het verhaal gaan we terug in de tijd en heeft Jade de Orushi stammen verenigd en leidt zij de onderhandelingen voor een hertekening van de grenzen tussen de zwarte stammen en de blanke kolonisten. Haar macht voldoet echter niet en Jade ziet zich genoodzaakt de Gorillakoning op te zoeken: een legendarische leider die van haar de ware koningin van Afrika kan maken. In het heden voltooit Kim Nelson haar zoektocht naar de Zwarte Parel, een relikwie van haar grootmoeder en een kleinood dat ook door Zymba Motta, de lokale potentaat wordt begeerd. Motta wil een groot leider worden en gelooft dat de parel hem hierbij kan helpen. Maar dan moet hij hem eerst te pakken krijgen...
Dufaux pleegt in De Gorillakoning geen stijlbreuk: sex, geweld, intriges, alle gekende elementen van de Djinn reeks zijn aanwezig, inclusief het ellenlange voorwoord dat het midden houdt tussen een horoscoop en een stationsromannetje. Een feature die in elke editie terugkomt en meer verwarring brengt dan dat het de vorige episodes opfrist. Een kleine hickup in een verder foutloze uitvoering.
De tekeningen springen van de pagina's en zorgen ervoor dat de vele seksscènes stijlvol blijven (p1,36). Miralles, een klassiek geschoolde kunstenares, slaagt erin om de meest weidse scenes te schetsen met een minimum aan detail (p4,6,9,24,43) en geeft het geheel een snuifje duizend-en-een-nacht. De lofbetuigingen aan haar adres op het einde van Dufaux' paginalange voorwoord zijn dan ook op hun plaats.
Kwalitatieve beoordeling: *** Goed
Moeilijkheidsgraad: II
DJinn 10 – Het Paviljoen der lusten
Jean Dufaux is een workaholic. Deze getalenteerde scenarist is verantwoordelijk voor meer dan twintig reeksen die allen door een erg breed publiek gesmaakt worden, de recensenten incluis. Een greep uit de titels van zijn hand: Murena, Jessica Blandy, Niklos Koda, Kruistocht, De Aasgieren, ga zo maar verder. Stuk voor stuk commerciële successen die met grote stapels tegelijk in de meeste stripwinkels te vinden zijn. Dargaud, zijn uitgeverij, begrijpt dit maar al te goed en geeft hem de kans om met de meest uiteenlopende tekenaars samen te werken: Delaby, Denauw, Grenson, Xavier, Marine,... Dufaux' telefoonboekje leest als een who is who van de Frans-Belgische stripscène. Voor de Djinn reeks kan Dufaux rekenen op de kunstige stijl van Ana Miralles, een klassiek geschoolde Spaanse die Djinn haar kenmerkende Duizend-en-een-nacht look bezorgt. Dufaux laat niet na aan het einde van elk van zijn te lange voorwoorden haar met bloemen te overladen. Hij heeft gelijk te over.
Djinn 10 – Het Paviljoen der lusten is een aaneenschakeling van geweld, sex en mystiek. Het vooroorlogse Indië wordt op een indrukwekkende manier afgebeeld (p23,42) met een uitgebreide kijk op de (al dan niet verzonnen) rituelen van de toenmalig heersende kasten (p28-33).
De tiende aflevering van Djinn betekent de start van de derde cyclus die helemaal rond India zal draaien. In Djinn 10 – Het Paviljoen der lusten gaan we terug de tijd in; Indië, net voor de eerste wereldoorlog. De Maharadja zal binnen een maand trouwen met Tamila Sing, de dochter van Kolonel Sing, een opstandeling die zich tegen de Engelse kolonisten verzet. De Maharadja is de zaak van de kolonisten goed gezind en de Engelsen hopen op hun beurt dat het verstandshuwelijk tussen de Maharadja en de dochter van de opstandige kolonel het einde van de vijandelijkheden zullen betekenen. Dit is buiten de moeder van de Maharadja gerekend die de Djinn Jade aantrekt om haar toekomstige schoondochter zo onweerstaanbaar te maken dat haar zoon alles doet wat ze hem opdraagt. De moeder hoopt de zoon zo weer in het juiste kamp te krijgen en geeft Jade de sleutel van het paviljoen der lusten om de transformatie van het jonge meisje te doen slagen. Een taak waar Jade zich met haar gekende stijl van kwijt.
Kwalitatieve beoordeling: *** Goed
Moeilijkheidsgraad: II
Jean Dufaux is een bezige bij. Zijn immense fantasie gaf leven aan series zoals Murena met Philippe Delaby, Jessica Blandy met Renaud Denauw, Niklos Koda met Olivier Grenson, Kruistocht met Philippe Xavier en De Aasgieren met Enrico Marine. De lijst is even lang als indrukwekkend. Dufaux' bibliografie leest als een who is who van het Franse en Belgische striptekenaarsgilde: hij weet voor elke nieuwe reeks een verse tekenaar te strikken. Voor Djinn voegde hij de Spaanse Ana Miralles toe aan zijn uitgebreide collectie. De Gorillakoning is de afsluiter van zijn Afrikaanse cyclus.
In deze aflevering volgen we het verhaal van Kim Nelson, een jeugdige avonturier die het verhaal en de legende die haar grootmoeder Jade in Afrika naliet, probeert te volgen. Jade is een incarnatie van een Djinn, een demon die niet kan liefhebben maar die de macht heeft begeerte op te wekken. Aan de start van het verhaal gaan we terug in de tijd en heeft Jade de Orushi stammen verenigd en leidt zij de onderhandelingen voor een hertekening van de grenzen tussen de zwarte stammen en de blanke kolonisten. Haar macht voldoet echter niet en Jade ziet zich genoodzaakt de Gorillakoning op te zoeken: een legendarische leider die van haar de ware koningin van Afrika kan maken. In het heden voltooit Kim Nelson haar zoektocht naar de Zwarte Parel, een relikwie van haar grootmoeder en een kleinood dat ook door Zymba Motta, de lokale potentaat wordt begeerd. Motta wil een groot leider worden en gelooft dat de parel hem hierbij kan helpen. Maar dan moet hij hem eerst te pakken krijgen...
Dufaux pleegt in De Gorillakoning geen stijlbreuk: sex, geweld, intriges, alle gekende elementen van de Djinn reeks zijn aanwezig, inclusief het ellenlange voorwoord dat het midden houdt tussen een horoscoop en een stationsromannetje. Een feature die in elke editie terugkomt en meer verwarring brengt dan dat het de vorige episodes opfrist. Een kleine hickup in een verder foutloze uitvoering.
De tekeningen springen van de pagina's en zorgen ervoor dat de vele seksscènes stijlvol blijven (p1,36). Miralles, een klassiek geschoolde kunstenares, slaagt erin om de meest weidse scenes te schetsen met een minimum aan detail (p4,6,9,24,43) en geeft het geheel een snuifje duizend-en-een-nacht. De lofbetuigingen aan haar adres op het einde van Dufaux' paginalange voorwoord zijn dan ook op hun plaats.
Kwalitatieve beoordeling: *** Goed
Moeilijkheidsgraad: II
DJinn 10 – Het Paviljoen der lusten
Jean Dufaux is een workaholic. Deze getalenteerde scenarist is verantwoordelijk voor meer dan twintig reeksen die allen door een erg breed publiek gesmaakt worden, de recensenten incluis. Een greep uit de titels van zijn hand: Murena, Jessica Blandy, Niklos Koda, Kruistocht, De Aasgieren, ga zo maar verder. Stuk voor stuk commerciële successen die met grote stapels tegelijk in de meeste stripwinkels te vinden zijn. Dargaud, zijn uitgeverij, begrijpt dit maar al te goed en geeft hem de kans om met de meest uiteenlopende tekenaars samen te werken: Delaby, Denauw, Grenson, Xavier, Marine,... Dufaux' telefoonboekje leest als een who is who van de Frans-Belgische stripscène. Voor de Djinn reeks kan Dufaux rekenen op de kunstige stijl van Ana Miralles, een klassiek geschoolde Spaanse die Djinn haar kenmerkende Duizend-en-een-nacht look bezorgt. Dufaux laat niet na aan het einde van elk van zijn te lange voorwoorden haar met bloemen te overladen. Hij heeft gelijk te over.
Djinn 10 – Het Paviljoen der lusten is een aaneenschakeling van geweld, sex en mystiek. Het vooroorlogse Indië wordt op een indrukwekkende manier afgebeeld (p23,42) met een uitgebreide kijk op de (al dan niet verzonnen) rituelen van de toenmalig heersende kasten (p28-33).
De tiende aflevering van Djinn betekent de start van de derde cyclus die helemaal rond India zal draaien. In Djinn 10 – Het Paviljoen der lusten gaan we terug de tijd in; Indië, net voor de eerste wereldoorlog. De Maharadja zal binnen een maand trouwen met Tamila Sing, de dochter van Kolonel Sing, een opstandeling die zich tegen de Engelse kolonisten verzet. De Maharadja is de zaak van de kolonisten goed gezind en de Engelsen hopen op hun beurt dat het verstandshuwelijk tussen de Maharadja en de dochter van de opstandige kolonel het einde van de vijandelijkheden zullen betekenen. Dit is buiten de moeder van de Maharadja gerekend die de Djinn Jade aantrekt om haar toekomstige schoondochter zo onweerstaanbaar te maken dat haar zoon alles doet wat ze hem opdraagt. De moeder hoopt de zoon zo weer in het juiste kamp te krijgen en geeft Jade de sleutel van het paviljoen der lusten om de transformatie van het jonge meisje te doen slagen. Een taak waar Jade zich met haar gekende stijl van kwijt.
Kwalitatieve beoordeling: *** Goed
Moeilijkheidsgraad: II
zondag 29 mei 2011
Abonneren op:
Posts (Atom)