Begin juni trok het kruim van de Belgian Knife Society naar Grobbendonk om aldaar in het vakantiehuisje van haar President/PDG Tim Wagendorp staal en vriendschappen te smeden. Ik ga niet graag in de details, immers, what happens in Grobbendonk, stays in Grobbendonk. Laat ons het er op houden dat mijn weekend werd ingedeeld in stevige blokken aan het aambeeld, opgevolgd door stevig blokken met mijn benen onder tafel. Er waren een hoop olijke Duitsers bij, dus U kan zich ongetwijfeld de rustieke zuippartij visualiseren. Een bloemlezing in foto's:
Op weekend gaan met het BKS doe je niet zomaar.
Achim Wirtz, damastpaus geeft een paar pointers.
Eerste resultaat na bijna 2 jaar inactiviteit
DING DING DING DING DING
Mr PDG
Jos maakt meer van zijn signature puntigheid
Een zicht op een propaan gas opstelling. De smidse stond ooit zelf op de grond een andere smidse te voeden
Ene fighter en twee jachtmesjes
We werden maar gayer en gayer met de minuut.
150 jaar ervaring messenmakerij in 1 foto
Kandelaarke gemaakt voor de Stijn Faes, allang beloofd, eindelijk kunnen maken, nog niet kunnen afgeven. Moet ik dringend werk van maken
Niet zo lang geleden zaten we iets te eten in de Pallieterhoeve te Booischot en de vriendelijkheid van het personeel - Nancy in het bijzonder- maakte dat we er regulars geworden zijn. Nooit te lang wachten, toffe speeltuin, alles wat een koppel met jonge kinderen wenst. Deze post is totaal niet gesponsord ofzo.
Elk jaar doen de Gekke Duitsers een messenbeurs in het messenmuseum van Solingen. En, like clockwork zakte ook dit jaar weer een jolige bende BKS nerds af om de festiviteiten van dichtbij mee te maken. Tim en Jos zijn elk jaar van de partij, dit jaar werden we extra voorzien van een boswachter en een kleine blonde ridder. De foto's.
Viktor, hier afgebeeld zonder full plate harnas.
Een van de leukste nieuwigheden: David Kaiser maakt zijn eigen damast, etst the shit eruit dat er erg diepe groeven ontstaan en vult die groeven op met duraplast. Nog neige designs ook. Respectievelijk vonden mijn reisgenoten het 'slecht', 'smaakloos' en 'belachelijk'. Gelukkig zijn ze zelf te lelijk om een mening te hebben over eender wat.
AAAH Nils Kohring. Wat mij betreft een van de meest interessante tafels op de beurs. Leuk design, top materiaal combinaties en flippers met teflon. Wederom door mijn reisgenoten omschreven als: 'mja', 'bwah' en 'mmmh'. Een geluk dat hun mening niet relevant is.
Damasten Dolk van Pohler, op zich niks nieuws. Het handvat materiaal daarentegen! Aan elkaar gelijmde stekelvarkenstekels. STEKELVARKEN STEKELS.
Hans Weinmueller is nen deuts die in Tuscon woont. Hij maakt daar friction folders. From scratch, met de hand. Met knopen en dollars als butt-ends.
Het absolute hoogtepunt van het beursbezoek. Een stuk van Sam Verhaegen, cornoeile handvat en vijlstaal lemmet. Een van mijn prullen in de displaycase van het museum! De messen maken deel uit van een collectie die Tim samenstelde als huwelijksgeschenk voor Achim Wirtz, een van de Duitse Damast pausen. Redelijk beer allemaal.
Nogmaals de displaycase, hier afgebeeld met een boswachter en een schaapherder
David Holter maakt de messen die ik zou maken als ik effectief talent moest hebben. Enthousiasme is niet genoeg.
Schoon he. Mast verft zijn lemmeten met ijzerchloride. De link met het blad en het handvat is ongelofelijk goed gedaan
Dit is lelijk, laat dat duidelijk zijn. Maar het is zo fokking goed gemaakt dat ik er via een spiegel naar moet kijken. Fit en finish is echt van een andere dimensie. En nog een sympathieke pe ook!
Schweikert volg ik al een tijdje en ik blijf fan zijn werk. Vorig jaar had hij enkel jachtmessen bij, dit jaar enkel machet
Die scherpe blik, die krachtige houding! Dat kan enkel Viktor Wagendorp zijn. De patat op de voorgrond is den Tim.
Een van elk astublief. Spijtig genoeg is de goedkoopste 1050€ U leest dat goed. Een, nul, vijf, nul.
Ik had mezelf voorgenomen dat ik ons Kaat zou leren fietsen. En ik heb echt mijn best gedaan, maar ik slaagde er niet in om haar vertrokken te doen geraken. Tot Kristin me attent maakte op een evenementje, georganiseerd door Dreamland, dat, niet gespeend van enig commercieel gedachtengoed - wat ze zullen toegeven, tot doel heeft kleine kindjes op haar parking de nobele kunst der tweewieler bij te brengen. Joeng wij daarnaartoe. Kaat meteen een poezenhelm, roze fiets, goede houding, zeer goed gemotiveerd, the works.
Wat volgde was magie. De lokale paarden kindjes fluisteraar leerde die klein mannen op geen twintig minuten met de fiets rijden door 4 simpele oefeningen. Ik stond erbij, keek ernaar en was met verstomming geslagen en god weet, dat gebeurt me niet vaak. Ik heb de lesdame uitvoerig gefeliciteerd en bedankt. Een aanrader vrienden, tenminste, als er met de fiets moet leren gereden worden!
The Vince of Darkness heeft een top report geschreven van onze dag in de refter van het Dia, laat mij toe nog een foto'tje van de artiest in kwestie, onze beste klant en onze mooiste klanten toe te voegen.
