Verbouwing

De mijne is gelukkig al een tijdje achter de rug. Bij mijn broer daarentegen hangt de zeer vertrouwde geur van zweet gemengd met wanhoop in de lucht. We zijn daar bijna door de groffe werken. Nu laatste sprint naar de pur.

Petekindjes

Zie hoe cute dat die zijn. Allé, zeg nu zelf zeg.

Schoolfeest

Het was schoolfeest om nooit meer te vergeten: regen met pijpestelen, een vrolijke bende ouders, leuke dansjes en een uitmuntend team. Mijn dochters stolen natuurlijk de show. NA-TUURLIJK.

Websters

Bij Techno-Script gaat het momenteel van een leien dakje. Het schema van Rob is gevuld, het mijne zit quasi pot-dicht en het ziet er naar uit dat onze nieuwste aanwinst Sofie, die binnen een maandje start meteen een paar klanten zal kunnen overnemen. Het bolt zo lekker dat we samen met onze brother-in-arms van Binarta besloten hebben om een webdesign bedrijfje op te starten. De opzet is eenvoudig: we nemen een Binarta template en ik vul die met content. Een site vanaf 890€. Kei goedkoop en kei goed :) Soit. Dat wat betreft de sales pitch. Het punt hier is dat Suleyman en Rob me mijn ding met Websters hebben laten doen. En het begin te werken. En ik ben er kei fier op :)

Zuurdesem

Ik heb al lang niet meer geblogd. Ik denk dat het een combinatie is van overdag al mijn creatief ei kwijt te geraken bij Techno-script. Waarom dan niet terug beginnen met een broodje? Ik kijk nogal graag naar documentaires op Netflix. Ze maken ze daar over de meest grappige onderwerpen, maar vaak ook over koken. In Cooked, was er een stukje over zuurdesembrood. Blijkbaar is dat de echte original. Ik dat dus eens geprobeerd: bloem en water laten vergisten in een potje op het aanrecht en er dan een broodje mee gebakken. Onderstaand exemplaar was poging 3 en de beste tot nu toe :)

Den Hooligan mag naar school

Wow, het is tijd om wat blogschade in te halen. Ik ga beginnen met Matthias Eulaers beter bekend als de Hooligan van de Bloemsehoeve die gisteren voor de eerste keer naar school is gegaan.

Heel efkes naar school is gegaan. De ochtend begon fris en enthousiast:

Maar rond de middag mocht Daisy hem al terug gaan oppikken, de duts had een buikgriep opgeschaard. Hij krijgt donderdag meteen een tweede kans :)

Gepubliceerde auteurs

Vincent, u beter bekend als The Vince of Darkness, zijn niet vies van een uitdaging. Dus hebben we een small press boekje uitgebracht dankzij de gracieuse hulp van Vzw 't Mannekesblad. 

Iemand heeft onze gekkigheid uitgeverij-gewijs uitgebracht dus! We liggen in het Besloten Land astublief. Dankuwel.

Langbaard en geen baard op avontuur!

Bo in de Pan voor de Jeroen

Sinds Kaatenheugnis kijken we al naar Jeroen Meus op tv. Een 'Jeroentje kijken" heet dat dan. Onlangs besloot ons Kaat dat het dringend tijd werd dat de Meus eens bo in de pan voor zijn Georges ging maken. 

Ik heb haar geholpen om de Jeroen het recept te bezorgen. Tot nu toe heeft em er nog niks mee gedaan. Maar we blijven duimen. :) Het was alvast een topdag in Leuven. 

Op reis in eigen streek

Ik maak mijn fiets aan mijn fietsdrager vast met veiligheidstripjes. Een gevolg van die gewoonte is dat die veiligheidsstripjes opgeraken (je snijdt ze immers kapot) aan een hoog tempo. Dat brengt dus regelmatige tripjes naar de lokale doe-het-zelf shops met zich mee. Deze keer waren miss Osschot én miss Ourodenberg erbij in de Gamma en het leek wel alsof ze nog nooit zoiets gezien hadden. Misschien wel omdat ze letterlijk een winkel als de nieuwe Gamma in Aarschot nog nooit hadden gezien. "PAPA, die hebben hier 4 keukens'

Lol. Foto's:

De Cross is een feest

Hoempa hoempa hoempa Svenneke NYYYYS, Svenneke NYYYYYYS, etcetera ad infinitum. Binnenkort stopt de Kannibaal van Baal ermee en dan gaan we een andere invulling van ons crossgebeuren moeten zoeken. De (ondertussen geworden) traditie om wat volk over de vloer te halen om naar het WK te kijken ga ik onveranderd laten. Elke keer weer een feest :)

Chiro, cacao, afgelekte frisco.

De officiële diagnose is binnen: ons Kaat is een Chiro griet en we zijn daar kei-blij mee. Ze gaat super graag en sinds deze week is haar lang-verwachte O'Berg pull ook binnen. Op de groei gekocht, maar te cute voor haar eigen goed. Onderstaand een impressie van een Pinkels soep-moment.

Een oud onrecht, nu ongedaan.

Het lange wachten is over. Het brandende onrecht ongedaan gemaakt. Jaar na jaar stonden we op de kantelen en jaar na jaar zagen we ons fort ten onder gaan aan de aanstormende Mongoolse horden. Maar niet dit jaar vrienden! NIET dit jaar! Dit jaar staan de Noisy Bastards weer op hun rechtmatige plaats.

1ste op de muziekkwis van de oud-leiding van Baal.

De kleibikers van St Lievens Houtem

Afgelopen weekend zijn we bij onze Luxemburgse vrienden uit Torhout en Gent in St. Lievens Houtem op bezoek geweest. Yves, is ondertussen ook een fietsNoenkel geworden en dat maakt dat als we elkaar zien, we meestal gaan fietsen. Gisteren was een topdag die slecht eindigde. Eerst dit:

en dan kettingbreuk. We hebben nog geprobeerd te repareren, maar ik moest gerepatrieerd worden. Spijtig spijtig spijtig.

Oudjaar!

Hoogvlieger, journalistiek, tranen

Afgelopen donderdag en vrijdag waren spannend, to say the least. De Hoogvlieger, het schooltje waar Kaat en Mona gaan en waar ik in het oudercomité zit kwam op een ongelofelijk negatieve manier in het nieuws. De directie had in samenspraak met de kinderen beslist om de namiddag speeltijden te herorganiseren: het speeltijdje van de namiddag werd aan de middagpauze geplakt en de kinderen mochten zelf kiezen wat ze met hun tien minuten in de namiddag doen: buiten gaan, konijn aaien, verder oefeningetjes doen,... etc. Na een periode van 3 maand: evaluatie en eventuele bijsturing. Dat zijn de feiten.  Letterlijk één ouder interpreteerde dit als 'school schaft speeltijd af' en belde het lokale journaille. Het stuk werd geschreven en 'school schaft speeltijd af' haalt de hoofdpunten. Het gevolg: een zondvloed van negativiteit voor de directie en de school én een nieuwe smet op het al zo bezoedelde Hageland en bij uitbreiding de Beruchte Marginale driehoek.

Ik gebruik Journaille niet licht, ik heb een diepgewortelde hekel aan de term. Maar hier is hij van toepassing. Het sensationele aspect van de communicatie en de manier waarop geen enkele nuance aan bod kwam, geen enkele duiding, deed mijn journalistiek hart bloeden. Ik had beter verwacht.

Ik verwacht van journalisten dat ze facts checken, de andere kant bekijken, argumenteren en de feiten dan brengen. Duponcheel en Hellemans hebben me dat geleerd, ik heb mijn notities nog. Het gaat me dus hier niet over de waarde van de beslissing die de school neemt, ik ben geen pedagoog, maar het is me wel duidelijk dat het beleid van een school en de waarde van dat beleid niet in kranten besproken hoeft te worden. Interessanter had geweest om een artikel te schrijven nadat de oefening was geëvalueerd. DAT had in de kranten mogen komen.

Het duurde niet lang voor de ouders zich organiseerden. We schreven een brief, startten een petitie en we lanceerden onze eigen media campagne. De morgen pikte ons op, HLN trommelde Selien Didden op en mondjesmaat konden we de grauwe sensatie omturnen naar iets mooiers: een gezamelijk front tegen negativiteit en een duidelijke boodschap: we zijn blij met de school, we vertrouwen de directie en als het een stomme beslissing blijkt te zijn, dan vertrouwen we erop dat ze wordt bijgesteld.

Vanmorgen las ik dat de mevrouw die haar verhaal deed haar kindjes weghaalt uit de Hoogvlieger. Of dat een goede beslissing is, laat ik in het midden, maar ook hier laat HLN een steek vallen: bescherm haar tegen zichzelf en beperk haar platform. Beslissingen hebben consequenties en het is duidelijk dat de mama in kwestie hulp nodig heeft. Ook om dit een plaats te geven. Ik hoop dat ze die gaat vinden.

Tom Lambrechts, een van de ouders, is een begenadigd fotograaf en was erbij om de bloemen af te geven gisteren. Ik hoop zijn spread vandaag in de kranten te zien.

Dag van de ambachten

Gisteren, dag van de Ambachten! De sfeer was optimaal, het volk was iets minder dan andere jaren, maar de dag was een topper. Tim's set-up wordt jaar na jaar professioneler: backstand slijpmachine buiten, het grote aambeeld, tafeltje hier, tafeltje daar, de tijden van het gele shelterke en twee palen in de grond met een koord rond zijn ver achter ons.  Ik heb dit jaar heel weinig gesmeed, Achim en Jos deden de demo's. Ik heb me bezig gehouden met een mesje af te werken. Ik had een paar geharde lemmetten, op eentje ervan is een handvat geraakt (het eerste in letterlijk jaren). Top dag!