Het is hier even stil geweest. Ik heb ondertussen ontdekt dat die blog mijn ups en downs ook volgt. Ons ma is vrijdag terug langs spoed moeten binnen gaan. Buik. We dachten dat ze dat allemaal achter de rug had. Niet dus.
Ik hield mijn hart al vast. Beelden van een uitgeteerd wrak met blauwe lippen. Brrrr. Ik dacht dat ze dat nooit meer moest meemaken. Maar ze was er snel bij, en de antibiotica heeft de strijd gewonnen en vandaag mag ze weer naar huis. En morgen gaat ze mee naar Kristin hare pas.
De goden lachen, de goden fronsen, maar alles komt goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Long ago in a galaxy far away.