Middagpost

Ooit al gehoord van Processierupsen? Wij wel. De laatste twee weken kon je me gemakkelijk aan de zijkant van ons huis vinden, starend naar de gigantische coniferen die de zijkant van onze hof ontsieren, op zoek naar voorgenoemde snoodaards. De vorige eigenaar had ons verteld dat er twee jaar geleden een kolonie van eerder vermelde rabauwen zich koning had gemaakt van de daarnet vermelde sappigheid. Mijn logischerwijze kritische reactie werd door de voormalige eigenaar afgedaan als een grauwe onderschatting. Er was namelijk kalk aan te pas moeten komen. Kalk. Nu, de meest afdoende manier om processierupsen te bestrijden (en ik mag me op het theoretische vlak hiervan gerust reeds een expert noemen) is tweedelig: wegzuigen en wegbranden. Respectievelijk als ze nog klein zijn en net voor ze gaan verpoppen (ze zijn dan ook het gevaarlijkst.) De brandharen van deze struikrovers zijn voorzien van mierenzuur en een weerhaakje en zijn daarbovenop ook nog eens microscopisch klein. Het gevolg hiervan is dat ze gemakkelijk door de wind kunnen meegevoerd worden met chaos, anarchie en het algehele verval van normen en waarden als gevolg.
Ik overdrijf natuurlijk. Je krijgt er stevige uitslag van, die ongeveer twee weken duurt, maar verder valt het blijkbaar best mee.
Waarom nu die kalk? Bjorn, de vorige eigenaar vertelde me dat ze de coniferen zouden afbranden om de tot bloedens toe vermelde schobbejakken te verdelgen. Het gevolg daarvan had zonder twijfel een huisvormige fakkel geweest. Vandaar dus die kalk, branden was geen optie.

Ik heb ondertussen al vele soorten rupsen gezien, maar tot nu toe waren het enkelingen, nooit de terroristische stoeten die google me beschrijft. Daar komt ook nog bij dat het soort processierups dat zijn intrek neemt in coniferen nog nooit is waargenomen in West Europa. Dat zal door al die kalk komen.