Iese, Sinterklaas se! Ons Kaat heeft ne dikke Pinguin gekregen.
zondag 29 november 2009
vrijdag 27 november 2009
gevonden
Ik was net mijne Picasa aan het opkuisen en kijk! Aaaaah Sicilië, waar de Carabinieri rondsnorren in golfkarretjes uitgerust met Riot gun en twee vitessen achteruit. Aaaah de Eolische eilanden.
donderdag 26 november 2009
woensdag 25 november 2009
Nieuw handvatje
Kristin had me gisterenavond nog is kunnen motiveren om in mijn kot te kruipen en dit is het resultaat. Gekocht lemmet van Dick (dat is Engels voor Penis en Duits voor kwaliteitsgereedschap), roestvrij staal van 2mm dik, Afrikaanse Padauk (lekker rood) met een zwarte fiber spacer. Het is geschuurd tot korrel 80, vandaar de krassen achteraan. Eens ik er de 100/240/400/600 routine op gedaan heb gaat het glimmen als een pas gepoetste koperen ketel. Vorm van het handvat is geïnspireerd (lees geript) van de traditionele Scandinavische Puukko in de stijl van Bo Bergman. Ik had dit type hout nog nooit verwerkt, de geur ervan was verassend (en het zaagsel had een fantastische kleur.)
vrijdag 20 november 2009
maandag 16 november 2009
Net ontdekt
First Aid Kit - Our Own Pretty Ways
Twee zusjes uit Zweden. Ze hebben een bloedmooie cover van tiger mountain peasant song op youtube staan, maar dit is een van hun eigen liedjes (denk ik).
Edit: Ze komen naar Brussel.
20.nov.2009 20:00 - Botanique (supporting Port O’Brien) Brussels
Twee zusjes uit Zweden. Ze hebben een bloedmooie cover van tiger mountain peasant song op youtube staan, maar dit is een van hun eigen liedjes (denk ik).
Edit: Ze komen naar Brussel.
20.nov.2009 20:00 - Botanique (supporting Port O’Brien) Brussels
woensdag 11 november 2009
Nieuwe lading Kaatjes
Kind en Gezin is laaiend enthousiast. Blijkbaar komt ze erg goed bij, is ze lekker alert en was haar gehoortest uitmuntend. Joy!
Foto's!
Mijn koorts is ondertussen weg, nu de rest nog. Tegen volgende week heffen we de quarantaine op en dan is bezoek weer uiterst welkom!
Foto's!
Mijn koorts is ondertussen weg, nu de rest nog. Tegen volgende week heffen we de quarantaine op en dan is bezoek weer uiterst welkom!
vrijdag 6 november 2009
Shoot me now
Ben terug wakker nu. Vanmorgen met rillingen wakker geworden, pijne benen, pijne armen, druk op mijn ogen. En de hoest. Oh god.
De dokter zei dat het Mexicaanse was. Ik heb Stephan gebeld en hij heeft de collega's verwittigd. Dafalgan helpt weer, maar ik kan zeggen dat ik me nog nooit. NOOIT zo mottig gevoeld heb.
Goeie vader dat ik ben he. Het eerste dat mijn dochter van mij krijgt is een virale infectie. De dokter zegt dat ze in principe gevrijwaard is. De borstvoeding zou haar moeten beschermen. Kristin moet wel gevaccineerd worden. Dikke kak. Kakkkkkk.
Voor iedereen die me de laatste week gezien heeft, ik zou in principe besmettelijk geweest zijn van afgelopen maandag. Hou de symptomen in het oog. Hoesten, spierpijn, druk achter uw ogen, evenwichtsstoornissen,...
Sorry hoor. Ik kan er ook niks aan doen.
De dokter zei dat het Mexicaanse was. Ik heb Stephan gebeld en hij heeft de collega's verwittigd. Dafalgan helpt weer, maar ik kan zeggen dat ik me nog nooit. NOOIT zo mottig gevoeld heb.
Goeie vader dat ik ben he. Het eerste dat mijn dochter van mij krijgt is een virale infectie. De dokter zegt dat ze in principe gevrijwaard is. De borstvoeding zou haar moeten beschermen. Kristin moet wel gevaccineerd worden. Dikke kak. Kakkkkkk.
Voor iedereen die me de laatste week gezien heeft, ik zou in principe besmettelijk geweest zijn van afgelopen maandag. Hou de symptomen in het oog. Hoesten, spierpijn, druk achter uw ogen, evenwichtsstoornissen,...
Sorry hoor. Ik kan er ook niks aan doen.
donderdag 5 november 2009
Platen van de Maand
Mooie download oogst!
Fake Blood - I think I like it.
YeahYeahYeahs - Heads will roll (in de A-Trak remix) Mijn Stubru naamgenoot is er ook nogal fan van.
Fake Blood - I think I like it.
YeahYeahYeahs - Heads will roll (in de A-Trak remix) Mijn Stubru naamgenoot is er ook nogal fan van.
woensdag 4 november 2009
Kinderen
Wolkjes. Ik loop op wolkjes. Vrienden, familie, collega's, allen hebben ze meegeleefd en nu de gelukwensen me overspoelen wordt het moeilijker en moeilijker om me te concentreren. Ik had al gezegd dat vandaag ging pikken, tot nu toe valt het reuze mee.
Mijn meisje wisselt dag voor nacht en mijn vrouw volgt de getijden. Kind en Gezin omschrijft Kaat als "zeer goed evoluerend" en de Cava is bijna op.
Lach, frons, goed.
Mijn meisje wisselt dag voor nacht en mijn vrouw volgt de getijden. Kind en Gezin omschrijft Kaat als "zeer goed evoluerend" en de Cava is bijna op.
Lach, frons, goed.
zondag 1 november 2009
Het verhaal
Mijn vrouw is mijn dochter aan het eten geven, dus profiteer ik ervan om het verhaal van ons Kaat uit de doeken te doen.
Het begon allemaal hiermee:
En dat veranderde in wat wel vijf minuten leek in onderstaande:
Kristin's zwangerschap liep van een leien dakje. Een feit waar velen van jullie getuige van geweest zijn. Onze gynecoloog omschreef ons Kaat als een Standaard Baby, waar we beiden blij om waren.
Vorige week maandag had Kristin haar eerste dag bevallingsverlof en ze had de hele dag doorgebracht met Thuis'jes kijken en rondlummelen, iets wat ik enkel kon toejuichen want 1: ik was van die afleveringen Thuis vanaf en 2: ze ging eindelijk is wat gas terugnemen en relaxen.
Die maandagavond kwam ik thuis van Vilvoorde, geen vuiltje aan de lucht. Toen ik informeerde naar haar dag vernam ik bovenstaande, ik reageerde met lofuitingen om meteen daarna te vernemen dat ze zich toch al de hele dag een beetje raar had gevoeld.
Raar.
Mmmmm.
Niet veel later was de stop eraf.
Oh-O
We hadden goed opgelet tijdens de zwangerschapslessen van de Bakermat en we wisten beiden dat als de slijmprop de benen nam, er in principe nog tijd genoeg was (weken, in sommige gevallen). Dus wij gezellig de zetel in om een filmpje te kijken. Een film die we beiden niet al te denderend vonden, maar dat kon ook te maken hebben met het feit dat Kristin haar raar gevoel al snel was veranderd in een regelmatig terugkerend raar gevoel. Om de 10 minuten ongeveer.
Oh-o
Wij ons bed in daarna, maar het was al duidelijk waar de nacht ging eindigen. De Weeën (dat woord moet ge met een hoofdletter schrijven, uit respect) kwamen regelmatiger, namen toe in intensiteit en rond twee uur belden we voor het eerst de materniteit. Die raadden ons aan om het nog even te bekijken omdat er nog een waterkansje was dat de Weeën weer zouden wegebben. Toen we om 5 uur nog eens belden, zaten we een half uur later in de auto.
Ik heb nog nooit in mijn leven zo snel in Leuven gestaan. Het was vroeg, maar Kristin zag het helemaal zitten:
De Weeën werden sterker en eens geïnstalleerd in de arbeidskamer danste mijn vrouw om de Weeën te onderdrukken. Ze danste vrienden. Wie haar kent, zit nu achter het scherm te knikken :)
De ontsluiting volgde niet vlot genoeg en al snel hoorde we dat ons kindje een sterrenkijkertje was en dat de vlotte zwangerschap geen garantie was voor een snelle bevalling. Fien was Kristin ondertussen voorgegaan en mijn vrouw was er van overtuigd dat voor haar hetzelfde lot was weggelegd. Niets was minder waar.
De pijn begon snel te overheersen nadat de vliezen gebroken waren en rond de middag koos Kristin voor een epidurale. Het was op dat moment duidelijk dat we nog niet aan de suikerbonen waren.
Wachten dus. En dat hebben we gedaan. We hebben gezellig gebabbeld tot Koninckx, onze gyneco, langskwam om de hartoontjes te checken en Kristin te onderzoeken.
Niet lang daarna begon de trage dag ineens snelheid te winnen: meeduwen in de arbeidskamer, 10cm ontsluiting, verloskamer, bloed, tranen, pijn....
Kaat.
Mijn vrouw is een kampioene. De goden lachen, ze fronsen en alles komt goed.
Het begon allemaal hiermee:
En dat veranderde in wat wel vijf minuten leek in onderstaande:
Kristin's zwangerschap liep van een leien dakje. Een feit waar velen van jullie getuige van geweest zijn. Onze gynecoloog omschreef ons Kaat als een Standaard Baby, waar we beiden blij om waren.
Vorige week maandag had Kristin haar eerste dag bevallingsverlof en ze had de hele dag doorgebracht met Thuis'jes kijken en rondlummelen, iets wat ik enkel kon toejuichen want 1: ik was van die afleveringen Thuis vanaf en 2: ze ging eindelijk is wat gas terugnemen en relaxen.
Die maandagavond kwam ik thuis van Vilvoorde, geen vuiltje aan de lucht. Toen ik informeerde naar haar dag vernam ik bovenstaande, ik reageerde met lofuitingen om meteen daarna te vernemen dat ze zich toch al de hele dag een beetje raar had gevoeld.
Raar.
Mmmmm.
Niet veel later was de stop eraf.
Oh-O
We hadden goed opgelet tijdens de zwangerschapslessen van de Bakermat en we wisten beiden dat als de slijmprop de benen nam, er in principe nog tijd genoeg was (weken, in sommige gevallen). Dus wij gezellig de zetel in om een filmpje te kijken. Een film die we beiden niet al te denderend vonden, maar dat kon ook te maken hebben met het feit dat Kristin haar raar gevoel al snel was veranderd in een regelmatig terugkerend raar gevoel. Om de 10 minuten ongeveer.
Oh-o
Wij ons bed in daarna, maar het was al duidelijk waar de nacht ging eindigen. De Weeën (dat woord moet ge met een hoofdletter schrijven, uit respect) kwamen regelmatiger, namen toe in intensiteit en rond twee uur belden we voor het eerst de materniteit. Die raadden ons aan om het nog even te bekijken omdat er nog een waterkansje was dat de Weeën weer zouden wegebben. Toen we om 5 uur nog eens belden, zaten we een half uur later in de auto.
Ik heb nog nooit in mijn leven zo snel in Leuven gestaan. Het was vroeg, maar Kristin zag het helemaal zitten:
De Weeën werden sterker en eens geïnstalleerd in de arbeidskamer danste mijn vrouw om de Weeën te onderdrukken. Ze danste vrienden. Wie haar kent, zit nu achter het scherm te knikken :)
De ontsluiting volgde niet vlot genoeg en al snel hoorde we dat ons kindje een sterrenkijkertje was en dat de vlotte zwangerschap geen garantie was voor een snelle bevalling. Fien was Kristin ondertussen voorgegaan en mijn vrouw was er van overtuigd dat voor haar hetzelfde lot was weggelegd. Niets was minder waar.
De pijn begon snel te overheersen nadat de vliezen gebroken waren en rond de middag koos Kristin voor een epidurale. Het was op dat moment duidelijk dat we nog niet aan de suikerbonen waren.
Wachten dus. En dat hebben we gedaan. We hebben gezellig gebabbeld tot Koninckx, onze gyneco, langskwam om de hartoontjes te checken en Kristin te onderzoeken.
Niet lang daarna begon de trage dag ineens snelheid te winnen: meeduwen in de arbeidskamer, 10cm ontsluiting, verloskamer, bloed, tranen, pijn....
Kaat.
Mijn vrouw is een kampioene. De goden lachen, ze fronsen en alles komt goed.
Abonneren op:
Posts (Atom)