Er is vanalles gebeurd dit weekend. Zowel op internationaal als lokaal vlak. De Regionale verkiezingen in Frankrijk hebben Sarko serieus pijn gedaan. De Socialisten hebben een klein feestje gebouwd op de ruines van UMP. Segolene Royal verpletterde in haar district alle tegenstand en vandaag moet Sarkozy met zijn eerste minister de brokken gaan lijmen wil hij nog enige grip houden op zijn presidentsschap.
Dat op zich is niet zo'n gigantische verassing. Het was slechts een kwestie van tijd voor hij implodeerde.
Wat me wel verraste, is het feit dat onze vriend Barack, mits enig geworstel aan de rand van ethiek zijn prime directive gerealiseerd zag. Het heeft erom gespannen. Ik vrees dat de man achter de schermen grote toegevingen heeft moeten doen om de nay sayers (binnen zijn eigen partij!) achter hem te kunnen krijgen. Maar dat is niet zo belangrijk, binnen honderd jaar is hij nog steeds de eerste zwarte president van Amerika én de man die (voor Amerikaanse maatstaven) het wel erg linkse idee van een gemeenschappelijke ziekteverzekering er heeft doorgekregen. Change indeed.
Maar dat zijn naturlijk niet de belangrijkste dingen die dit weekend gebeurd zijn. Mijn meisje is vermaand, we hebben gedineerd met onze buren, we hebben foto's gekeken met S&D en vrijdagavond hebben Kristin en ik onze eerste echte date in maanden gehad.
Het leuke aan vroeg opstaan (een onvermijdelijke realiteit als je een klein kindje hebt) is het feit dat de dagen in het weekend even lang duren als de weekdagen. Het gevolg daarvan is dat je om halftwee in de namiddag (het moment dat je vroeger pas echt wakker aan het worden was) nu al een hoop dingen gedaan hebt. Ik heb elke week een lang weekend :)
Straf hé die lange weekends!
BeantwoordenVerwijderenMijn weekends zijn al heel mijn leven "lang". Vrees dat die redenering dus niet voor iedereen opgaat... :-)
BeantwoordenVerwijderen