Sven is onze kampioen

Kijk wat mijn schoonbroer net gevonden heeft. :)

Interesse?

Ze hadden een echte band moeten zijn :)

source

Plaat van de maand

Tis gewoon een, Tis gewoon een, Tis gewoon een   BROODZAK


GABRIEEEEEEL 


:)

Cirque Royale

Mijn lieftallige vrouw had me voor mijn verjaardag tickets cadeau gedaan om in het Cirque Royal naar Agnes Obel te gaan kijken. Als je er nog niet geweest bent: het is een aanrader. Fantastische locatie.

De show begon met twee voorprogramma's. De eerste was de zoveelste singer/songwriter en kon niet echt boeien. Het tweede voorprogramma: Liz Green, was een ontdekking. Een klein meisje met een stem die recht uit de jaren 20 komt. Ze zou negro spirituals kunnen zingen en er mee wegkomen. Voor de liefhebbers:

Agnes' concert was magisch. Ze werd vergezeld van een celliste (mét loopstation) en een Schotse sirene met harp. Obels repertoire beperkt zich voorlopig tot één cd'tje, een hitje en wat covers, dus de set duurde niet erg lang. Toch was ze volmaakt. Het tweede bisnummer was een oude Schotse folksong: Katie Cruel. Met zoveel emotie gebracht dat de zaal na de laatste noten haar adem inhield.

Recensies

Alfa – Fucking patriot.

Voor het tweede seizoen van Alfa nam auteur Jigounov afscheid van de originele scenarist Claude Mythic (Nathasha, Rubine,..) omwille van creatieve verschillen en zorgde zelf voor een stevig scenario. De auteur voegde hier en daar wat nieuwe accenten toe: een love intrest (mét obligate bedscène) (p33) om maar iets te noemen. Jigounov stript hoofdpersonage Tyler van zijn codenaam en waagt zijn hand aan echte karakterontwikkeling. Het valt af te wachten op het vervolg om te kijken of Jigounov die nieuwe verhaalstijl kan hard maken. Alfa is een typische spionage thriller en hoort helemaal thuis in Le Lombards Derde Stroming (met titels als (I.R.$, Niklos Koda en Vlad). Kan ook niet anders: Jigounov is immers een zelfverklaarde fan van William Vance ’s werk (XIII, Bruno Brazil,…) en dat merk je. De tekenstijl is geraffineerder dan die van zijn voorbeeld, maar de actie en establishing shots zouden in een aflevering van Bruno Brazil niet misstaan. Jigounovs echtgenote Nadia, die sinds de start van de reeks in ’96 de inkleuring voor haar rekening neemt, is afgestapt van de pasteltinten die kenmerkend waren voor de vroege edities en kiest in Fucking Patriot voor een aardser pallet wat het verhaal enkel ten goede komt.

Het tweede seizoen van Alfa start met een knal. Dwight Delano Tyler, codenaam Alfa en spion extraordinaire van het Amerikaanse CIA staat voor de moeilijkste opdracht van zijn bewogen carrière: zijn eigen onrechtmatig besmeurde naam zuiveren. De lezer wordt vanaf de eerste pagina meegenomen in een wervelwind van intriges met de Fucking Patriot Alfa in het oog van de storm. Een Russische dubbelagent is er immers in geslaagd om de spanningen tussen de Verenigde Staten en Rusland op de spits te drijven door valse informatie in de handen van het Central Intelligence Agency te stoppen. Een Islamitische zelfmoordterrorist voorzien van een Tjetjeense nucleaire bom zou zich hebben verschanst op een Russische lijnvlucht. De Amerikaanse president heeft geen andere keuze dan het vliegtuig uit de lucht te laten schieten vooraleer de terrorist zijn dirty bomb tot ontploffing kan brengen boven Amerikaanse bodem. De informatie blijkt vals te zijn, maar een van de betrokkenen krijgt berouw en verzendt een gecodeerde boodschap om zijn geweten te zuiveren voor hij zelfmoord pleegt. Die boodschap komt bij Alfa terecht en de dubbelagent ziet zijn kans schoon om de schuld voor het onnodig vernietigen van de Aeroflot vlucht bij Alfa te leggen. Alfa, die op dat moment zijn leven probeert te ordenen, wordt hard wakker geschud en moet vluchten. Met The Agency op de hielen duikt Alfa onder.

Kwaliteit: ***

Graad: II

De Autoreportages van Margot - De Godinnen van de weg

Met De Godinnen van de Weg leveren Marin, Metapat en Van Der Zuiden een pareltje in een het erg oude genre van de auto strip af. Marin bedient zich van een klare lijn stijl die door weinigen geëvenaard is, en slaagt erin de auto’s en statische achtergronden erg overtuigend vast te leggen.  Spijtig genoeg is het net die tekenstijl die in sommige panelen de personages onhandig of onaf doet overkomen (p9, 17). Dat wordt ruimschoots goedgemaakt door de inbreng van Emilio Van Der Zuiden, een storyboard artist die zijn vak verstaat (p34-36-40). De manier waarop de zeldzame actie in beeld komt, smaakt naar Michel Valliant, toen Graton nog zelf de planches vulde.  Metapat, de relatief onbekende scenarist, doet zijn werk en creëert een sfeer van bourgeoisie en glamour waar de vroege jaren van rally nog steeds mee geassocieerd worden, maar blijft netjes binnen de lijnen van het genre kleuren: goeden, slechten en een happy end. Metapat creëerde personages die vol zitten van jaren 60 clichés, waar de gemiddelde feministe een punthoofd van zou krijgen.  Het is er zo over, dat het met opzet moet gebeurd zijn om Van Der Zuidens pin-up artist talent tot zijn volle recht te laten komen (p5,15,27,…).

De zomer van ‘60 is in het land en nergens raakt de zon het strand zoals aan de Franse Riviera. Onderzoeksjournaliste Margot en haar beau Louis Foilleret bekomen van hun recente avonturen in een klein hotelletje, niet ver van het turquoise water. Louis heeft erg grote plannen en een stevige juweliersrekening wanneer zijn prille huwelijksplannen in het water belanden door een telefoontje. Louis is immers een van de beste ingenieurs die bandengigant Michelin op stal heeft en zijn werkgever heeft net besloten dat Louis’ vakantie erop zit. Waterstone, Michelins grote Amerikaanse concurrent wil de Europese markt veroveren en de arme Louis wordt teruggeroepen naar Parijs om het project rond een nieuwe revolutionaire band af te krijgen om zo de Amerikanen te snel af te zijn.  Margot heeft de pest in en onderweg botsen ze letterlijk op Michelle en Luc, een koppel op weg naar de Coupe Des Demoiselles, een rally die vrouwelijke coureurs de kans geeft om hun kunsten te tonen.  Voor Louis is het de gedroomde kans om promotie te voeren voor Michelins nieuwste ontwikkeling en met Margot aan het stuur belooft het een stevig avontuur te worden.

Kwaliteit: ***

Graad: I

Weekendje weg

We zijn naar Landall Green park geweest! Een bungalowpark net over de grens! We hebben niet erg veel geslapen omdat ons Kaat er geen zin in had, maar dat heeft ons er niet van weerhouden om er een feestje van te maken.

We hebben natuurlijk veel gezwommen. Maar er was zoveel te beleven!

We hebben geschilderd.

We hebben gefietst. (Papa zelfs met de mtb!)

En we hebben een beetje onnozel gedaan.

Het was errug leuk!

Filmpje!

Openbare verkoop

Hier ben ik weer.

Vandaag hadden we de openbare verkoop van het huis waar Kristin en ik onze zinnen op hadden gezet. Een paar weken terug waren we verliefd geworden op een oud herenhuis in het centrum van Aarschot waar onze financiën nog net toereikend voor waren. Het was ingemijnd voor 235K maar er stond een recht van hoger bod op. Dat hoger bod hebben we na veel vijven en zessen ook gedaan. Met dat hoger bod kwam er de onvermijdelijke tweede zitdag op 17/11. Vandaag dus. De verkoop zou starten om twee uur en toen we om tien voor twee nog steeds als enigen in de zaal zaten begonnen we er in te geloven. Iets na twee zakte de soufflé in elkaar toen de gladde makelaar -die het initiële bod had uitgebracht- de zaal binnensloop. De notaris leek bijna opgelucht toen hij binnen kwam. Het kan paranoia zijn, maar de twee begroetten elkaar als oude kameraden. Na de gebruikelijke rituelen: voorlezen aanbieding, speech, waarschuwingen allerhande,... wordt de veiling geopend. Het blijft muisstil. De notaris slaat twee keer met zijn hamertje en de gladjakker biedt. Wij volgen, hij biedt, wij volgen,... het werd snel duidelijk dat we tegen deze haai niet veel konden uithalen. Onze limiet was snel bereikt en het kaarsje nog sneller uit. De volledige delegatie Verhaegen-Vermeylen zat er verslagen bij en zelfs de verkopers hadden het kwaad. Ze hadden immers al een kaart voor ons klaargezet op de schouw om ons te verwelkomen en hadden een zakje klaargemaakt met de sleutels, de handleidingen, plannen,...

De notaris betaalt het gebruikelijke rondje, de gladjakker verdwijnt en we leren al snel dat het bedrijf waar onze vijand voor kwam bieden al eigenaar was van de terreinen achter ons perceel. Het worden appartementsgebouwen. Ons perceel was het laatste stukje van de puzzel om het project te starten. Het was een op voorhand verloren strijd.
Wij een ervaring rijker en de makelaar wat minder. Has to count for something.

En nu, om ons allemaal een beetje beter te voelen, hier is filmpje van ons Kaat op een schommelpaardje.

Guy Fawkes Night

Remember remember the fifth of November. Gunpowder, treason and plot.

I see no reason why the gunpowder, treason, should ever be forgot.