Tommeke toch

Vandaag gehoord dat Tom B. uit Balen een nieuw lief heeft. Het kind is 16. Hij is zo oud als mij. Liefde is blind, dom, smaakloos, doof,... maar toch... 16 jaar? Redelijk fout.
Nu, als ge haar foto'ke bekijkt begrijp ik wel dat em bereid is den bak in te gaan.

Kerstlijstje

Hebben jullie het elk jaar ook zo moeilijk om te antwoorden wanneer je closest and dearest je vragen wat je voor kerstmis wil? Ik wel! En dit jaar heb ik er voor gezorgd om niet verrast te worden. Een maandje of twee geleden ben ik mijn kerstlijstje dan maar begonnen. De enige tip die ik je kan geven voor een goed kerstlijstje is dat je zo materieel mogelijk moet zijn. Shallow is the key! En dan komt het vanzelf!

Wat staat er op het mijne?

- Nintendo Wii (ge weet maar nooit)
- Call of Duty 4 (oh yeah baby) of Medal of Honour Airbourne (oh yeah yeah baby)
- Alim de leerlooier 2 (strip)
- Ithaq 3 (nog meer strip)
- Dez Mona - Moments of Dejection of Despondency (twee man met respectievelijk een contrabas en een etherische stem)
- The Maxx Longplayer (alleen al Disco Volante van Ida Engberg maakt die plaat de moeite! Check zeker eens de minimix die DJ class er van gemaakt heeft!
- Urbanus Vobiscum (hittentittenhittentittenhittentitten)
- Hofi hamer ( Redelijk hardcore gereedschap)
- Tom tongs (nog meer hardcore gereedschap)
- squashballekes
- Het Rad des tijds 10 - Viersprong van de schemer ( Die fantasy titels zijn erg scheef, maar errug leuk)

etc. :)

Jeugdsentiment by proxy

Niet zo erg lang geleden heb ik wat last gehad van chronische nostalgie. Mijn homeboy Litrik heeft als gevolg daarvan the definitive summary opgesteld. Zeker te bekijken.

Lit, nog succes gewenst trouwens. Komt helemaal goed, ga je zien.

Japanse vriendjes

Vandaag best een lange dag gehad. Mijn twee Japanse vriendjes Kenigawa-san en Ogihara-san, respectievelijk Global Productmanager en European Productmanager voor Priport zijn afgekomen en we hebben fieldvisits gedaan. Vandaag 250 km gereden en 4 klanten bezocht, morgen staan er nog 2 op het programma. Ze hebben weeral geprobeerd me uit te leggen hoe het met de buiging en de -san zit, maar ik snap er voorlopig nog steeds de ballen van. Erg toffe gasten wel. Toch blijft het moeilijk om bij die jongens verder dan de oppervlakte te zien. Vanmorgen bijvoorbeeld stapt Oggi, die op de Ricoh hiërarchie onder Ken staat vooraan in mijn auto in, terwijl meestal de hoger geplaatsten vooraan gaan zitten.( Heb ik vorige keer ontdekt, maar ander verhaal:) maar blijkbaar is Oggi ouder dan Ken en mag hij daarom vooraan zitten. En ook! Ken zeg Ogihara-san tegen Oggi, maar Oggi zegt Kenigawa-kun tegen de Ken! Omdat hij jonger is! En hij hem graag heeft! Maar Ken staat boven hem! Ik vroeg hun hierover en de uitleg die er op volgde was onverstaanbaar. Dus heb ik maar vriendelijk geknikt en zijn zij verdergegaan met me vuile woorden in het Japans te leren. Een mens moet toch iets doen in de auto he? Ookiosewada!

Hete hangijzers

Ik kreeg vandaag een mailtje met de volgende link. De site heet 'nouvelle revolution' en is een pamflet voor de Franstalige separatistische beweging. Ik heb het met veel plezier gelezen. Het is een geruststelling dat er aan beide kanten van de taalgrens idioten rondlopen.

Greenpeace

Ik ben van de overtuiging dat iedereen de kans moet krijgen om een onafhankelijke mening te vormen. Het is een dik cliché, maar dit filmpje van greenpeace was een eyeopener voor mij.

Scala

Zondagavond naar een Scala recital geweest met een delegatie van de Van Loo's om voor mijn jongste nichtje Silke te gaan supporteren. Het was een fantastische avond. Niet alleen de muziek was erg leuk, mijn nichtje Esther en haar broer Vincent zijn bij ons komen eten 's avonds en dat was een revelatie. We hadden al lang niet meer buiten de obligate familiefeesten tegen elkaar kunnen zeveren en eens te meer is het duidelijk geworden dat dezelfde motor onder verschillende motorkappen kan zitten.

Who are you guys?

Ik heb ondertussen geen idee meer wie mijn blog leest. Willen jullie me een plezier doen en een kleine comment achterlaten?

Maandag

Vrijdag was het weer poker night bij ons in de feestzaal. Gino, Niels, Stefan, Steven, Hans, Bart waren goed voor een feestje tot 2 u 's nachts. Winnaar van de avond was weeral Stefan die het leeuwendeel van Gino's chips genomen heeft. Ik word dat dus maar niet moe.

D was zaterdag jarig. Ze werd 28. Hierbij nog eens gefeliciteerd! Feestje was in Bar Mondial op de Vismarkt in Mechelen. Tenminste ik denk toch dat die boîte zo noemde. Was erg leuk. Steven had met zichzelf de afspraak gemaakt geen pinten meer te drinken als resultaat van het gezuip van vorige weekend. De mens is er met vlag en wimpel in geslaagd. Eens kijken hoe lang hij het uithoudt. Kris en Maddy nog eens teruggezien, wat keer op keer weer, een groot genoegen is.

Vrienden kunnen u zo een warm gevoel geven vanbinnen he.

Moraal in huisjes zoeken.

Vandaag kregen we te horen dat een van onze favoriete huizen weggevallen is. Ik kreeg een discreet mailtje van de meneer met de mededeling dat het huis onverwacht verkocht is geraakt en met de nodige exuses en het nodige succes gewenst. Was wel spijtig. Ik vraag me toch hoe een huis per ongeluk verkocht kan geraken.
Zo van: " ik was gewoon aan het rondkijken en ik had toevallig een stylo in mijn hand, er lag een steentje los, ik struikelde en voor ik het wist was de compromis getekend." Zoiets? Ik denk het niet. :)
Een ander vreemd moment vandaag was toen ik belde om een afspraak voor de Dahliastraat te verzetten. Ik moest het madammake er twee keer van overtuigen dat ik geen immokantoor was. "U bent toch ni van een immokantoor he?" "Nee mevrouw, ik wil uw huis kopen, ni verkopen" "Ah dan is het goed. Maar u bent toch echt geen immokantoor he?" "Zucht.."
Ik was efkes ontmoedigd maar dan heeft ons Siggy me er weer boven op geholpen. Uiteindelijk staan we er niet zo slecht voor. We hebben nog geen kindjes, we hebben geen schulden, vast werk, goei relatie, allemaal dingen waardat ge iets mee kunt opbouwen. Iedereen zat, zit of zal in hetzelfde schuitje zitten.

Een weekendje Ardennen

De weekendjes met Steven en de lieven begonnen jaren geleden. Mijn grootvader Cyril zou het omschrijven als de tijd 'waarin we nog helden waren'. Zijn tijd 'waar in hij nog een held was', wordt door onze generatie op onze beurt dan weer omschreven als 'de tijd waarin de dieren nog konden spreken.' Maar dit volledig terzijde.

Onze jaarlijkse uitstapjes begonnen op Camping Jamboree in Blankenberge wat we met de trein en een half uur durende zwaarbeladen wandeling bereikten. De uitrusting was simpel: twee Iglotentjes, een koelbox, een dekentje en een wegwerpbarbeque. Tien jaar later is dat laatste de enige constante. :D En dan nog meer uit nostalgie dan uit pure noodzaak. Ondertussen nemen we al een waterkoker mee en elk jaar proberen we onze luxe nog verder uit te breiden dan het jaar ervoor. Het gaat weeral lachen worden.

Op de foto boven het bewijs dat Steven me verleden jaar heeft proberen dood te doen. Ik denk dat hij dees jaar weer gaat proberen. For the record, dat bergske dat ge daar ziet was in het echt heel stijl. Heel stijl! Ge moet dat in het echt zien.