Verjaardagsfeestje!

Ik heb alle foto's nog niet, maar hier alvast een eerste indruk :)

Nieuwe T-shirt.

Ons Kaat haar feestje was de max! Ze heeft een nieuwe T-shirt gekregen!

Bumba-beloo

Ons Kaat heeft net haar verjaardagsfeestje achter de rug. De taart van de hand van Marie De Mondt was ongelofelijk mooi gedaan. We hadden een kleintje laten maken om door ons Kaat te laten vermassacreren. :)

Wat? Ben ik al 2?

Gefeliciteerd schattebol.

Death Star Canteen

Ik lag strijk met deze!

En Benny stuurde me de deze en had hetzelfde effect:

Music was my first love

Net terug van Music was my first love and it will be my last, de theatervoorstelling van Otto-Jan Ham en Stijn Van de Voorde in het splinternieuwe culturele centrum van Heist o/d Berg.
De zaal was erg mooi, het stuk genant. Ik ging met hoge verwachtingen: Stijn en Ot zijn StuBru helden en hebben een hoop fantastische programma's gemaakt, maar dit gedrocht kwam niet verder dan de banter die twee vrienden aan de toog tegen elkaar vertellen, maar dan voorzien van een powerpoint presentatie. Het geheel smaakte erg naar: "Hey! Onze programma's werken op StuBru, zullen we het ook eens in de culturele centra proberen?"
Het antwoord is neen. Driewerf neen. Er kwam geen muziek aan te pas en de straffe verhalen die het olijke duo opvoerde had een hoog je-had-er-bij-moeten-zijn gehalte. Een gemiste kans, wat mij betreft. En een deuk in hun reputatie.

Ralph Azham

Ralph Azham – Lieg je tegen de mensen van wie je houdt?

Lewis Trondheim is niet van de minste en heeft een prijzenkast die zijn talent en productiviteit onderstreept. Deze Franse meester is actief sinds de jaren 80, maar blijft vernieuwen. De Donjon reeks  is zonder twijfel zijn best gekende werk en grootste commerciële succes. Toch heeft Ralph Azham alles in huis om prima donna Donjon naar de kroon te steken. Lieg je tegen de mensen van wie je houdt?  is het eerste deel in een cyclus van drie in Trondheims beproefde stijl die zware thema’s als verlies, eenzaamheid en verloren liefde met zwarte humor kruidt. De vrolijke,  bijna kinderlijke tekenstijl  biedt het nodige tegengewicht. Trondheims vrouw Brigitte tekende voor de inkleuring die sterk bijdraagt tot de melancholie van het hoofdpersonage, maar de pasteltinten zorgen bij de flashbacks(p13,19,34) voor wat verwarring. Het duurt een tijdje voor je door hebt dat de chronologie van het verhaal wordt verbroken.  In lieg je tegen de mensen van wie je houdt? brengt Trondheim ons naar een dorpje in het koninkrijk Astolië dat constant onder bedreiging staat van de kwade horden van heer Vom Syrus. Maar het rijk is niet zonder verdediging! Tijdens elke conjunctie van Astolië ’s blauwe manen worden er inwoners van het rijk uitverkoren. Ze zijn te herkennen aan hun blauwe kleur. Ralph is zo’n uitverkorene, maar de krachten die de manen hem hebben gegeven zijn zo zwak dat hij niets kan uitrichten tegen de hordes die het rijk bedreigen. Ralph kan immers voorspellen hoeveel kinderen iemand zal krijgen en dat is nu eenmaal niet erg handig in een gevecht. Het orakel van Astolië bevestigt zijn status dan ook niet  en Ralph wordt bij zijn terugkeer van het Orakel al snel de paria van het dorp.  Als de manen bij de nieuwe conjunctie opnieuw iemand blauw kleuren, komen oude zondes aan het licht en neemt Ralph het tegen zijn zin toch op tegen de vijanden van zijn dorpje.  Trondheim creëert een sympathieke antiheld: ongeliefd door een omgeving die hem steeds wreder en wreder behandelt. De lezer kan niet anders dan van de eerste pagina aan de kant van het slungelachtige hoofdpersonage staan terwijl hij zich van het ene misverstand naar het andere beweegt. Het eerste deel van deze Ralph Azham trilogie is een pareltje, maar zoals wel vaker voorkomt, is deze eerste aflevering een pilot die de lezer hongerig moet maken naar het vervolg. De lezer heeft dan de keuze: wachten op de verzamel box of zich nu een beetje ergeren aan de cliffhanger.

**** zeer goed, opvallend

I makkelijke lectuur

O_o

1000'ste post!

1000 posts. Hopla.

Blij!

Mijn meisje is altijd blij, maar met haar schildpadvormige zandbak is het alle dagen feest!

Toertocht FC 't Kapelleke

Vandaag was het mijn eerste echte conditietest na 6 maand trainen. 45 km in de Langdorpse bossen. Ik ben er levend door geraakt. Mijn kameraad Tom (ofte De Steurs) heeft een bende ongeregeld rond zich opgetrokken die in los/vaste groepjes elk weekend gaan fietsen. Allen in dezelfde outfit maar van een ander conditieniveau. Tom had net een splinternieuwe Cube Acid gekocht, maar bleek te sterk voor zijn ketting. Een sjans dat Frank een ketting pons bij had of ze hadden hem met de helicopter moeten gaan halen :)

Iedereen heeft wel wat pech gehad vandaag. Ward en Raf hebben moeten opgeven, ik ben stevig gevallen, Frank had last van de warmte en de bergjes bleven maar komen. De laatste 15 kilometers waren pijnlijk, maar ik heb het gehaald! Nu is het wachten op de Scott van een zekere vriend van me en we zijn weer vertrokken!

Oh ja, ik was nogal vuil geraakt ;)

Ik heb scheve tenen, ik weet het.

Plaat van de maand

Bart B More - The Bass
Eerste keer gehoord in de promomix die Skyve deed om zijn nieuwe single Bass Mongol te promoten. Geen slechte plaat, maar deze Dirty Beats uit Holland zijn echt om mee uit te pakken op café. Ze smaken naar Surkin en dat kan nooit slecht zijn.

Google +

Google + was een goed idee, maar het lijkt alsof niemand meedoet!

Poker Hand Ranks

Vanavond is het poker bij de Gino. Klein geheugensteuntje voor de players. We gaan met z'n achten zijn, eens kijken hoe lang de n00bs voor plastic willen spelen.

Duurt meestal niet lang :)

Pining for the fields

Mijne fietsvriend Tom heeft een nieuwe Cube fiets gekocht. Zucht.

en ja, ik weet het, ik heb net ne nieuwe. Ik weet het.

:)


+10 internets voor de eerste die weet vanwaar de titel van de post komt.

Clan Verhaegen

:)

Wait, what? :)

De Reportages van Lefranc -  De Atlantische Muur 

Jacques Martin draaide erg lang mee als scenarist, tekenaar en colorist voor zijn dood in januari 2010. Als aanhanger van de Brusselse school en oudgediende van Studio Hergé heeft hij een sterke indruk nagelaten op het medium, niet in het minst door zijn aandacht voor detail en geschiedenis. Martins populairste geesteskinderen: Alex ( een reeks die zich in de klassieke oudheid afspeelt) en Lefranc (de reeks rond de journalist Guy Lefranc die met zijn sidekick Jean-Jean allerhande avonturen beleeft en dat zich in de moderne tijd afspeelt) zijn daar beiden mooie voorbeelden van. De Atlantische muur kan gezien worden als een voorstudie om Lefrancs nieuwe avontuur Kinderen van de Bunker (Casterman, 2011) voor te bereiden en  lijkt nog het meeste op een journalistiek document. Met Reportages van Lefranc als ondertitel dekt de vlag de lading. Het voorwoord van historicus Rémy Desquesnes, expert inzake hedendaagse geschiedenis met een waslijst van gepubliceerd werk over Wereldoorlog II zet meteen de toon. In een zeer vlotte stijl schetst Desquesnes de gebeurtenissen die geleid hebben tot de bouw van Hitlers Atlantikwal om de deur te openen naar de zeer goed onderbouwde tekst van researchers Olivier Pierson en Isabelle Bournier.  De reportage (bij gebrek aan een betere omschrijving) is opgemaakt als een echte chronologie van de gebeurtenissen in de vooravond van de tweede wereldoorlog en verhaalt het ontwerp, de bouw en de uiteindelijke val van de Atlantische muur.  De eerste pagina’s na het voorwoord zijn nogal steriel en doen sterk denken aan de geschiedenisboeken die men in het secundair al eens placht te gebruiken: zwart/wit foto’s, landkaartjes en grote zware blokken tekst. Maar dat duurt helemaal niet lang: op pagina 6&7 vindt de geduldige lezer de eerste prent van Olivier Weinberg, een relatief nieuw talent in de stal van Uitgeverij Casterman.  Weinberg beheerst zijn kunst: dwarsdoorsneden van kazematten, schematische weergaven van de bouwwerven van de Organisation Todt (p16,26,27), hij lijkt er plezier in te hebben. Op de paginagrote prenten slaagt hij erin om de schaal van de gebeurtenissen tijdens WO II weer te geven en een beeld te schetsen van het immense werk van de dwangarbeiders of de angst van de soldaten aan beide kanten op Omaha Beach (p42&43). Een aanrader voor zowel geschiedenis- als stripliefhebbers.

Kwalitatieve beoordeling: ***

Moeilijkheidsgraad: II vraagt inspanning

De Republiek – Echelon

Het is een hele tijd geleden sinds Le Gall en Frisco’s laatste worp Immuniteit  in de rekken lag, maar het duo is het nog niet verleerd. De republiek is een politieke thriller pur sang: de Franse president Edouard Montfaure wordt in het nauw gedreven door zijn vurigste tegenstander: oppositieleider Constant Kérel. Kérel is in een vorige editie naar buiten gekomen met het nieuws dat Montfaure een moord pleegde voor hij de trappen van het Élysée besteeg en met het oog op de nakende presidentsverkiezingen kan Montfaure dit natuurlijk missen als kiespijn. Kérels pogingen om de president door het hoog gerechtshof officieel te laten afzetten zorgt voor een stevige dynamiek tussen de beide personages met het presidentschap als inzet.  De twee kemphanen voeren een verbeten strijd om de publieke opinie en Montfaure is niet te beroerd om de agenda van de  geheime P416 groepering te gebruiken voor zijn eigen gewin.  De groepering plant een aanslag op de Amerikaanse president tijdens een internationaal congres rond milieu en tracht tegelijkertijd Kérel zwart te maken door stukken van zijn verleden op te rakelen. Het vervolg is een wervelwind van intriges en politiek gekonkelfoes waar geen duidelijke winnaars of verliezer zullen uitkomen.  Een mooie cliffhanger zet de deur open voor het voorlaatste deel in deze cyclus. Remy Le Gall is een verdienstelijke scenarist en dankzij zijn ervaring als industrieel lobbyist geeft hij de lezer in Echelon een wel erg plausibele kijk op het reilen en zeilen in het  Élysée, het summum van de Franse politiek. Le Gall omschrijft De Republiek zelf als: een 5-delig mandaat in realistische politieke fictie. Die omschrijving is tekenend voor Le Galls woordgebruik en de manier waarop hij het verhaal vorm geeft. Echelon is geen gemakkelijk leesvoer: de grote blokken tekst drukken Frisco’s tekeningen helemaal weg en geven de indruk dat je een erg uitgebreid geïllustreerde politieke roman aan het lezen bent. Dit gebrek aan ruimte lijkt er voor te zorgen dat Frisco’s tekeningen soms geforceerd aandoen( p27,33). Terwijl het duidelijk is dat de mysterieuze tekenaar, die volgens zijn uitgeverij Casterman onder verscheidene pseudoniemen en tekenstijlen opereert, erg getalenteerd is (p24 &25: cour d’honneur en de senaat). De opzet van De Republiek maakt dat nieuwe lezers het erg moeilijk zullen hebben om de reeks bij Echelon op te pikken, zelfs fans van het genre én van de serie zullen de vorige edities nog even moeten doorbladeren om zich opnieuw vertrouwd te maken met Kérel, Montfaure en de knappe Cavendish. Een brok voor zowel doorwinterde stripliefhebber als de politiek journalisten!

Kwalitatief: **** zeer goed

Moeilijkheidsgraad: III moeilijk, voor specialisten

Chocomond!

Vuur!

Happy Birthday Euli

Mijne bloedbroeder Steven (hier afgebeeld met Miss Osschot) is gisteren dertig geworden. Bbq en kampvuur was super! Gelukkige verjaardag makker, koop uzelf ne fiets om het te vieren!

Vrijdag werkdag zondag josdag

Vrijdag snipperdagje gehouden omdat de muren in vilvoorde op me af begonnen te komen, de zon en de tuin hebben me deugd gedaan en ik heb een deuk in het pre-winter werk kunnen maken. Win-win!

Gino heeft een klein probleem

Hete bliksem

Ik had nooit gedacht dat ik deze oerhollandse kost zou mogen degusteren. Agnes besliste er anders over. Hete bliksem is een stamppot van appels, aardappelen en spek. Noordse winterkost. Stevig.

Dagje Hasselt

Leen&Patrick hebben ons een tijdje geleden een bon cado gedaan om met Cindy & Gino het jenevermuseum in Hasselt te gaan bezoeken. Ik had nogal een kater maar het was een fantastische dag!

Weekend review

Het is me wat geweest!Vrijdagavond iets te lang gefietst. Mijn zithouding op een racefiets is helemaal anders dan op mijn MTB en dat heeft me wat rugpijn gekost. Maar geen man overboord. Zaterdagavond bij Gert op het terras gezeten om D haar verjaardag te vieren en zondag gesmeed. De hele dag! We hebben alles eruit gehaald!

Swag.

Rode prijs

340€/kilo

A little off the sides plez

Oogst

Mijn collega's hebben me voor mijn verjaardag een bon van het besloten land gegeven, een grrrrote bon. Grote stapel strips ook!

Ridley Eos 1800a

Ik ben blij vrienden! Blij! Mijn spikpsplinternieuwe EOS 1800a van Ridley.
Vandaag bij fietsen Delen gaan ophalen en langs Betekom naar Aarschot gevlogen met een gemiddelde snelheid van 27 km per uur :) Het is iets anders dan mijn MTB, amai. De zithouding is compleet anders en het baangevoel op die dunne bandjes is mijlenver van wat ik gewoon ben. Joy.

Prinsesje

Sigge!

Twee blondjes

Vandaag bij Sigge en Laurent langsgeweest. Ik had de lange in de vakantie nog gezien, maar Sigrid was bijna een jaar geleden, het was precies slechts van gisteren geleden.

Zeetje

Aan het staartje van onze vakantie zijn we nog naar het zeetje geweest. :)

Recensies

Swamp Thing – Deel 4
Het witte krokodilachtige wezentje Swamp zag het levenslicht in de vroege nillies maar kwam pas echt in de spotlight in 2006 tijdens de stripwedstrijd van Het Parool, een Nederlands dagblad. Floris Oudshoorn, scenarist en tekenaar kaapte de tweede plaats weg en kreeg publicatieruimte. Swamp, Stikey het stekelvarken, Teddy de Beer en de politie-aapjes vormen samen met Tofu de geweldige een vaste cast waar Oudshoorn zich duidelijk goed bij voelt: vijf jaar na zijn doorbraak ligt ‘Deel 4’ in de winkelrekken, uitgegeven door Oog&Blik, een imprint van De Bezige Bij. Deze uitgeverij is niet van de minste, met reeksen zoals Tardi’s Sluipschutter, Trondheims Vloek van de paraplu en iets dichter bij Oudshoorns genre: Windigs Heinz en Pieter de Poortere’s Boerke. Oudshoorns tekenstijl is glad, scherp en komt goed tot zijn recht dankzij de simpele pagina- indeling: gag stroken met drie vakjes worden afgewisseld met paginabrede single frames (pag 5) en worden door Bunk Timmer volgens een erg vast stramien van kleur voorzien: scherp en primair in de voorgrond, pastel op de achtergrond. Een look & feel die meteen herkenbaar is als een gag-album en die door haar herkenbaarheid meteen verwachtingen creëert. Net zoals de vorige edities zijn een hele hoop stroken voorgepubliceerd in Het Parool en Veronica magazine maar tijdens het lezen kan je niet anders dan je afvragen wat de selectiecriteria van de respectievelijke hoofdredacteurs waren. Na een paar pagina’s wordt snel duidelijk dat Oudshoorn zich de stijl en absurde humor van zijn genregenoten Marc Retera of de Belgische Nix probeert aan te meten. Spijtig genoeg slaagt hij er niet in om zijn absurde humor te doen overkomen zodat het geheel erg snel verzandt in een moeras van voorspelbaarheid en clichés. Het niveau van Oudshoorns humor is zo beschamend laag dat de schaarse brokjes originaliteit er compleet hilarisch door lijken. Het is wachten tot pagina 25 vooraleer Swamp Thing de verwachtingen die het drie vaks format creëert met gorilla’s inlost. Oudshoorns geesteskind is erg populair in Nederland en dat is oogenblik/de bezigebij natuurlijk niet ontgaan. De uitgeverij is helemaal van plan om met Swamp Thing in het populaire gag-genre ook ten zuiden van de landsgrenzen wat geld in het laatje te brengen. Het valt nog af te wachten of de zwaargewichten van het genre (DirkJan, Heinz of iets dichter bij huis: Kinky&Cosy) hun schapruimte in de Belgische stripspeciaalzaken zullen moeten afstaan.
Kwalitatieve beoordeling: ** Matig
Moeilijkheidsgraad: I makkelijke lectuur.

Welkom Nina

Saar en Stefan hebben een dochtertje. En ik ben nu een nonkel. Een nonkel! En kristin is tante! Tante kiki! Jawadde.

Official: Duck Tape Tron

Dát is marketing!

De goden lachen, de goden fronsen

Mama nog tien dagen langer in de kliniek. Een nieuwe operatie komt er voorlopig niet.

Ik ga mijn spreuk moeten aan passen: De goden lachen, fronsen, geven met één hand en nemen met de andere.

Maar dat wordt ineens zo lang!

Een eerste keer voor alles

Ook voor de MCDonalds!

Nog meer kadootjes

Gekregen van MiekeBaex en Luciekes. noice.

30

Ontbijt op bed voor mijn 30ste, een paar weken terug. Erg verwend.

Botb(r)eu(k)

Onze pa was zijn bot na drie dagen al beu en hij is er ondertussen al 4 keer afgeweest. Nog 3 weken te gaan :)

Zomervakantie

 

Het zit er weer op. We zitten allemaal terug in de machine. De samenvatting is onderweg, deze was te mooi om enkel voor mezelf te houden.