Analytics
vrijdag 27 januari 2012
Fietsen
Gisteren me bijna tot een Ridley Scorpion laten overhalen. Mijn oude fietsenmaker is een lepe vos. Tacx bandje gekocht voor op mijn rollen. Ik ben stilletjesaan terug aan het doortrainen. Veel conditie kwijtgespeeld de laatste maand door een kleine knieblessure. Het weer mag weer beginnen beteren.
donderdag 26 januari 2012
vrijdag 20 januari 2012
donderdag 19 januari 2012
maandag 16 januari 2012
Noisy Bastards.
Op 17/2 is het weer muziekkwis van Oud Leiding Chiromeisjes Baal. I got the gang back together. We hebben het de laatste jaren erg serieus genomen. Dat gaat deze keer niet anders zijn.
Gastro Enterologie
Mama weer in de kliniek gelegen vorig week. Pijn voor haar en sympathie pijn voor alle omstaanders. Vandaag ziet alles er weer een beetje beter uit. Gelukkig.
UCI CX Worldcup Lievin 2012 Elite
Christian Heule met zijn nieuwe GoPro HD camera tijdens de wereldbeker manche in Lievin. Als je van veldrijden houdt, moet je kijken :)
zondag 8 januari 2012
Wilco, Nick Lowe & Mavis Staples rehearse "The Weight"
Eentje voor den Heul. Wilco die echte muziek aan het spelen zijn. Yeah I said it. ;)
vrijdag 6 januari 2012
Sneeuw!
Gisteren een half dagje congé genomen om met mijn vrouw en dochter, vergezeld van Moette, Oooh-pa en Ooh-ma naar Sneeuw! Een sprookjeswinter te gaan kijken in CC Zwanenberg. We hadden een sit-down event verwacht, maar we waren verrast toen we langs de catacomben het podium werden opgeleid waar iedereen zijn schoenen moest uitdoen. De spelers speelden hun spel op een jute speeltpleintje van 5 m² en betrokken de kindjes erbij. Er was sneeuw en er waren boompjes en één wel heel blij meisje.
dinsdag 3 januari 2012
zondag 1 januari 2012
zaterdag 31 december 2011
woensdag 28 december 2011
donderdag 22 december 2011
Oude vrienden
Een paar weken geleden, op een van mijn nachtelijke uitjes met mijn broeder Steven liep ik Jeroen Boeckx tegen het lijf. Ik heb in een ander leven vakantiewerk voor zijn vader René gedaan en het was té lang geleden dat we elkaar nog gehoord hadden. Gisterenavond op bezoek geweest. Ik had de man al 5 jaar niet meer gezien. De laatste keer dat we elkaar zagen was ik nog niet getrouwd, had ik nog geen kind(eren) en had hij nog geen chronische leukemie. Ik was zenuwachtig om langs te gaan, je weet nooit zeker dat je elkaar nog veel te vertellen hebt na zoveel tijd. Edoch. Om 8 uur in de zetel gaan zitten en om half twaalf weer vertrokken. Bij sommige mensen heb je dat: 1 week, 1 maand of 5jaar, het lijkt telkens alsof het gisteren was.
Prettige feesten allemaal.
Prettige feesten allemaal.
dinsdag 20 december 2011
zaterdag 17 december 2011
donderdag 8 december 2011
08/12/2000
11 jaar samen
7 jaar onder een dak
4 jaar getrouwd
2 jaar een Kaatje
4 maand in verwachting
Bedankt voor alles he schat. :)
dinsdag 6 december 2011
Stooshe | Betty Woz Gone (Official Lyric Video)
Zal nog eens een StuBRU hotshot voorspellen?
Bij deze:
zaterdag 3 december 2011
maandag 28 november 2011
woensdag 23 november 2011
Cirque Royale
Mijn lieftallige vrouw had me voor mijn verjaardag tickets cadeau gedaan om in het Cirque Royal naar Agnes Obel te gaan kijken. Als je er nog niet geweest bent: het is een aanrader. Fantastische locatie.
De show begon met twee voorprogramma's. De eerste was de zoveelste singer/songwriter en kon niet echt boeien. Het tweede voorprogramma: Liz Green, was een ontdekking. Een klein meisje met een stem die recht uit de jaren 20 komt. Ze zou negro spirituals kunnen zingen en er mee wegkomen. Voor de liefhebbers:
Agnes' concert was magisch. Ze werd vergezeld van een celliste (mét loopstation) en een Schotse sirene met harp. Obels repertoire beperkt zich voorlopig tot één cd'tje, een hitje en wat covers, dus de set duurde niet erg lang. Toch was ze volmaakt. Het tweede bisnummer was een oude Schotse folksong: Katie Cruel. Met zoveel emotie gebracht dat de zaal na de laatste noten haar adem inhield.
Recensies
Alfa –
Fucking patriot.
Voor het tweede seizoen van Alfa nam auteur Jigounov afscheid van
de originele scenarist Claude Mythic (Nathasha, Rubine,..) omwille van
creatieve verschillen en zorgde zelf voor een stevig scenario. De auteur voegde
hier en daar wat nieuwe accenten toe: een love intrest (mét obligate bedscène)
(p33) om maar iets te noemen. Jigounov stript hoofdpersonage Tyler van zijn
codenaam en waagt zijn hand aan echte karakterontwikkeling. Het valt af te
wachten op het vervolg om te kijken of Jigounov die nieuwe verhaalstijl kan
hard maken. Alfa is een typische spionage thriller en hoort helemaal thuis in
Le Lombards Derde Stroming (met
titels als (I.R.$, Niklos Koda en Vlad). Kan ook niet anders: Jigounov is
immers een zelfverklaarde fan van William Vance ’s werk (XIII, Bruno Brazil,…)
en dat merk je. De tekenstijl is geraffineerder dan die van zijn voorbeeld,
maar de actie en establishing shots zouden in een aflevering van Bruno Brazil niet misstaan. Jigounovs
echtgenote Nadia, die sinds de start van de reeks in ’96 de inkleuring voor
haar rekening neemt, is afgestapt van de pasteltinten die kenmerkend waren voor
de vroege edities en kiest in Fucking
Patriot voor een aardser pallet wat het verhaal enkel ten goede komt.
Het tweede seizoen van Alfa start met een knal. Dwight Delano
Tyler, codenaam Alfa en spion extraordinaire
van het Amerikaanse CIA staat voor de moeilijkste opdracht van zijn bewogen
carrière: zijn eigen onrechtmatig besmeurde naam zuiveren. De lezer wordt vanaf
de eerste pagina meegenomen in een wervelwind van intriges met de Fucking Patriot Alfa in het oog van de
storm. Een Russische dubbelagent is er immers in geslaagd om de spanningen
tussen de Verenigde Staten en Rusland op de spits te drijven door valse
informatie in de handen van het Central Intelligence Agency te stoppen. Een
Islamitische zelfmoordterrorist voorzien van een Tjetjeense nucleaire bom zou
zich hebben verschanst op een Russische lijnvlucht. De Amerikaanse president
heeft geen andere keuze dan het vliegtuig uit de lucht te laten schieten
vooraleer de terrorist zijn dirty bomb
tot ontploffing kan brengen boven Amerikaanse bodem. De informatie blijkt vals
te zijn, maar een van de betrokkenen krijgt berouw en verzendt een gecodeerde
boodschap om zijn geweten te zuiveren voor hij zelfmoord pleegt. Die boodschap
komt bij Alfa terecht en de dubbelagent ziet zijn kans schoon om de schuld voor
het onnodig vernietigen van de Aeroflot vlucht bij Alfa te leggen. Alfa, die op
dat moment zijn leven probeert te ordenen, wordt hard wakker geschud en moet
vluchten. Met The Agency op de hielen
duikt Alfa onder.
Kwaliteit:
***
Graad: II
De Autoreportages van
Margot - De Godinnen van de weg
Met De Godinnen van de
Weg leveren Marin, Metapat en Van Der Zuiden een pareltje in een het erg
oude genre van de auto strip af. Marin bedient zich van een klare lijn stijl
die door weinigen geëvenaard is, en slaagt erin de auto’s en statische
achtergronden erg overtuigend vast te leggen.
Spijtig genoeg is het net die tekenstijl die in sommige panelen de
personages onhandig of onaf doet overkomen (p9, 17). Dat wordt ruimschoots
goedgemaakt door de inbreng van Emilio Van Der Zuiden, een storyboard artist
die zijn vak verstaat (p34-36-40). De manier waarop de zeldzame actie in beeld
komt, smaakt naar Michel Valliant, toen Graton nog zelf de planches vulde. Metapat, de
relatief onbekende scenarist, doet zijn werk en creëert een sfeer van bourgeoisie
en glamour waar de vroege jaren van rally nog steeds mee geassocieerd worden,
maar blijft netjes binnen de lijnen van het genre kleuren: goeden, slechten en
een happy end. Metapat creëerde personages die vol zitten van jaren 60 clichés,
waar de gemiddelde feministe een punthoofd van zou krijgen. Het is er zo over, dat het met opzet moet
gebeurd zijn om Van Der Zuidens pin-up artist talent tot zijn volle recht te
laten komen (p5,15,27,…).
De zomer van ‘60 is in het land en nergens raakt de zon het
strand zoals aan de Franse Riviera. Onderzoeksjournaliste Margot en haar beau Louis Foilleret bekomen van hun
recente avonturen in een klein hotelletje, niet ver van het turquoise water.
Louis heeft erg grote plannen en een stevige juweliersrekening wanneer zijn
prille huwelijksplannen in het water belanden door een telefoontje. Louis is
immers een van de beste ingenieurs die bandengigant Michelin op stal heeft en
zijn werkgever heeft net besloten dat Louis’ vakantie erop zit. Waterstone,
Michelins grote Amerikaanse concurrent wil de Europese markt veroveren en de
arme Louis wordt teruggeroepen naar Parijs om het project rond een nieuwe
revolutionaire band af te krijgen om zo de Amerikanen te snel af te zijn. Margot heeft de pest in en onderweg botsen ze
letterlijk op Michelle en Luc, een koppel op weg naar de Coupe Des Demoiselles,
een rally die vrouwelijke coureurs de kans geeft om hun kunsten te tonen. Voor Louis is het de gedroomde kans om
promotie te voeren voor Michelins nieuwste ontwikkeling en met Margot aan het
stuur belooft het een stevig avontuur te worden.
Kwaliteit: ***
Graad: I
donderdag 17 november 2011
Weekendje weg
We zijn naar Landall Green park geweest! Een bungalowpark net over de grens! We hebben niet erg veel geslapen omdat ons Kaat er geen zin in had, maar dat heeft ons er niet van weerhouden om er een feestje van te maken.
We hebben natuurlijk veel gezwommen. Maar er was zoveel te beleven!We hebben geschilderd.
We hebben gefietst. (Papa zelfs met de mtb!)
En we hebben een beetje onnozel gedaan.
Het was errug leuk!
Filmpje!
Openbare verkoop
Hier ben ik weer.
Vandaag hadden we de openbare verkoop van het huis waar Kristin en ik onze zinnen op hadden gezet. Een paar weken terug waren we verliefd geworden op een oud herenhuis in het centrum van Aarschot waar onze financiën nog net toereikend voor waren. Het was ingemijnd voor 235K maar er stond een recht van hoger bod op. Dat hoger bod hebben we na veel vijven en zessen ook gedaan. Met dat hoger bod kwam er de onvermijdelijke tweede zitdag op 17/11. Vandaag dus. De verkoop zou starten om twee uur en toen we om tien voor twee nog steeds als enigen in de zaal zaten begonnen we er in te geloven. Iets na twee zakte de soufflé in elkaar toen de gladde makelaar -die het initiële bod had uitgebracht- de zaal binnensloop. De notaris leek bijna opgelucht toen hij binnen kwam. Het kan paranoia zijn, maar de twee begroetten elkaar als oude kameraden. Na de gebruikelijke rituelen: voorlezen aanbieding, speech, waarschuwingen allerhande,... wordt de veiling geopend. Het blijft muisstil. De notaris slaat twee keer met zijn hamertje en de gladjakker biedt. Wij volgen, hij biedt, wij volgen,... het werd snel duidelijk dat we tegen deze haai niet veel konden uithalen. Onze limiet was snel bereikt en het kaarsje nog sneller uit. De volledige delegatie Verhaegen-Vermeylen zat er verslagen bij en zelfs de verkopers hadden het kwaad. Ze hadden immers al een kaart voor ons klaargezet op de schouw om ons te verwelkomen en hadden een zakje klaargemaakt met de sleutels, de handleidingen, plannen,...
De notaris betaalt het gebruikelijke rondje, de gladjakker verdwijnt en we leren al snel dat het bedrijf waar onze vijand voor kwam bieden al eigenaar was van de terreinen achter ons perceel. Het worden appartementsgebouwen. Ons perceel was het laatste stukje van de puzzel om het project te starten. Het was een op voorhand verloren strijd.
Wij een ervaring rijker en de makelaar wat minder. Has to count for something.
En nu, om ons allemaal een beetje beter te voelen, hier is filmpje van ons Kaat op een schommelpaardje.
Vandaag hadden we de openbare verkoop van het huis waar Kristin en ik onze zinnen op hadden gezet. Een paar weken terug waren we verliefd geworden op een oud herenhuis in het centrum van Aarschot waar onze financiën nog net toereikend voor waren. Het was ingemijnd voor 235K maar er stond een recht van hoger bod op. Dat hoger bod hebben we na veel vijven en zessen ook gedaan. Met dat hoger bod kwam er de onvermijdelijke tweede zitdag op 17/11. Vandaag dus. De verkoop zou starten om twee uur en toen we om tien voor twee nog steeds als enigen in de zaal zaten begonnen we er in te geloven. Iets na twee zakte de soufflé in elkaar toen de gladde makelaar -die het initiële bod had uitgebracht- de zaal binnensloop. De notaris leek bijna opgelucht toen hij binnen kwam. Het kan paranoia zijn, maar de twee begroetten elkaar als oude kameraden. Na de gebruikelijke rituelen: voorlezen aanbieding, speech, waarschuwingen allerhande,... wordt de veiling geopend. Het blijft muisstil. De notaris slaat twee keer met zijn hamertje en de gladjakker biedt. Wij volgen, hij biedt, wij volgen,... het werd snel duidelijk dat we tegen deze haai niet veel konden uithalen. Onze limiet was snel bereikt en het kaarsje nog sneller uit. De volledige delegatie Verhaegen-Vermeylen zat er verslagen bij en zelfs de verkopers hadden het kwaad. Ze hadden immers al een kaart voor ons klaargezet op de schouw om ons te verwelkomen en hadden een zakje klaargemaakt met de sleutels, de handleidingen, plannen,...
De notaris betaalt het gebruikelijke rondje, de gladjakker verdwijnt en we leren al snel dat het bedrijf waar onze vijand voor kwam bieden al eigenaar was van de terreinen achter ons perceel. Het worden appartementsgebouwen. Ons perceel was het laatste stukje van de puzzel om het project te starten. Het was een op voorhand verloren strijd.
Wij een ervaring rijker en de makelaar wat minder. Has to count for something.
En nu, om ons allemaal een beetje beter te voelen, hier is filmpje van ons Kaat op een schommelpaardje.
zaterdag 5 november 2011
Guy Fawkes Night
Remember remember the fifth of November. Gunpowder, treason and plot.
I see no reason why the gunpowder, treason, should ever be forgot.
donderdag 27 oktober 2011
dinsdag 25 oktober 2011
zondag 23 oktober 2011
Bumba-beloo
Ons Kaat heeft net haar verjaardagsfeestje achter de rug. De taart van de hand van Marie De Mondt was ongelofelijk mooi gedaan. We hadden een kleintje laten maken om door ons Kaat te laten vermassacreren. :)
donderdag 20 oktober 2011
maandag 10 oktober 2011
vrijdag 7 oktober 2011
donderdag 6 oktober 2011
Music was my first love
Net terug van Music was my first love and it will be my last, de theatervoorstelling van Otto-Jan Ham en Stijn Van de Voorde in het splinternieuwe culturele centrum van Heist o/d Berg.
De zaal was erg mooi, het stuk genant. Ik ging met hoge verwachtingen: Stijn en Ot zijn StuBru helden en hebben een hoop fantastische programma's gemaakt, maar dit gedrocht kwam niet verder dan de banter die twee vrienden aan de toog tegen elkaar vertellen, maar dan voorzien van een powerpoint presentatie. Het geheel smaakte erg naar: "Hey! Onze programma's werken op StuBru, zullen we het ook eens in de culturele centra proberen?"
Het antwoord is neen. Driewerf neen. Er kwam geen muziek aan te pas en de straffe verhalen die het olijke duo opvoerde had een hoog je-had-er-bij-moeten-zijn gehalte. Een gemiste kans, wat mij betreft. En een deuk in hun reputatie.
De zaal was erg mooi, het stuk genant. Ik ging met hoge verwachtingen: Stijn en Ot zijn StuBru helden en hebben een hoop fantastische programma's gemaakt, maar dit gedrocht kwam niet verder dan de banter die twee vrienden aan de toog tegen elkaar vertellen, maar dan voorzien van een powerpoint presentatie. Het geheel smaakte erg naar: "Hey! Onze programma's werken op StuBru, zullen we het ook eens in de culturele centra proberen?"
Het antwoord is neen. Driewerf neen. Er kwam geen muziek aan te pas en de straffe verhalen die het olijke duo opvoerde had een hoog je-had-er-bij-moeten-zijn gehalte. Een gemiste kans, wat mij betreft. En een deuk in hun reputatie.
Ralph Azham
Ralph Azham – Lieg je
tegen de mensen van wie je houdt?
Lewis Trondheim is niet van de minste en heeft een
prijzenkast die zijn talent en productiviteit onderstreept. Deze Franse meester
is actief sinds de jaren 80, maar blijft vernieuwen. De Donjon reeks is zonder twijfel zijn best gekende werk en
grootste commerciële succes. Toch heeft Ralph Azham alles in huis om prima
donna Donjon naar de kroon te steken.
Lieg je tegen de mensen van wie je houdt?
is het eerste deel in een cyclus van
drie in Trondheims beproefde stijl die zware thema’s als verlies, eenzaamheid
en verloren liefde met zwarte humor kruidt. De vrolijke, bijna kinderlijke tekenstijl biedt het nodige tegengewicht. Trondheims
vrouw Brigitte tekende voor de inkleuring die sterk bijdraagt tot de
melancholie van het hoofdpersonage, maar de pasteltinten zorgen bij de
flashbacks(p13,19,34) voor wat verwarring. Het duurt een tijdje voor je door
hebt dat de chronologie van het verhaal wordt verbroken. In lieg
je tegen de mensen van wie je houdt? brengt Trondheim ons naar een dorpje
in het koninkrijk Astolië dat constant onder bedreiging staat van de kwade
horden van heer Vom Syrus. Maar het
rijk is niet zonder verdediging! Tijdens elke conjunctie van Astolië ’s blauwe
manen worden er inwoners van het rijk uitverkoren. Ze zijn te herkennen aan hun
blauwe kleur. Ralph is zo’n uitverkorene, maar de krachten die de manen hem
hebben gegeven zijn zo zwak dat hij niets kan uitrichten tegen de hordes die
het rijk bedreigen. Ralph kan immers voorspellen hoeveel kinderen iemand zal
krijgen en dat is nu eenmaal niet erg handig in een gevecht. Het orakel van
Astolië bevestigt zijn status dan ook niet
en Ralph wordt bij zijn terugkeer van het Orakel al snel de paria van
het dorp. Als de manen bij de nieuwe conjunctie
opnieuw iemand blauw kleuren, komen oude zondes aan het licht en neemt Ralph
het tegen zijn zin toch op tegen de vijanden van zijn dorpje. Trondheim creëert een sympathieke antiheld:
ongeliefd door een omgeving die hem steeds wreder en wreder behandelt. De lezer
kan niet anders dan van de eerste pagina aan de kant van het slungelachtige
hoofdpersonage staan terwijl hij zich van het ene misverstand naar het andere
beweegt. Het eerste deel van deze Ralph Azham trilogie is een pareltje, maar
zoals wel vaker voorkomt, is deze eerste aflevering een pilot die de lezer
hongerig moet maken naar het vervolg. De lezer heeft dan de keuze: wachten op
de verzamel box of zich nu een beetje ergeren aan de cliffhanger.
**** zeer goed, opvallend
I makkelijke lectuur
woensdag 5 oktober 2011
dinsdag 4 oktober 2011
maandag 3 oktober 2011
zondag 2 oktober 2011
Toertocht FC 't Kapelleke
Vandaag was het mijn eerste echte conditietest na 6 maand trainen. 45 km in de Langdorpse bossen. Ik ben er levend door geraakt. Mijn kameraad Tom (ofte De Steurs) heeft een bende ongeregeld rond zich opgetrokken die in los/vaste groepjes elk weekend gaan fietsen. Allen in dezelfde outfit maar van een ander conditieniveau. Tom had net een splinternieuwe Cube Acid gekocht, maar bleek te sterk voor zijn ketting. Een sjans dat Frank een ketting pons bij had of ze hadden hem met de helicopter moeten gaan halen :)
Iedereen heeft wel wat pech gehad vandaag. Ward en Raf hebben moeten opgeven, ik ben stevig gevallen, Frank had last van de warmte en de bergjes bleven maar komen. De laatste 15 kilometers waren pijnlijk, maar ik heb het gehaald! Nu is het wachten op de Scott van een zekere vriend van me en we zijn weer vertrokken!
Oh ja, ik was nogal vuil geraakt ;)
Ik heb scheve tenen, ik weet het.
Plaat van de maand
Bart B More - The Bass
Eerste keer gehoord in de promomix die Skyve deed om zijn nieuwe single Bass Mongol te promoten. Geen slechte plaat, maar deze Dirty Beats uit Holland zijn echt om mee uit te pakken op café. Ze smaken naar Surkin en dat kan nooit slecht zijn.
zaterdag 1 oktober 2011
vrijdag 30 september 2011
Poker Hand Ranks
Vanavond is het poker bij de Gino. Klein geheugensteuntje voor de players. We gaan met z'n achten zijn, eens kijken hoe lang de n00bs voor plastic willen spelen.
Duurt meestal niet lang :)
donderdag 29 september 2011
Pining for the fields
Mijne fietsvriend Tom heeft een nieuwe Cube fiets gekocht. Zucht.
en ja, ik weet het, ik heb net ne nieuwe. Ik weet het.
:)
+10 internets voor de eerste die weet vanwaar de titel van de post komt.
en ja, ik weet het, ik heb net ne nieuwe. Ik weet het.
:)
+10 internets voor de eerste die weet vanwaar de titel van de post komt.
Abonneren op:
Posts (Atom)