Vijlen

 Jos (of Tim, ik wil er van af zijn) hadden gezien dat een mens in Charleroi de inboedel van een oude ijzerwinkel aan het uitverkopen was. Hij deed een lot old new stock vijlen van oberg en Nicholson weg. Voor 200€, we hebbben dat lot met ons 3 gekocht en ik heb gisteren zitten sorteren en ik moet NOOIT nog een vijl kopen. Mijn achterkleinkinderen gaan nooit nog een vijl moeten kopen. NIET NORMAAL BLIJ MEE. 66€ voor al dit en hamerstelen en paracord én flexibele stalen regels én metaalzagen. Dikste deal ooit. 

Het einde van een Era.

 Fien haar Schoofzak gaat dicht na bijna 20 jaar, of was het langer? Kristin is ze gaan feliciteren :)

Vriendenweekend 23

Het was een jubileumjaar dit jaar en het was een echte feesteditie, een paar foto's om dat aan te stippen. 

 Vincent en ik hebben ook de achtergrond foto van Windows 97 gevonden.

 

Weekend review

We hebben een topweekend achter de rug. We zijn met Vano naar de supermadammen geweest en dan hebben we een hele namiddag in de Flater gezeten op zondag. Zaterdag in onze Stef zijn huis in Putte Nederland gaan breken en metsen en vrijdag nog eens gesmeed. We houden ons in stilte bezig hoor!

 

Willa

Mijn broer heeft me jarenlang gezegd dat hij geen kinderen wilde, dat dat een absolute waste of time was. Waarop ik zei: "tot ge de juiste tegenkomt, dan verandert alles", dat gesprek eindigde meestal in gebrom. En dan kwam Caroline.

Willa wordt 2 in december en gaat grote zus worden. Er is geen kleine kans dat hij meer kinderen gaat kopen dan ik. En ik blijf dat mega grappig vinden. Spijtig dat hij zo ver weg gaan wonen is, maar ik ben overgelukkig dat hij in Kapellen de liefde heeft gevonden. 

En is het is een schoon kind, maar dat hebben alle kinderen die Verhaegen met hun achternaam heten gemeen, dus onze kans om eentje te hebben die 'iets in de media' gaat doen blijft per jaar toenemen. 

 

Power Factory

Jarenlang hebben alle diëtistes gezegd dat ik moest stoppen met fietsen, met cardio en dat ik gewoon moest beginnen gewichtheffen. Ik ben naar de Power Factory beginnen gaan en ze blijken gelijk te hebben. Het is niet mijn beste foto, maar is het wel een goede. Ik kan weightlifting echt aan iedereen aanraden. Het is goed voor alles. 

 

Ze is terug

Ze is terug thuis en ze was blij met wat ze vond. Ze is helemaal zen. En we hebben de finale van blind getrouwd gekeken. 
 

Diverticulitis

Ik moest het er toch ooit over hebben, dus better get it over with. In oktober 2022 zit ik samen met mijn Websters collega Kim bij onze klant Toop, dat is een brillenwinkel voor kindjes en begin ik verschrikkelijke buikpijn te krijgen. Je kent dat wel, zo van die pijn die nieuw is en waarvan je meteen weet: hier klopt iets niet. 

In elk geval, bij de klant ging het van kwaad naar erger en toen we er buiten waren kon ik bijna niet meer lopen. Kim heeft me op Websters afgezet en ik ben naar huis gereden waarop ik met Kristin naar de dokter ben gegaan. Siebe, een van de dokters in De Demerbrug kon niet aan mijn buik komen zonder dat ik het uitschreeuwde en wilde me meteen naar spoed sturen, maar ik wilde niet omdat ons Kaat de dag erna verjaarde. Hij heeft me met dikke pillen platgelegd we hebben ons Kaat haar verjaardag 's ochtends gevierd en Kristin is met mij naar spoed gereden waar snel bleek dat ik een gedekte perforatie van een divertikel op mijn dikke darm had. Denk appendicitis, maar dan met opties. 

Om een lang verhaal kort te maken: ik heb nog twee zo'n aanvallen gehad, 1 keer 3 dagen opgenomen in het ziekenhuis én na de 3de keer werd beslist dat mijn 'slecht' stuk dikke darm eruit moest. 

Ik wilde me eerst in het UZ laten opereren maar na daar van de ene assistent naar de andere nog minder geïnteresseerde assistent gestuurd te worden ben ik op aanraden van onze oude kameraad An Holemans te rade gegaan bij Dr Meekers in het AZ van Diest. Dat bleek een goeie zet te zijn. De mens heeft me onderzocht, me geïnformeerd en eind juni ben ik dan geopereerd.

De operatie duurde een pak langer dan verwacht waardoor mijn herstel iets moeizamer verliep dan wat ze gewoon waren. Ik was ook zo stoned als een aap de hele tijd dus ik weet niet veel meer van die eerste week in het ziekenhuis en de eerste week thuis buiten hetgeen me verteld is. En wat me verteld is, klinkt niet goed. Lees: een kleuter van 42 jaar. 

Ik heb erg veel steun gehad van de mensen rondom mij, ik heb spijtig genoeg niet van iedereen foto's die op bezoek geweest zijn (denkik), maar alle berichtjes, telefoontjes en bezoekjes, ze hebben me toen erg deugd gedaan. Ik kan niet sterk genoeg benadrukken hoe hard ik met mijn gat in de boter ben gevallen toen ik Kristin tegenkwam, want zonder haar zorgen zowel fysiek als mentaal had ik nog in mijn bed gelegen. 

Er zat een stevige emotionele component aan mijn herstel doordat mijn moeder in mijn jeugd heel vaak in het ziekenhuis heeft gelegen - waaronder 2 keer voor hetzelfde en dat heeft toch wel wat oud trauma terug opgerakeld waar ik - toen ik me fysiek wat beter voelde- mentaal door moest. Kort gezegd: het was een stevige zomer. We zijn nu november en het is pas heel recent dat ik mezelf terug een beetje mezelf voel. Wat een trip. 

 

We zijn alleen thuis

Kristin is op weekend met My, Els, Ilke(?) in een klein huisje ergens in the middle of nowhere en ze zijn daar duidelijk volledig tot rust aan het komen. Ik hoop maar dat het water daar een beetje wegbijft, want in de westhoek ziet het er steeds gevaarlijker uit.

Ons Mona mist haar mama natuurlijk, maar het is de eerste keer dat Kristin 3 nachten weg is en het huis is nog steeds niet ontploft en ik heb het wasmachien nog niet kapot gedaan. Maar ze is nog weg tot morgen, dus ik ga het vel van de beer niet op voorhand verkopen :)

 

Dag van de Ambachten

Weer een supergezellige Dag Van de Ambachten achter de rug. Ik smeed de laatste tijd weer regelmatig dus het was een tof moment om dat eens te tonen. Ik had het nogal druk waardoor dit de enige foto is, die ik genomen heb. Het is J.F Colla zelf die me een korte demonstratie geeft over hoe je op 5 minuten een stick tang dropped point semi skinner smeedt. Echt indrukwekkend en weer een hoop bijgeleerd. Zoals steeds top ontvangst door Karen en Tim voor alle helpers. 5 sterren :D

 

Queens of the Stone Age - sportpaleis 12/11/23

 Afgelopen zondag nog eens naar Antwerpen afgezakt met Vincent, onze Stef, de Woot en de Euli om QOTSA in het echt te zien. Voor mij was het van een of andere Rock Werchter geleden dat ik ze nog live gezien had, maar ik ben wel één van die krokodillen die hun passage op RW 2003 gezien heeft, toen Songs For The Deaf een jaar oud was en Dave Fucking Grohl mee op zomertoernee was. Dat concert en die Werchter heeft een blijvende indruk op me gemaakt, niet in het minste omdat de Euli toen in de Demer gevallen is (spoiler alert: he was fine).

Terug naar 2023. Het concert werd voorafgegaan door twee voorprogamma's, het voor mij nobele onbekende Deep Tan, het kan aan de geluidskwaliteit liggen, maar dat trok op geen fluit. Gevolg door The Chats, een kwartet shed rockende Australiërs die we kennen van hun hit 'Smoko', 'Pub Feed', 'Temperature', we waren ze bijna als headliner gaan zien in Trix dit jaar had ik niet in het ziekenhuis gelegen. Ze speelden hun punk snel waarop het hardcore begon te lijken en ik was he-le-maal mee. 

En dan kwamen ze. De legende uit Palm Springs Josh Homme met de immer trouwe Troy van Leeuwen aan zijn zijde. De bassist en drummer ken ik nog steeds niet bij naam ook al doen ze al mee sinds Villains (denkik).

Het concert was geweldig. De bindteksten volgens verwachten lame, maar dat werd goed gemaakt omdat de Queens openden met Regular John uit hun eerste titelloze plaat ergens uit de diepe jaren 90. Mijn avond was al goed. De rest van de setlist was een bloemlezing uit hun hits en de platen waarvan Homme vindt dat het hits hadden moeten geweest zijn, maar de volledige zaal was verrast toen hij het zeer zelden live gespeelde 'Leg of Lamb' ten berde bracht. Die song stond op Rated R (waar ook Better Living Through Chemistry op stond), de plaat die door de meeste QOTSA fans onder hun beste werk wordt gesorteerd. 

In elk geval: het was een feest. De nieuwe nummers zijn nog wat wennen, maar na 27 jaar is Homme en zijn band nog steeds 1 van de beste live acts die momenteel actief zijn. Je had er bij moeten zijn. Of je kan de Vincent zijn blog lezen, dat is quasi hetzelfde. 

The Fakes

 Ik speel in een groepje en we zijn niet slecht. Ik ben de jongste en dat blijft grappig :)

15 oktober throwback

 Er zijn twee heel belangrijke dingen gebeurd op 15 oktober. Ik ben gaan karten met de Matthias, mijn petekindje én de meisjes (en ik bedoel dan alle meisjes) hebben te horen gekregen dat ze naar Olivia Rodrigo gaan in het Sportpaleis volgend jaar. Beide dingen werden zeer gesmaakt. Of wat zegt de jeugd tegenwoordig? Dat is ziek cool? Of Gruwelijk cool ofzo? 

Mannekes ik heb zelfs mijn oud YouTube kanaal afgestoft. Ik weet zelf niet waar dit naartoe gaat gaan allemaal zenneuh.

Afscheid van een vriend

Vorig schooljaar studeerde Bart af, tenminste, zijn dochter Helene studeerde af aan de Hoogvlieger. Joke ook, maar daar had ik dus geen goeie foto van en ze is daar gevoelig aan. Held 1ste klasse, we hebben gevierd tot 3 uur 's nachts.

 

De Bond Zonder Naam

Na jarenlang als speler D&D gespeeld te hebben en mede dankzij The HellfFire club uit Stranger Things is Dungeons and Dragons spelen ineens cool geworden. We waren allemaal geshockeerd toen dat gebeurde, maar zo zie je maar: als je lang genoeg wacht wordt alles cool. Mijn spelers zijn Jordy, Anse, Maarten, Bart, Vincent en vormen De bond Zonder Naam, ze werden recent vergezeld door Steven, maar die staat nog niet afgebeeld op de geweldige schets die Jordy van de bond maakte. We zitten aan sessie 5 en ze hebben net minderjarigen per ongeluk dood gedaan. Ik hou je op de hoogte van het vervolg. 

 

Champagne weekend

 Het was een sjans dat Kristin het tweede champagne weekend zo had in geregeld dat ze kon schuiven met de data én het was nog sjanser dat Fien, Vincent, Yves & Rebecca zo flexibel waren dat ze gewoon konden meeschuiven. Ik was nog niet lang geopereerd en normaal gezien hadden we een weekje eerder geweest, maar dat had ik dus nog niet aangekunnen. 

Het was de eerste keer dat Yves en Rebecca meewaren en ondanks wat zenuwtjes bij iedereen was het van de eerste ontmoeting van onze gemeenschappelijke vrienden sinds onze trouw in 200fucking7 er boenk op. 

Kristin was in een vorig leven naar alle waarschijnlijkheid een reisleider, want ze heeft een aangeboren talent om zich op voorhand een uitstap volledig in te beelden, uit te tekenen en dat dan om te zetten in boekingen die zo naadloos op elkaar aansluiten dat het lijkt alsof je constant een VIP behandeling krijgt. We hadden afgesproken op een parking in Epernay, we wandelden met ons 6'en naar het station en daar stond een taxi op ons te wachten om ons naar Hautvillers te brengen.

Die mens zei zelfs niks. Die opende de deur, we stapten in en we waren weg. Hij wist naar waar. De rest is geschiedenis. Een bloemlezing in foto's die door de deur kunnen.