Ralph Azham

Ralph Azham – Lieg je tegen de mensen van wie je houdt?

Lewis Trondheim is niet van de minste en heeft een prijzenkast die zijn talent en productiviteit onderstreept. Deze Franse meester is actief sinds de jaren 80, maar blijft vernieuwen. De Donjon reeks  is zonder twijfel zijn best gekende werk en grootste commerciële succes. Toch heeft Ralph Azham alles in huis om prima donna Donjon naar de kroon te steken. Lieg je tegen de mensen van wie je houdt?  is het eerste deel in een cyclus van drie in Trondheims beproefde stijl die zware thema’s als verlies, eenzaamheid en verloren liefde met zwarte humor kruidt. De vrolijke,  bijna kinderlijke tekenstijl  biedt het nodige tegengewicht. Trondheims vrouw Brigitte tekende voor de inkleuring die sterk bijdraagt tot de melancholie van het hoofdpersonage, maar de pasteltinten zorgen bij de flashbacks(p13,19,34) voor wat verwarring. Het duurt een tijdje voor je door hebt dat de chronologie van het verhaal wordt verbroken.  In lieg je tegen de mensen van wie je houdt? brengt Trondheim ons naar een dorpje in het koninkrijk Astolië dat constant onder bedreiging staat van de kwade horden van heer Vom Syrus. Maar het rijk is niet zonder verdediging! Tijdens elke conjunctie van Astolië ’s blauwe manen worden er inwoners van het rijk uitverkoren. Ze zijn te herkennen aan hun blauwe kleur. Ralph is zo’n uitverkorene, maar de krachten die de manen hem hebben gegeven zijn zo zwak dat hij niets kan uitrichten tegen de hordes die het rijk bedreigen. Ralph kan immers voorspellen hoeveel kinderen iemand zal krijgen en dat is nu eenmaal niet erg handig in een gevecht. Het orakel van Astolië bevestigt zijn status dan ook niet  en Ralph wordt bij zijn terugkeer van het Orakel al snel de paria van het dorp.  Als de manen bij de nieuwe conjunctie opnieuw iemand blauw kleuren, komen oude zondes aan het licht en neemt Ralph het tegen zijn zin toch op tegen de vijanden van zijn dorpje.  Trondheim creëert een sympathieke antiheld: ongeliefd door een omgeving die hem steeds wreder en wreder behandelt. De lezer kan niet anders dan van de eerste pagina aan de kant van het slungelachtige hoofdpersonage staan terwijl hij zich van het ene misverstand naar het andere beweegt. Het eerste deel van deze Ralph Azham trilogie is een pareltje, maar zoals wel vaker voorkomt, is deze eerste aflevering een pilot die de lezer hongerig moet maken naar het vervolg. De lezer heeft dan de keuze: wachten op de verzamel box of zich nu een beetje ergeren aan de cliffhanger.

**** zeer goed, opvallend

I makkelijke lectuur

Vrouwen in 't Wit

Zonder twijfel de moeilijkste tot nu toe:

Vrouwen in het Wit – Als een zwerende vinger & Bloedlegerig
Cauvin, de ouderdomsdeken van het striptekenaarsgilde en zijn poulain Bercovici mogen met recht en reden grootmeesters van de gag genoemd worden: Agent 212, De Psy, Cédric en de Gieren zijn slechts een kleine greep uit Cauvins oeuvre en Bercovici, 'Berco' voor de vrienden, heeft met zijn Grand Panic Circus en de Cactus Club zijn laatste visuele gag nog niet getekend. Beide heerschappen zijn al jaren goed op elkaar ingespeelde maatjes ( Cauvin ontdekte Bercovici tijdens een signeersessie, ergens in de diepe jaren 80) en dat merk je ook aan hun werk. Cauvin is op zijn best in dit medium en slaagt er steeds in om in een genre waar je van zou verwachten dat alles allang is gezegd iets nieuws te verzinnen. Als een zwerende vinger en Bloedlegerig zijn respectievelijk editie 32 & 33 van hun bestseller reeks Vrouwen in 't wit en ook al is de humor niet van dat niveau dat je er schuddebuikend uit je zetel van valt, is het toch moeilijk om de boekjes niet in een keer uit te lezen. Ook in deze edities mogen we op een aantal usual suspects rekenen: de vrolijke poetsvrouwen (in 'Als een zwerende vinger' wordt op p18 zelfs verwezen naar een vroeger album om de spanning en misschien de verkoop wat op te drijven!), de jonge dokteres en haar neurotische ouders,... Bercovici & Cauvin schuwen geen enkel cliché en werken met zorg alle kleine kantjes af die aan een ziekenhuis en het onvermijdelijke bezoek behoren. Bercovici heeft in het verleden bewezen verscheidene tekenstijlen machtig te zijn, maar voor Vrouwen in 't Wit houdt hij het bij zijn meteen herkenbare grillige en cartooneske lijnvoering. Berco suggereert de karakters met een slechts een paar lijnen, negeert proportie en menselijke anatomie en creëert grote vlakken, klaar om door Studio Leonardo van de harde, bijna primaire kleuren voorzien te worden die tekenend zijn voor het merendeel van de Dupuis reeksen. Het zal de ongeruste echtgenotes en lanterfantende chirurgen die Bercovici's pagina's vullen worst wezen. Van exorcisme tot bedpannen, van jaloezie tot openbare dronkenschap, alles is bespreekbaar en alles mag rekenen op een vleugje absurditeit. Vrouwen in 't Wit: niet innoverend, maar goed gemaakt in een genre dat niet kapot kan.

The Pacific

De makers van Band of Brothers.
Steven Spielberg en Tom Hanks als exec producers.
HBO event
Nu op Canvas.

The Pacific. Kijk ernaar. Trust me.

Cultuur

Raad eens wie de nieuwe strip recensent is voor de leeswolf?

Samenvattend

Season's greetings everyone! Iedereen de kerstperiode goed doorgekomen? Ik heb een afspraak met mijn diëtiste morgenavond dus ik ben voor de moment water aan het drinken alsof er een nucleaire winter vanaf hangt. Terwijl we wachten op de eindejaarsconference van Geert -ik heb mijn hoofd zover in mijn kont steken dat ik The Matrix eindelijk helemaal begrijp- Hoste, een kleine samenvatting van de laatste twee weken in woord en beeld.

Silke is komen babysitten toen we onze tien jaar vierden in Café Diner. Ons Kaat was er meteen fan van.

Een beetje flemen bij de meter om tot rust te komen na een dagje kerstshoppen.

Geen zorgen Jeroen, ik heb niet te veel zout bij mijn knolseldersoepje gedaan.

Een soepje dat Miss Osschot trouwens errug lekker vond.

Kerstmis was er erg snel!

Stevige oogst gehad dit jaar. Maar daar is het ons natuurlijk niet om te doen :)

Klein wandelingetje in de sneeuw.

Ik heb weer wat tijd (en een opstoot van inzet) gehad, dus een mesje afgewerkt voor Vincent.

Eentje voor de papa van Isabelle (eindelijk)

Dan heeft het een beetje gesneeuwd. (Let op het spoor!)

Dan waren er nog cadeau'tjes in de Beekstraat.

En cado'tjes in de Herseltsesteenweg. Vandaag voor mezelf gekocht omdat ik met het maken van onderstaande mijn schroefboormachine om zeep heb geholpen. (Die was bijna 6 jaar oud, dus ze had haar dienstjaren gehad)

Meubeltje gemaakt om de Telenet spaghetti fatsoenlijk weg te werken. (Schilderen is voor als de zon weer begint te schijnen)

En met de overschot van de MDF een bankje voor de wasprodukten gemaakt. Onze bergplaats is een overstromingsgebied, dus die tien centimeter maken echt alle verschil :)

Have yourself a materialistic christmas,

Ik was het bijna vergeten. Het wordt een jaarlijkse traditie :)

klein led zaklampje

werkhandschoenen (projob of snickers ofzo)

Jeroen Meus' keukenmes (ja ik weet het:)

abbonnement op weekend editie van het Nieuwsblad

Karwei zeep (van die handzeep met puimsteen in, voor als ge echt vuile handen hebt)

Plastieken sorteerbakjes (om vijzen en nagels in kwijt te kunnen) (al gekregen van den euli!)

Nieuwe teenslippers (45)

La chouffe houblon

Orval: bier, glazen, onderleggers: alles welkom :)

bon om foto's te laten afdrukken

waterijsjes

Vetbollen voor de vogeltjes om buiten te hangen

Werflamp op poot

Treasure Island

Wegwerp stofmaskertjes

Schuurbanden (daar kan de tim bij helpen)

Freddy De Vadder

Vorige week op uitnodiging van de Warre (Euli zijn vader) naar Freddy de Vadder gaan kijken in cc het Gasthuis in Aarschot. Het was een absolute wervelwind van vuile moppen, mysogenie en fantasie porno- categorieën. De mens kruipt in de huis van een wezen die zich van een taal bedient waar een Antwerpse dokwerker van zou beginnen blozen. Het is kak, kut en dildomoppen, maar steeds met een dubbele, soms driedubbele bodem.

Zeker de moeite, maar ik zou er geen eerste date met iemand van maken :)

De slag van Osschot

Willy, de drummer van Generation Gap is buiten een bevlogen bluesman ook nog eens handig met een Canon 4D. We waren elkaar tegen het lijf gelopen tijdens 'Middle Ages' een happening/beurs/feest met een nogal middeleeuwse insteek op het domein van het Elzenhof, het kleine natuurgebied in de stationsomgeving van Aarschot. Kristin en mezelf waren er een paar jaar geleden eens geweest, maar toen stelde het festival niet veel meer voor dan een aantal jongelingen, gekleed in afgewassen Metallica T-shirts, die elkaar met bot gemaakte blanke wapens de kop probeerden in te slaan. Na die jaargang had ik er letterlijk járen niets meer over gehoord tot ik twee weken geleden overal gele bordjes zag opduiken die de nietsvermoedende bezoeker naar de parking moesten leiden. Blijkbaar zat er toch leven in. Het festival stelde, in tegenstelling tot al die jaren geleden, niet teleur. Middeleeuwse gezelschappen uit heel Europa hadden hun landsknecht in de schaduw van de zomereiken opgeslagen en zelfs de regen, die ongenadig op de gepoetste harnassen bleef hameren, droeg bij tot de sfeer. De schermustselingen tijdens de slag van Osschot, zoals hieronder weergegeven, waren erg onderhoudend en mochten genieten van het waterige zonnetje dat net op tijd zijn kop kwam opsteken. Het Kanonvuur was naar ieders maatstaven angstaanjagend luid. Ik heb een schapenvel gekocht voor ons Kaat en het was (hou duim en wijsvinger ongeveer een mm van elkaar) so close of ik had een zwaard gekocht. Mijne kameraad Hans heeft Anduril aan de muur hangen en dat ziet er ongelofelijk badass uit, maar 150€ was net iets te veel voor mijn portemonnee :)

Agenda

Misschien leuk om in je agenda te pennen:

Foto's: wijnfeesten 2008


Wezemaalse WijnfeestenOp zaterdag 28 augustus 2010 worden voor de zevende keer op rij de Wezemaalse wijnfeesten georganiseerd. Daarmee wordt een traditie uit de eerste helft van de 19e eeuw terug in leven geroepen. Wezemaal was in die periode gekend als wijndorp; niet minder dan 32 ha wijngaarden sierden de zuidflank van de Wijngaardberg. Vanaf 14 h. kan je bij verschillende wijnboeren genieten van een goed glas Hagelandse wijn. De wijnfeesten vinden plaats midden in het dorp van Wezemaal. Het concept heeft zichzelf al bewezen: je koopt voor 6 € een uniek wijnglas en je krijgt er een aantal degustatiebonnetjes bovenop.

Er zijn niet alleen wijnstanden maar ook kraampjes met streekproducten en ambachten (waaronder een messenmaker!). Men kan wandelen naar de wijngaarden, een bezoekje brengen in het “Bezoekerscentrum van de Hagelandse wijn” en ’s avonds is er nog een muzikaal optreden op het podium voor de kerk. De wijnfeesten duren tot in de late uurtjes.


Handwerkmarkt Aken
Het eerste weekend van september (4/9 van 10 tot 19 h en 5/9 van 11 tot 19 h) vindt de 34e ‘Handwerkermarkt’ in het Duitse Aken plaats. Deze markt herbergt een 200 tal standen / ambachtslieden die een uniek gamma aan handgemaakte producten aanbieden. Het is amper te verwoorden… Je vindt er onder meer artisanale penselen, juwelen, potten, smeedwerk, speelgoed, kledij, … en natuurlijk ook vlijmscherpe messen van verschillende Belgische en Duitse messenmakers (Alex Salsi, Tim Wagendorp, Arthur Bolz en Achim Wirtz delen er een stand). Je ziet er niet alleen de afgewerkte producten, maar ook het vakmanschap waarmee ze gemaakt worden tijdens de talrijke demonstraties. Een echte aanrader voor het ganse gezin. Meer info vind je terug op de officiële website: http://www.europamarkt-aachen.de/indexnl.html.

Open Monumentendag
Op 12 september is het ‘Open monumentendag’. Dit jaar staan de vier elementen in de kijker. Tim Wagendorp werkt rond het thema vuur en zal van 14 tot 18 h een smeeddemonstratie geven aan de Toren van Rotselaar (Torenhoflaan 67, 3110 Rotselaar). Je kan tijdens deze demonstratie met eigen ogen zien hoe met hamer en aambeeld een stuk staal wordt getransformeerd in een mes. Trouwens een unieke kans om de Toren van Rotselaar (foto) van dichtbij te bewonderen.

True Blood

Tijdens mijn congé toevallig ontdekt: True Blood, een HBO (wat synoniem is voor kwaliteits televisie) feuilleton (gebruikt iemand dat woord nog?) over vampieren. Echte vampieren, compleet met moord, brand, blote wijven, rauw geweld en bloed! Bloed godverdomme! As it should be!  Ik  had er op de interwebs al dingen over gelezen, maar nooit iets van gezien tot ik op een blauwe maandag bij het zappen langs Foxlive passeerde en ik Anna Pacquin zag. Ik dacht eerst: hé! X-men! Leuk! Maar het werd snel duidelijk dat het iets anders was. Binnenkort komt het eerste seizoen op 8, dus zeker checken.

Solingen 2010

Twee weekends geleden was het weer Messer-machen- messe oftewel messen beurs in Solingen en dat is voor mij en mijn vriendjes ongeveer het zelfde als peanut-butter-jelly time.

Special guest in de auto was Joeri Röttger (die ondertussen zijn goede naam weer helemaal gezuiverd heeft gezien. Bende jaloerse klootzakken) die wel een aficionado is, maar in tegenstelling tot Tim en Jos (en mezelf) er zelf geen maakt.

< stem 17jarige bakvis >het was kei neig< /stem 17jarige bakvis > (klein html mopje voor de liefhebbers daar.)

Twee vouwmessen die me zijn opgevallen: net genoeg opsmuk om nog smaakvol te zijn, net genoeg damast om er luxueus uit te zien. Raad'ns wat ze kostten?

BIFFF

Het heeft wat op zich moeten laten wachten. Maar het BIFFF was dit jaar echt fantastisch, een hoop films gezien en dit in het meest uitmuntende gezelschap.

Leukste romantische komedie (en enige, voorzover ik weet.) Timer van Jac Schaeffer. Leuk ding over de zoektocht naar ware liefde en de gekkigheid die mensen kunnen uithalen om het te vinden. Een duidelijke parodie op de industrie die het legioen van overgecompliceerde singles heeft voortgebracht. Het verhaal is dunnetjes, maar erg leuk en de hoofdrolspeelster Emma Caulfield, die we nog kennen van haar rol in Buffy The Vampire slayer is best leuk om naar te kijken.

SPOILER ALERT:

Het idee is eigenlijk simpel. In een niet onafzien bare toekomst kunnen mensen zich een timer laten inplanten (vreemd genoeg op de pols) die, volgens de pseudo-wetenschappelijke uitleg die je in de film krijgt, het oxytocine niveau in je lichaam meet en aan de hand daarvan bepaalt of en wanneer je je soulmate tegen het lijf zal lopen. Oona, de hoofdrolspeelster loopt met elke kanshebber bij de Timershop langs, maar met erg weinig succes. Tot ze een knappe muzikant tegen komt die haar wereld helemaal overhoopt haalt.

In de categorie onnoemelijkste schijtfilm die ge de laatste tien jaar gezien hebt: Valhalla Rising. Een draak van een film van de hand van Nicolas Refn die ondanks de veelbelovende trailer en filmposter er in slaagde geen enkele van die beloftes in te lossen.  Deze film is zoals kijken naar een Windows screensaver, afgewisseld met keihard geweld en surprise buttsecks. Ik heb nog nooit in mijn leven zo hard gewenst dat het brandalarm zou afgaan. Een sjans dat Saar cake'jes en wafels bijhad.

SPOILER ALERT:

Een of andere debiele viking wordt aan een paal gebonden, moet mensen doodkloppen, ontsnapt, komt ne kleine tegen, ze komen een bende dolle kruisvaarders tegen. Ze stappen in een boot, ze steken de oceaan over en in plaats van in het beloofde land aan te komen, stranden ze in Latijns-Amerika. Onderweg drinkt er ene zout water, hij sterft, ze proberen de kleine dood te doen, nog twee man dood (niet de kleine), ze landen op het nieuwe land. Ze worden zot, ze drinken iets, ze wandelen en op het laatste wordt de hoofdrol speler tot pulp geklopt door een bende inboorlingen.

Echt. Ne fokking topfilm.

En dan, vrienden: Kick ass. ONGELOFELIJK leuke feel good/thriller/slasher/coming of age verhaal. Hij is nu in de cinema's. Ga, geniet, en bel me als ge juist uit de cinema komt.

Black Damnation / Struise Brouwers

Two weeks ago my brother in law (and alcohol) Steven Vermeylen, owner and operator of the best beerblog in the world introduced me to a beer wich I would later describe as an Alice in Wonderland experience: the Black Damnation series by our friends at "De Struise Brouwers"

"De Struise Brouwers" or "Sturdy Brewers" hailing from Oostvleteren were elected best brewers in the world by ratebeer.com 's readers in 2008. 

Black Damnation is a series of beers based on The Sturdy Brewers take on Imperial Stout called 'Black Albert'. Their plan is to create a complete series (12 in total) each with a very specific twist.

We tried three of them: Black Damnation, black Damnation III black Mes and Black Damnation IV Coffee Club.

That being said, I'm not risking a taste review. Wizer men have ventured farther in that field than I thusfar have and I won't risk ridicule. Still, I was blown away. This stuff doesn't taste good, it tastes interesting. Try 'em, if you can get 'em.

Brussels International Fantastic Film Festival

Ricoh sponsort BIFFF al jaren en dit jaar heb ik het kunnen regelen om een hoop vrijkaarten en persaccreditaties vast te krijgen. Gisteren was het de officiële opening. Tour en Taxi's was voor de gelegenheid erg mooi uitgedost, compleet met OSB platen cinema vloer. We hadden VIP tickets (wat niet veel meer betekende dan dat we lauwe Cuvee des Trolls mochten drinken en een mini sandwichke eten) Prins Laurent was er ook en ik kan u zeggen: de mens ziet er in het echt net zo'n slappe vod uit als op TV. De film van de avond was "The Fourth Kind" een film van Olatunde Osunsanmi met o.a. Milla Jovovich en Will Patton. Baseline is simpel (spoiler alert als je verder leest!)

De synopsis: "Wit, uitgeblust en met lege ogen vertelt psychologe Dr. Abigail Tyler (in de film nagespeeld door Milla Jovovich) over de vier soorten contact met buitenaardse intelligentie. in 1972 is vastgesteld dat een UFO waarneming de eerste soort is. Als je hem kunt vastleggen spreken we van de tweede soort. Is er communicatie: derde soort. De vierde soort, ontvoering is nooit vastgelegd, tot Tyler haar onderzoek begon."

Samenvattend: film in de traditie van The Blair Witch Project waar fictie en realiteit door elkaar gemengd worden. Jovovich speelt meesterlijk. Niet te begrijpen dat ze enkel nog voor dit soort rollen gecast wordt.

Kerstboodschap van de Marc

Elk jaar met Kerstmis houden de Vermeylens van Schriek een feest om meneer tegen te zeggen en afgelopen jaar was daar hoegenaamd geen uitzondering op. Als ik me niet vergis hebben we drie uur cadeau'tjes open gedaan. Mijne gebuur Marc was een onderdeel van de festiviteiten en had een kleine kerstboodschap voor Paul, Agnes, Steven, Nadine, Sara, Stefan, Kristin, ons Kaat en mezelf.




Ps. Hij heeft het in 1 take gedaan :)

Above, below and trough the line

Marketing is niks en marketing is alles. Vandaag las ik in De Standaard dat Dirk Claes, de Rotselaarse burgemeester van CD&V signatuur (en part-time herbergier in Wezemaal) een licentie had losgekregen van Anheuser-Inbev om Jack-Op, het oude Werchterse studentenbier nieuw leven in te blazen. De bedoeling is om het mettertijd als een echt regionaal product aan te bieden en dat enkel en alleen in een straal van 10 km rond Werchter zal mogen verkocht worden.
Dat het een mooi initiatief is, zal geen mens tegenspreken, wat wél opvallend is, is dat De Standaard een halve pagina aan het verhaal wijdt in haar weekuitgave.

Zou dat kunnen te maken hebben met het gunstige klimaat over bier, gecreeërd door het Canvasprogramma Tournee Génerale en onderhouden door Delhaize?

Ik denk van wel :)

Voor alle nieuwe bierliefhebbers, er waren al paladijnen voor Tournee Génerale. Ik ken er eentje van. Hij heeft nen blog.

Sound of Music

Kristin heeft "Op zoek naar Maria" op VTM van erg dichtbij gevolgd. Het musical genre gaat haar nogal nauw aan het hart en gisterenavond is dat tot de climax gekomen. Stadsschouwburg Antwerpen, Balkon, Sound Of Music. Ze heeft van elke second genoten. Ik moet tot mijn scha en schande toegeven dat nadat ik van het initiële: "AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAARRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH" vanaf was, er best van genoten heb. (In het Engels is daar een mooi woord voor: cringe) Binnen het medium was deze productie perfect uitgevoerd. Het is een Nederlandstalige musical dus een beetje awkwardness is te verwachten, maar toch waren de vertalingen van dergelijk niveau dat het geen pastiche van het origineel werd. Of is dat sowieso een contradictie? ;)
Het enige echte minpunt was de bevolkingsgroep die hun collectief iets te grote reet in de kleine rode stoeltjes perstte. Ritmisch geklap, antwoorden op dialoog (de dialoog op de scene, that is.), chips en luid commentaar. VTM in da house, maar ik vermoed dat dat van bij de start de bedoeling was. Ik heb vaak last van plaatsvervangende schaamte en gisteren heb ik mijn hartje helemaal kunnen ophalen.

Narcisme

Nog maar eens ne wallpaper gemaakt. Dit keer als prijs voor den Toni. Maar de fans mogen natuurlijk ook ;)

Het gemakkelijkste is: op de foto klikken en dan rechterklik 'set as background'

Prijs voor wie weet wat er op staat. En in welke taal :)

Stripboeken

Jahaaaa! Vandaag is mijn verjaardag en Kristin heeft met in het Besloten land losgelaten. (Vandaag ook nog de laaste HP gekregen, dus mijne hof gaat efkes blijven liggen zenne.)

Nieuw in de cataloog:

Leo en Icar - Verre Werelden



Nieuw project van de meester himself: Leo. Icar is een stevig tekentalent, maar ge voelt toch het gewicht van Aldebaran, Betelgeuze, Antares en Kenya wegen op zijn hand. Veelbelovend ding, niet zeker hoeveel titels daar weer van gaan volgen.

Duval, Gioux, Quet & Beau - Hauteville House 5:USS Kearsarge



Hardcover only natuurlijk. Ik dacht dat de cyclus afgesloten was na de vierde editie (Atlanta), ik had het bij het verkeerde eind. Echte Steampunk in de trant van HellBoy, Golden Compass, Van Hellsing (het gaat om het magisch realisme, niet de verhaallijn, natuurlijk) Echte absolute aanrader (maar ge moet wel de hele reeks ineens in huis halen)

Leo - Antares 2



Tweede deel in de derde cyclus van de Leo's magnum opus De Werelden van Aldebaran. Ik volg de serie al van 1994, toen de Nederlandstalige vertalingen nog niet op de Vlaamse markt beschikbaar waren. Ik heb een hele tijd geleden mijn originele Franse exemplaren op ebay gezet en met die centen de hele eerste reeks in het Nederlands gekocht. Vandaag, 5 jaar later kan ik me daarvoor wel voor het hoofd slaan :)
Leo's werk is zo uitgespreid in de tijd omdat hij zijn zeer uitgebreid universum tot in de kleinste details bespreekt, weergeeft en verklaart. Zijn werk is voor de 9de kust wat Tolkien was voor de Hoofse fantasy.




Bec & Henninot - Carthago 2: Challenger Deep

Tweede deel uit een stevige cylcus die momenteel uit het Frans vertaald wordt. Het is weer een tijd geleden sinds ik het eerste deel gelezen heb, dus ik moet hier wat info schuldig blijven. De tekenstijl is angstaanjagend, de dialogen zijn beklijven en het speelt zich af op de plaats waar de zee het diepst is, wat wil je nog meer?

Arleston & Floch: Ythaq 6: Pionnen in opstand




Scenario is van Arleston, mijn allerfavoriet in de hele wereld :)

Twilight

Ondanks het feit dat Kristin en haar zussen kompleet geobsedeerd zijn rond alles wat met Twilight te maken heeft, heb ik toch getracht er hier zo weinig mogelijk over te spreken. Ik wil nog getrouwd blijven.

Ik wil het volgende wel met jullie delen:

1. Vampieren glinsteren niet. (Ook niet in het fokking zonlicht)
2. Wat gebeurt er als Bella haar regels heeft? Seriously?