MTB team: De Noenkels

Noenkel Steven

Noenkel Erik

Noenkel Sam

Noenkel Stefan

De Jeff en de Pieter, Stefan zijn neefkes waren er natuurlijk ook bij, maar daar werkte de noenkel mop zo niet mee. :)

Foto's via MTB-you.be. Met de vriendelijke steun van mtb-king.be

Weekend review

Er zat veel vlees aan het weekend! Ik had congéke op vrijdag! Donderdag hebben we vooral gehangen, vrijdag ben ik gaan fietsen (voorspelbaar, ik weet het), zaterdag was het welkom thuis feestje voor ons Mona en zondag weer gaan fietsen en Tim+Karen op bezoek gehad. We hebben ons niet verveeld. Foto's staan nog op de kodak, ambetant.

Recensiewerk - Mossad

Mossad (special operations) – De mol van het Elysée

Sven Allen, professor aan het Instituut voor Politieke Wetenschappen,  zit in een zeldzaam rustig hoekje van de Parijse Boulevard Saint-Germain koffie te drinken met zijn vriendin Jessie. Op een boogscheut van hun geflirt laat de ene na de andere geheim agent van Mossad het leven. Hetzelfde gebeurt in Malta, maar daar lijkt Yoni, Allens zoon, in het midden van de wervelstorm te zitten. Yoni is namelijk in zijn vaders voetstappen getreden en maakt deel uit van Mossad. Het enige verschil: vader zit niet langer in actieve dienst en is helemaal niet op de hoogte van zijn zoons avonturen. Maar dat zal niet lang meer duren. Na de aanslag volgt een wervelwind van geweld, intrige, politiek, het gekende recept. Allen zal terug de actieve dienst in moeten. En snel.
Mossad, kort voor HaMossad Le Modi’in ule Rakidim Meyuchadim kan letterlijk vertaald worden als ‘Instituut voor inlichtingen en bijzondere operaties’.  Het instituut, zoals het vaak genoemd wordt, is de Israëlische versie van het Amerikaanse Central Intelligence Agency, de geheime dienst dus. De Mossad beschouwt  zichzelf als de beste geheime dienst ter wereld. Op hun website zijn ze vrij open over hun activiteiten: beschermen van de grenzen, Joodse gemeenschappen waar dan ook ter wereld beschermen, informatie verzamelen, contraterrorisme,… het leest als een boodschappenlijstje. Maar als je de auteurs Bartoll en Rovero moet geloven is Mossad heel wat meer. En Bartoll zou het moeten weten: hij was immers jarenlang correspondent voor de grootste persagentschappen ter wereld en claimt redelijk wat actie van dichtbij gezien te hebben. Hij had misschien iets beter moeten kijken. Een spionagethriller pennen over de Mossad is een leuk idee, maar spijtig genoeg slagen de auteurs er niet in om iets echt boeiends te creëren. Bartolls vertelstijl is stijf, wat alle intriges (en er zijn er een hele hoop) doen overkomen als een opsomming. De myriade aan personages die Bartoll nodig heeft om zijn verhaal vorm te geven maakt dat je na pagina 20 moet beginnen terugbladeren om te kunnen blijven volgen. Daar heeft het genre wel vaker last van. Tekenaar Pierpaolo Rovero, alumni van de Disney Academy in Milaan, heeft een leuke tekenstijl, maar moet duidelijk tot het uiterste gaan om het broodnodige realisme te leveren dat een genre zoals de spionagethriller nodig heeft.  Het geheel is flets, wat door de erg donkere inkleuring van Véronique Robin niet wordt goedgemaakt, en komt niet verder dan het zoveelste verhaal over terrorisme, verstopte bommen en daddy issues.  Erg leuk onderwerp maar toch eentje om snel te vergeten.

Kwaliteit: ** matig

Moeilijk: II

Alle Nichtjes!

Tis familie zenne

Wie is wie?

Op visite

Ons Kaat heeft een nieuw zeteltje! Je kan het uitklappen naar een klein bedje. Te cute voor woorden. Alle meisjes op bezoek vonden het de max.

Plaat van de maand

Wolfgang Gartner - Spacejunk
Yeah yeah yeah yeah yeah BRRRM BRRRM BRRRM :)

Persoonlijke overwinning!

Vandaag alle bloso tochten rond Aarschot afgehaspeld. We hebben een nieuwe target nodig :)

De oude melkerij

De Melkerij St Isidoor stopte in de jaren '70 haar productie. In haar tijd was het een erg sterk merk en een van de stopplaatsen van de tram die Aarschot met de omringende dorpjes verbond. Zo lang ik me kan herinneren had Tractor Elsen de gebouwen in gebruik, tot zij in de mid nillies uitweken naar de industriezone in het Nieuwland van Aarschot. Deze week is de afbraak begonnen. De foto is wat ongelukkig, omdat ik hem in 7 haasten heb genomen, dus je kan het beeldje van St Isidoor niet zien staan. Ik vraag me af of ze het uit de nis zullen halen voor de gevel naar beneden komt.

Zo zag ze er vroeger uit:

Omnivit

Ons Kaat begint het nu toch wat moeilijk te krijgen. Slapen lukt niet goed meer. Met een beetje omnivit komen we er wel :)

Wat een fantastisch ding!

Ik was helemaal vergeten dat mijn broer en ik er zo eentje hadden!

Mona 2k700!

Jippies! :)

Fietskar

Ik heb ze nog niet getest, maar ons Kaat vindt ze in ieder geval fantastisch. Cadeau'tje van 350€.
Danku C.M :)

Werken

Mijn straat heeft een auw'tje.

De laatste fase aan de brug is ingegaan. Drie maand rust en dan betere doorstroming. Het wordt er enkel beter op aan de Herseltsesteenweg :)

Othello

Net Othello gezien in cc Zwaneberg. De Spelerij, een relatief nieuw theatergezelschap onder leiding van Paula Bangels bracht hun eigen interpretatie van een van de Bards grootste werken. Othello is een klassiek Grieks drama: liefde, jalousie, bedrog, dood. De Spelerij brengt een oud thema en turnt het om naar een contemporaine setting: business, office gossip, overspel, moord. Erik Goossens, die we nog kennen van Vandenbossche electronics, zit in een glansrol als Iago (Jago), de slechterik die Othello (rol van Matthias Sercu) de dieperik in duwt. Shakespeare is onverdund niet naar iedereens smaak, maar De Spelerij mengt net genoeg neon licht en office tactics in hun spel dat het geheel erg herkenbaar wordt. Zoals Nathalie, een van mijn cultuurdates placht te zeggen: "Ik was precies aan het overwerken." 450 jaar later, en de grote thema's zijn nog niet veranderd. Dit stuk is een mooie illustratie voor het origineel, maar kan het niet vervangen. Vele nuances uit de orinele tekst gaan verloren in de zeer restrictieve bewerking: de dialoog is beperkt maar functioneel. Veel van het drama dat terug te vinden is in de originele tekst gaat verloren, maar dat is niet erg: De Spelerij roert en maakt Shakespeare toegankelijk voor een veel breder publiek (getuige de rijen die voor de middenschool waren gereserveerd) en dat is op zich al een verdienste.

Lest we forget

De 3M overhead projector.

Especially voor de Hammers. :)

Metekindje/Petekindjes dag

Meter Nadine is met ons Kaat op uitstap geweest samen met Dana, Toni en hun respectievelijke mete/petekindjes: Lena en grote Kaat.

Het is me daar een feest geweest zeg.

Setje

Recensiewerk - Rik Remix

Rik Remix – David Vandermeulen

Rik Ringers, journalist, misdaadbestrijder, liefhebber van blonde vrouwen en juweel aan de kroon van uitgeverij Le Lombard komt thuis van een lange dag gevuld met bovennatuurlijke misdaad. Hij springt in de douche, bakt een eitje,  wordt achtereenvolgens geslagen, geschopt, verdronken, beschoten, geradbraakt, vergiftigd, geëlektrocuteerd, gedrogeerd, gekust, verbonden en voor dood verklaard.  Remixer David Vandermeulen  gebruikt prenten uit de volledige reeks om een nieuw verhaal te creëren. Vijf hoofdstukken met klinkende namen heeft Vandermeulen nodig om zijn OuBaPo bewerking van Tibets geesteskind rond te krijgen. OuBaPo, kort voor Ouvroir de Bande Dessinée Potentielle, is een nogal obscure beweging binnen het stripwereldje dat namen als Trondheim tot haar ledenbestand mag rekenen. De OuBaPo beweging gebruikt formele beperkingen om een stripboek tot stand te laten komen. Vandermeulen, de DJ van dienst,  verwijst hier als volgt naar: “De teksten en de beelden in dit verhaal zijn van A.P. Duchâteau en Tibet. Afgezien van enkele gewijzigde uitsneden is er niets aan gewijzigd. Het is een formele beperking die past in de OuBaPo traditie.(p3)” De formele beperkingen die Vandermeulen zichzelf oplegt, zijn die van de Tournering of de grafische re-interpretatie: een auteur eigent  zich de tekenstijl of de personages van een andere auteur toe en creëert zo een nieuw verhaal.  Er zijn vijf hoofdstukken: Rake klappen, waarin Rik het lijdende voorwerp is; Harde maatregelen, waarin Rik de voorwerpen doet lijden; Bittere wraak, waar de vuisten plaats maken voor vuurwapens; Onverwachte ommekeer, waar alle hoop verloren lijkt en R.I.P Rik, waarin onze onversaagde held keer op keer het onderspit lijkt te delven. Alle onderdelen maken deel uit van de stream of consciousness die Vandermeulen de lezer voorschotelt. De opeenvolging van acties, de snelheid die Vandermeulen creëert met wat op de keper beschouwd knip-en plakwerk is, is indrukwekkend. Het strekt Tibet tot eer dat Vandermeulen nergens zijn zelf opgelegde formele beperkingen moest versoepelen: voor elke situatie lijkt er een goede Rik Ringers plaat te vinden zijn. Opmerkelijk is dat elk hoofdstuk een apart verhaal vormt en dat het geheel ook in de omgekeerde richting kan gelezen worden zonder snelheid te verliezen. Vandermeulen draagt het boek op aan Tibet die Rik Remix blijkbaar een fantastisch idee vond. Ik treed hem daarin bij: Rik Remix is een kunststukje, een eerbetoon aan vergane stripglorie, maar of het publiek dat Rik Ringers gelezen heeft in hun tienerjaren erdoor gecharmeerd zullen worden blijft de vraag.  De pop art op de cover gaat alvast niet helpen.

Kwaliteit: goed – Moeilijkheidsgraad: I

The Avengers.

Gisterenavond met Toni en de Vince des Duisternis hemzelf The Avengers gaan kijken. Hier volgt mijn recensie:

Inderdaad.

Mona

We hebben twee meisjes dames en heren! Twee meisjes. Op 20/4 werd onze tweede dochter Mona geboren. Het begon op donderdag, Kristin voelde vanalles bewegen, maar dacht dat ze nog tijd genoeg had en ging eten met Dana en de andere meisjes van de kostummekesschool. Toen ik om drie uur s' nachts wakker schoot hoorde ik iemand naast mij puffen. De weeën waren gestart en om 7 uur, nadat ze een uur in de douche had gestaan bleken de weeën zo snel na elkaar te komen dat Agnes niet snel genoeg kon komen om ons Kaat op te halen. In de auto werd het snel duidelijk dat het menes was, ik heb een stukje over de pechstrook gereden. :)

Om halfacht waren we in het Heilig Hart aangekomen, om kwart voor 8 lag ze op de tafel en om 13 na 8 is Mona geboren. 2k60 droog aan de haak en 46 cm. Ze heeft twee weken op Neo natologie moeten blijven om wat te verdikken en op vrijdag 4/5 mocht ze naar huis. Toevallig de datum waarop Kristin uitgerekend was. Het zijn nogal emotionele weken geweest, maar mijn drie vrouwen zijn thuis nu en de rust is weder gekeerd. Mona slaapt goed en eet vlot en lijkt met de dag dikker en dikker te worden en ons Kaat is blij met haar zusje en begint stilletjesaan wat beschermend gedrag te vertonen, afgewisseld met gezonde brokken jaloezie. Ik heb wat foto's bij elkaar gezocht die een goede indruk geven van wat er zoal is gebeurd. En dat is nogal wat geweest.

Eerst moest ze even onder de grill.

Dan moest ze een paar dagen in de oven.

De heel fiere mama, luttele uren na haar bevalling.

Efkes onder de zonnebank. 

Dan naar een gewoon bedje

En dan naar huis.

De goden lachen, de goden fronsen. Maar alles komt goed.

Mag ik efkes stoefen?

Twee keer gepubliceerd! Een korte recensie en één feature van 850 woorden! Fier dat ik ben!

http://deleeswelp.be/?navigatieid=30&tijdschriftid=250

Lachen met de papa

Twee weken terug lag ons Kaat in het ziekenhuis. Ze had een bacteriële infectie opgelopen. Ik heb er een foto van, maar ik durf hem niet te bloggen. Bovenstaand een paar foties van onze trooper op dag drie. Het is een taaie. Echt een taaie.

Anyhoo, die crisis is nu achter de rug. Kristin stond er op om bij haar te blijven slapen, ondanks haar vergevorderde zwangerschap. Als ze niet zo'n buik zou hebben, je zou niet weten dat ze zwanger was. Het was stressvol voor alle betrokken partijen, grootouders incluis, maar je ziet er nu niets meer van.

Kaat begint echt te praten nu, het zijn nog geen volzinnen, maar ze slaagt er goed in om de wereld rondom haar te beschrijven.

Op dag drie in het ziekenhuis zit ze op mijn schoot naar mijn buik te kijken. Op een gegeven moment trekt ze een deugenietenkop en zegt ze: "Papa baby buit!"  Waarop ik zeg: "ik heb helemaal geen baby in mijn buik!" en zij dan weer: "Mama, mama! Papa oot baby buit." Kristin kon nauwelijk haar lach inhouden, maar deed ons huwelijk toch gestand met: "maar nee schatje, papa heeft geen baby in zijn buik!"

Waarop ons Kaat dan weer zei: "Papa! Ditte buit, oot baby!, hahahahahaa"


Lachen met de papa dus :)

In de kleuterklas

Vorige week was nogal een bewogen editie. Het begon met een intro het kleuterklasje.

Opera

Afgelopen zaterdag De Staatsopera van Tatarstan aan het werk gezien met Verdi's meesterstuk Nabucco. Een revelatie voor velen in de zaal. Ik heb met open mond gekeken.

Een stukje was meteen herkenbaar: Vapensiero sull’ali dorate ofte Het slavenkoor

Plaat van de maand

Jack White dames en heren :)

Recensies

De leeswolf begint me te vertrouwen, lijkt me. Ze sturen me 4 strips per keer op om te recenseren. Je hoort me niet klagen. Onderstaand een van de eerste reeksen waar ik niet anders kon dan ze af te branden.

De Verborgen Geschiedenis – Het einde van Camelot

De oude miljonair Howard Hugues slaagt erin om de Amerikaanse maffia er van te overtuigen de Amerikaanse President John F. Kennedy te vermoorden. Hugues draagt een onbeschreven haat voor J.F.K. die hij de ‘Katholiek met Hazentanden’ noemt. Kennedy moet dood en ondanks Hugues’ falende gezondheid slagen zijn plannen wonderwel. Aan de andere kant van de wereld komt Curtis Hawke Saint John Philby op het spoor, de moordenaar van Curtis’ vrouw.  Aangespoord door de magistraat Erlin en een jonge leerlinge stort Curtis zich op de jacht.

De Verborgen Geschiedenis vertelt het verhaal van De Magistraten: halfgoden die sinds het begin der tijden met elkaar strijden om de heerschappij over de mensheid. In Het einde van Camelot is de grootste rol weggelegd voor Erlin, de magistraat van het schild en de penning, die zijn agent Curtis Hawke helpt strijden tegen Saint James Philby, agent van Dyo, de magistraat van de bokaal. Scenarist Pecau geeft lessen in  moderne geschiedenis, maar creëert een alternatieve achtergrond om de gebeurtenissen te verklaren (in dit geval de moord op J.F.K). De combinatie van echte geschiedenis, alternatieve geschiedenis, de zeer uitgebreide mythologie rond de magistraten en hun agenten maakt dat De Verborgen Geschiedenis voor nieuwe lezers een bijna onbegonnen taak is. De introductie van de personages op de binnenflap is veel te summier om met enig begrip van de beweegredenen van de protagonisten aan het verhaal te beginnen. Pecau’s scenario springt van het ene personage naar het andere zonder enige plausibele link en gaat van de ene gebeurtenis naar de andere zonder de lezer wat achtergrond te geven. Het verhaal is rommelig, zit vol met oude clichés (de introductie van een rebelse leerlinge – toevallig met dikke borsten- voor Curtis Hawke, is slechts een van de vele voorbeelden, p27) en maakt het geheel onbegrijpelijk. Liefhebbers van het fantasy genre zullen zich ongetwijfeld door de magistrale covertekening van Manchu en Vatine laten verleiden, maar gaan gegarandeerd teleurgesteld achterblijven. De verwijzing naar Camelot is dan ook goedkoop: geheimen op de bodem van een meer? Gelukkig verzachten de tekeningen van Igor Kordey het lijden. Kordey’s werk schippert tussen sterk realisme (p 28) en summiere schetsen (p35) en slaagt erin Pecau’s gezwam van wat duiding te voorzien. De kracht van de tekeningen wordt nog aangescherpt door het sterke werk van colorist Len O’Grady, die net als Kordey al voor Marvel mocht werken. Je vraagt je af wat die twee met een andere scenarist hadden kunnen bekokstoven.

Kwaliteit: * slecht

Moeilijkheidsgraad: III – voor specialisten

De Verborgen Geschiedenis – Watergate

Watergate schetst de avonturen van een bende nonchalante bush pilots die tijdens het Vietnam conflict de bevoorradingsroutes tussen de verschillende Amerikaanse kampementen moeten openhouden. Het verhaal wordt gekleurd met een streepje Voodoo in de Cambodjaanse jungle terwijl aan de andere kant van de wereld Reka (de magistraat van speer en staf) door haar broer Erlin (de magistraat van het schild en de penning) aan heroïne ten onder gaat.

Naar goede gewoonte in de reeks ‘De Verborgen Geschiedenis’ is Watergate een nieuwe opstapeling van clichés. In deze twintigste editie put scenarist Pecau ongebreideld uit de rijke collectie Hollywood films die het Vietnam conflict als onderwerp hadden. Zonder enige schroom mengt Pecau wederom moderne geschiedenis met zijn eigen verzinsels in een schamele poging tot een alternatieve verklaring voor de gebeurtenissen in het verleden. Apocalypse Now, een van Francis Ford Coppola’s meesterwerken wordt schaamteloos gekopieerd, tot en met de dikke blanke man die in de diepe jungle verscholen zit. Tekenaar Kordey kan niet anders dan een persiflage tekenen van een zwetende Marlon Brando.  Ook in deze editie wordt de eeuwige status quo tussen de Magistraten, halfgoden met ongelofelijke krachten, in stand gehouden. Elke vorm van karakterontwikkeling ontbreekt en de rode draad doorheen de serie is erg ver te zoeken. Pecau aarzelt er ook niet voor om op p23 schaamteloos die andere reeks: Major Arcanum (Pecau-Damien) te pluggen om een onomwonden gat in de verhaallijn te dichten. De bush pilots die geschetst worden en de heroïne die ze moeten smokkelen, zijn rechtstreeks gekopieerd uit de film ‘Air America’, waar een jonge Mel Gibson en een toen nog drugsvrije Robert Downey Jr. de affiche van sierden. De opzet van De Verborgen Geschiedenis is om waargebeurde verhalen van een alternatieve uitleg te voorzien. Watergate geraakt niet verder dan een flauwe kopie. Kordey’s tekenwerk en O’Grady’s inkleuring zijn, zoals verwacht, van een uitmuntende kwaliteit. De covertekening van Manchu en Vatine doen, tegen beter weten in, de onoplettende lezer zin krijgen om de strip open te slaan. Watergate is het eerste deel van een tweedelige cyclus, maar ook hier zal een nieuwe lezer voor een bijna onmogelijke taak staan: het verhaal is zo gefragmenteerd en de introductie zo summier dat de daden van de hoofdpersonages roekeloos en ongegrond lijken. Wederom mag de vraag gesteld worden: wat zouden Kordey en O’Grady tevoorschijn kunnen toveren met een scenarist als pakweg Arleston (verscheidene reeksen) of Leo (verre werelden, Aldebaran,...) aan het roer. Misschien toch even Uitgeverij Sylvester opbellen.

Kwaliteit: * slecht

Moeilijkheidsgraad: III voor specialisten.

Ik krijg een feature in de wolfsprent van maart! Jippies.

Kei zwanger

Kristin staat helemaal bol, het bedje is al in huis, maar nog niet in elkaar, de suikerbonen staan in de garage, de proefdruk van het kaartje is onderweg, we zijn het eens over een naampje en ons Kaat begint stilletjesaan te begrijpen dat ze grote zus wordt.

Joy. :)

Mopje, klein mopje.

Nog niet zo lang geleden poste ze deze foto op facebook, ik heb er wat tekst aan toegevoegd. Ze kon er mee lachen :)

Zolder

Vandaag op het circuit van Zolder gaan rijden. Met de koersfiets, natuurlijk. Wat een ervaring! Ik heb ongeveer 40 km kunnen doen, dat zijn zo'n 10 toertjes. De eerste drie mijn twee teammaten kunnen bijhouden, maar daarna op mijn eigen tempo verder gemoeten. Toch, 27,8 km gemiddeld voor een mens van 110 kg. Er zijn er die het slechter doen. Veeeel slechter!