Analytics
donderdag 21 juni 2012
Pater Sam Berg
Ik was vertrokken om minstens een keer op de paterberg te geraken. Ik heb het uiteindelijk 13 keer gehaald voor het op was. Absolute ervaring om nooit meer te vergeten. De organisatie was feilloos en elegant, de mensen vriendelijk en het Ricoh team stond er. Ik weet niet precies hoeveel toeren we in totaal gedraaid hebben, maar Close the gap gaat van Ricoh in ieder geval een mooie som krijgen! Volgend jaar gaan we supporters meenemen :)
Bike To close the Gap
Om 14h begin ik eraan. Ik ga met de anderen van het Ricoh team trachten de Paterberg in Kluisbergen zo vaak mogelijk te beklimmen voor het goede doel. Onderaan zie je waar ik aan begonnen ben.
What was I thinking.
What was I thinking.
woensdag 20 juni 2012
dinsdag 19 juni 2012
Twee graag
Twee graag!Legend of Zelda Rupees PrintCreated by Barrett BiggersLimited edition signed giclee prints available for $25 USD at Etsy.
Reblogged van IT8bit.
maandag 18 juni 2012
zondag 17 juni 2012
zaterdag 16 juni 2012
vrijdag 15 juni 2012
Michel Vaillant - Recensiewerk
Michel Vaillant – De
Grote match kwam voor het eerst als alleenstaand album uit in 1959 nadat
auteur Jean Graton eerst een paar testjes met zijn nieuwe personage draaide in
weekblad Kuifje, waar Graton toen aan
de slag was. 70 albums later brengt Dupuis De
Grote Match opnieuw uit in een complete restyling zonder de eigenheid van
het origineel te loochenen. Op de hardcover versie van De Grote Match staat aan de binnenkant een overzicht van de vele
Vaillantes die Michel Vaillant
tijdens zijn eindeloze carrière heeft bestuurd. Meteen daarna? Een luxueuze
replica van een ex libris uit ’57! Aaaaaah
nostalgie! Gratons werk heeft dat
tijdloze waar slechts bitter weinig reeksen op kunnen bogen. Net zoals de
eeuwige Robbedoes lijkt Michel Vaillant niet ouder te worden
terwijl de autoracerij en het circus errond onverwijld blijft veranderen. Gratons
vertelstijl moest ten tijde van Kuifje
nog groeien: vakken worden vaak gevuld met tekst en dialoog die eigenlijk
beschrijven wat er in de prent aan het gebeuren is (p63, Michel knielt naast
Warson) en de inkleuring van Graton’s vrouw Francoise is ver verwijderd van de Photoshop meesterstukken die we
momenteel voorgeschoteld krijgen. Het draagt enkel bij tot de sfeer! In de Grote Match krijgt de Vaillante stal een uitdaging voor de
voeten geworpen. Na een editie van de grote prijs van Indianapolis klaagt een
Amerikaans dagblad dat een Europeaan de titel wereldkampioen niet waardig zou
zijn. L’eclair, het dagblad van Louis Latour (vriend aan huis bij de Vaillants) stelt een wedstrijd voor: de
beste racers van de twee continenten nemen het tegen elkaar op tijdens vijf
belangrijke Grand Prixs. Michel Vaillant
wordt tegenover Steve Warson gezet en
het wordt meteen duidelijk dat geen van beide kemphanen de strijd zomaar
gewonnen zullen geven. De Grote Match is een document over ver vervlogen tijden en
geeft een mooi beeld van hoe de autoracerij in de late 50-ties er aan toe
ging. Graton schetst zijn ideale wereld: de mannen dragen
maatpakken, vrouwen zijn wat dommige naïeve wezens die ver van de boze wereld
moeten gehouden worden (p28,32,41,etc) en de kleine arbeider is blij en
dankbaar voor zijn plaats aan de loopband. (op p29-30 krijgt de lezer een scene
voorgeschoteld waar menig vakbondsleider van zou gaan rillen). De
Grote Match is op alle vlakken hopeloos verouderd: van de auto’s tot de
denkbeelden, maar dat maakt helemaal niets uit. Deze heldenstrip brengt ons
terug naar de kleine jongens/meisjes die we waren toen we De Grote Match voor de eerste keer lazen. Een brok pure nostalgie
die doet uitkijken naar de volgende editie.
Kwaliteit: goed – graad: I gemakkelijk
Michel Vaillant – De
gemaskerde racer
Dupuis lanceert via haar imprint Graton de reeks Michel Vaillant binnen hun segment Jong
Volwassenen. De uitgeverij heeft de herdruk van de eerste 6 exemplaren
aangekondigd. Het succes in de stripspeciaalzaak zal uitwijzen of de rest van
de albums zal volgen. De Gemaskerde Racer is net zoals de
vorige editie voorzien van een knappe replica van een van Gratons ex
-librissen. Waarschijnlijk nét datgene wat een twijfelende klant over de streep
kan trekken! Gratons vertelstijl heeft in deze tweede editie van Michel Vaillant nog geen grote evolutie
doorgemaakt, toch kan men al opmerken dat de auteur afstapt van al te grote
blokken beschrijvende tekst en dat hij de lezer wat meer krediet geeft. Graton
tekende de eerste 13 strips integraal voor hij in de jaren 60 een assistent in
huis neemt. Deze edities baden dan ook nog in de nostalgie van de gentlemen
racers. Het genre is niet voor iedereen, maar als document van de toenmalige zeitgeist is het best de moeite. De Vaillants
genieten van wat welverdiende rust in hun riante villa in Roquebrune, net
buiten het Prinsdom Monaco. Vader Henri
en de jonge kampioen Michel zijn
volop bezig met het testen van de eerste buitenboord Vaillante motor. Alles gaat van een leien dakje tot Michels oudere broer Jean-Pierre vanuit Parijs belt met de
melding dat een geheimzinnige gemaskerde racer in een ongemerkte racewagen werd
opgemerkt op het circuit van Essarts in Rouen. De mysterieuze onbekende blijkt
met zijn spookwagen het ene na het andere baanrecord aan diggelen te rijden.
Paniek in het Vaillante kamp: de
huidige bolide waar Michel het nieuwe
raceseizoen moet aanvangen is immers haar piek voorbij en een gerespecteerde
producent als Vaillant kan het zich
niet permitteren om in de Grand Prix wedstrijden (dit was een tijd waar Formule
1 nog niet bestond!) op de derde startrij te staan. Ondertussen blijft Jean-Pierre bij zijn vader Henri aandringen om een compleet nieuwe
racewagen te bouwen, vader Vaillant
ziet het nut er niet meteen van in, maar dat zou wel eens erg snel kunnen
veranderen.
Het zal nog een paar jaar duren voor Michel Vaillant een sterk vrouwelijk personage in de rangen krijgt. De manier waarop vrouwen
worden voorgesteld is typisch aan de periode voor de grote bevrijding van de
jaren 60. Opvallend is dan ook dat de jonge knappe Agnes, die in de vorige editie De
Grote match (Graton-2012) nog een grappende bakvis was in deze editie
netjes in het rollenpatroon zit. Het Engels heeft er een mooi woord voor: quaint!
Kwaliteit: goed – graad: gemakkelijk
donderdag 14 juni 2012
Asperges
Kaat en de meter delen geheimpjes tijdens in de aspergetijd.(Klinkt als een omschrijving van een Degasse. ) :)
woensdag 13 juni 2012
Dromen van nieuwe gear
Ik neig naar de shimano set. Ben wat twijfelachtig rond SRAM. Maar ik heb er toch geen geld voor :) Als jullie een feestje willen geven voor vrienden en je hebt iemand nodig om te koken... vrije bijdrage aan het mountainbike fonds... :)
dinsdag 12 juni 2012
Tumblr
Ik heb er ooit al wel eens naar gelinkt. Maar ik heb ook nog die andere blog. Lichtjes NSFW, maar vooral een collectie van rare shit dat ik tijdens mijn gesurf tegenkom :)
zondag 10 juni 2012
zaterdag 9 juni 2012
vrijdag 8 juni 2012
Fietskar
Mijn oudste dochter en mezelf hebben al erg genoten van de CM fietskar, maar het was pas echt feest toen de Lars op bezoek kwam!
donderdag 7 juni 2012
Schatten in de grondwerken
Tijdens onderstaande wandeling...
vond ik dit in een klomp aarde:
Waarop ik een mailtje stuurde naar de brouwerij:
Aan: Info Brouwerij Westmalle
Onderwerp: oude fles
Hoi, ik heb bij graafwerken een oud flesje Westmalle gevonden. De letters zijn
embossed en de kroon rond de hals is er nog niet. Onderaan de fles staan de
letters i b en c. De hals van de fles lijkt gezandstraald en draagt de letters
A en W.
Zou dat uit de jaren 70 kunnen zijn? Of is het nog later?
Ik vind nergens fotomateriaal van oude Westmalle flesjes.
Ik ben erg nieuwsgierig!
Groetjes,
Sam
Dag
Sam,
Bedankt
voor je bericht. Ik heb mijn licht opgestoken bij een pater Renaat, die vroeger
nog directeur geweest is van de brouwerij. Toen hij in 1950 intrad in de abdij,
was men enkele jaren gestart met een fles waar de ring in de hals zat. De fles
die jij gevonden hebt, was de voorgaande fles. Ze werd geproduceerd tussen 1938
en 1948. We hebben niet genoeg bronnenmateriaal om de fles met meer precisie te
kunnen dateren. De fles was waarschijnlijk nog in omloop tot ergens eind de
jaren 1950. Flessen bleven meestal in rotatie tot ze braken of verloren gingen.
De
pater wist me ook nog te vertellen dat deze fles in de abdij zelf gezandstraald
werd, wat van elke fles een unicum maakte. Kortom, je hebt echt wel iets heel
exclusief gevonden. Wie weet zitten er nog schatten onder de grond J
Je
kunt me een groot plezier doen door eens een paar foto’s van dit flesje op te
sturen. Leuk voor onze archieven.
Met
vriendelijke groeten,
Manu
Pauwels
Hoofd
Marketing
Ik heb foto's gestuurd en ik ben van plan de fles aan de brouwerij terug te geven. Misschien zitten er wel een paar bakken tripel in voor mij. :)
woensdag 6 juni 2012
My own, my precioussss
Er stonden er drie, ik heb ze dan maar allemaal meegenomen. Moeilijk aan te geraken momenteel. De Paters brouwen net genoeg om zich in hun levensonderhoud te kunnen voorzien. Dat maakt het product schaars en blijkbaar exclusief want Orval is een beetje een hype aan het worden. Maakt mij niet uit. De grote Orval schaarste van '12 is voorbij :)
Fruitboer
Toen we vorig jaar ons huis wilden verkopen hebben we onze tuin helemaal omgetoverd tot een bastion van gezelligheid. We hebben het terrasje achteraan in de tuin helemaal opgefrist en een fruithoekje gecreëerd. De aardbeien en tafeldruiven beleven nu hun tweede seizoen in Aarschot en er beweegt vanalles. Fantastisch om zien.
dinsdag 5 juni 2012
Hoog bezoek
Gino en Gitte zijn ons Mona komen bezichtigen afgelopen week. De zon scheen en de BBQ heeft gebrand. Nog hoog bezoek gehad in het laat zelfs!
maandag 4 juni 2012
zondag 3 juni 2012
Kapitein Winokio
Mijn god we hadden ons goed voorbereid. We gingen naar de kapitein op aan raden van Karen die met Oscar en de Viktor tot hard-core fans mogen gerekend worden.
We waren niet voorbereid op ons Kaat haar panische reactie toen de Kapitein en de matrozen op het podium stormden. Het kind zat te rillen van de schrik en riep: "Itte is bang! Itte is bang!" Needless to say we zijn moeten vluchten. De mensen keken raar. :-/
Er waren verzachtende omstandigheden. Later die dag zaten we bij de dokter van wacht, onze duts had 40 graden koorts en zat blijkbaar op een bronchitis te broeien.
Ze blijft een schrikschijter natuurlijk. :)
Welkom thuis feestje
Mona weegt 3kg340 nu! We zijn helemaal gerustgesteld. Ze eet vlotjes, ze slaapt mooi. We hebben een tijdje geleden een welkom thuis feestje gedaan. Het was een feest!
woensdag 23 mei 2012
dinsdag 22 mei 2012
maandag 21 mei 2012
MTB team: De Noenkels
Weekend review
Er zat veel vlees aan het weekend! Ik had congéke op vrijdag! Donderdag hebben we vooral gehangen, vrijdag ben ik gaan fietsen (voorspelbaar, ik weet het), zaterdag was het welkom thuis feestje voor ons Mona en zondag weer gaan fietsen en Tim+Karen op bezoek gehad. We hebben ons niet verveeld. Foto's staan nog op de kodak, ambetant.
zaterdag 19 mei 2012
Recensiewerk - Mossad
Mossad (special
operations) – De mol van het Elysée
Sven Allen,
professor aan het Instituut voor Politieke Wetenschappen, zit in een zeldzaam rustig hoekje van de Parijse
Boulevard Saint-Germain koffie te drinken met zijn vriendin Jessie. Op een
boogscheut van hun geflirt laat de ene na de andere geheim agent van Mossad het leven. Hetzelfde gebeurt in
Malta, maar daar lijkt Yoni, Allens zoon, in het midden van de
wervelstorm te zitten. Yoni is
namelijk in zijn vaders voetstappen getreden en maakt deel uit van Mossad. Het
enige verschil: vader zit niet langer in actieve dienst en is helemaal niet op
de hoogte van zijn zoons avonturen. Maar dat zal niet lang meer duren. Na de
aanslag volgt een wervelwind van geweld, intrige, politiek, het gekende recept.
Allen zal terug de actieve dienst in
moeten. En snel.
Mossad, kort voor HaMossad Le Modi’in ule Rakidim Meyuchadim kan letterlijk vertaald worden als ‘Instituut voor inlichtingen en bijzondere operaties’. Het instituut, zoals het vaak genoemd wordt, is de Israëlische versie van het Amerikaanse Central Intelligence Agency, de geheime dienst dus. De Mossad beschouwt zichzelf als de beste geheime dienst ter wereld. Op hun website zijn ze vrij open over hun activiteiten: beschermen van de grenzen, Joodse gemeenschappen waar dan ook ter wereld beschermen, informatie verzamelen, contraterrorisme,… het leest als een boodschappenlijstje. Maar als je de auteurs Bartoll en Rovero moet geloven is Mossad heel wat meer. En Bartoll zou het moeten weten: hij was immers jarenlang correspondent voor de grootste persagentschappen ter wereld en claimt redelijk wat actie van dichtbij gezien te hebben. Hij had misschien iets beter moeten kijken. Een spionagethriller pennen over de Mossad is een leuk idee, maar spijtig genoeg slagen de auteurs er niet in om iets echt boeiends te creëren. Bartolls vertelstijl is stijf, wat alle intriges (en er zijn er een hele hoop) doen overkomen als een opsomming. De myriade aan personages die Bartoll nodig heeft om zijn verhaal vorm te geven maakt dat je na pagina 20 moet beginnen terugbladeren om te kunnen blijven volgen. Daar heeft het genre wel vaker last van. Tekenaar Pierpaolo Rovero, alumni van de Disney Academy in Milaan, heeft een leuke tekenstijl, maar moet duidelijk tot het uiterste gaan om het broodnodige realisme te leveren dat een genre zoals de spionagethriller nodig heeft. Het geheel is flets, wat door de erg donkere inkleuring van Véronique Robin niet wordt goedgemaakt, en komt niet verder dan het zoveelste verhaal over terrorisme, verstopte bommen en daddy issues. Erg leuk onderwerp maar toch eentje om snel te vergeten.
Mossad, kort voor HaMossad Le Modi’in ule Rakidim Meyuchadim kan letterlijk vertaald worden als ‘Instituut voor inlichtingen en bijzondere operaties’. Het instituut, zoals het vaak genoemd wordt, is de Israëlische versie van het Amerikaanse Central Intelligence Agency, de geheime dienst dus. De Mossad beschouwt zichzelf als de beste geheime dienst ter wereld. Op hun website zijn ze vrij open over hun activiteiten: beschermen van de grenzen, Joodse gemeenschappen waar dan ook ter wereld beschermen, informatie verzamelen, contraterrorisme,… het leest als een boodschappenlijstje. Maar als je de auteurs Bartoll en Rovero moet geloven is Mossad heel wat meer. En Bartoll zou het moeten weten: hij was immers jarenlang correspondent voor de grootste persagentschappen ter wereld en claimt redelijk wat actie van dichtbij gezien te hebben. Hij had misschien iets beter moeten kijken. Een spionagethriller pennen over de Mossad is een leuk idee, maar spijtig genoeg slagen de auteurs er niet in om iets echt boeiends te creëren. Bartolls vertelstijl is stijf, wat alle intriges (en er zijn er een hele hoop) doen overkomen als een opsomming. De myriade aan personages die Bartoll nodig heeft om zijn verhaal vorm te geven maakt dat je na pagina 20 moet beginnen terugbladeren om te kunnen blijven volgen. Daar heeft het genre wel vaker last van. Tekenaar Pierpaolo Rovero, alumni van de Disney Academy in Milaan, heeft een leuke tekenstijl, maar moet duidelijk tot het uiterste gaan om het broodnodige realisme te leveren dat een genre zoals de spionagethriller nodig heeft. Het geheel is flets, wat door de erg donkere inkleuring van Véronique Robin niet wordt goedgemaakt, en komt niet verder dan het zoveelste verhaal over terrorisme, verstopte bommen en daddy issues. Erg leuk onderwerp maar toch eentje om snel te vergeten.
Kwaliteit: ** matig
Moeilijk: II
Abonneren op:
Posts (Atom)