Cuba

Mijn homegirl Dana zit in Cuba. Het kind schrijft als Attenborough. Lees haar avonturen hieronder:

Queridos padres/amigos,

Eindelijk het eerste mailtje vanuit Cuba!

We zijn hier zonder problemen donderdagavond aangekomen en met open armen ontvangen door Aleido, onze gastheer in onze allereerste casa particular.
Onze kamer is super groot met living, eetplaats, badkamer, een mini flatje eigenlijk. De inrichting is ook de moeite: overal plastieken bloemen, knalrood salon en foto's van Aleido zelf aan alle muren.
Grappig, vooral als je weet dat hij very gay is en rond paradeert met een shortje van hotpants formaat en een verblindende glimlach op zijn gezicht. Ik denk dat de man zijn pensioen in zijn tanden heeft zitten, want ze zijn bijna allemaal van goud! Maar hij is vriendelijk en behulpzaam, heeft goeie tips voor restaurantjes en behoedt ons voor de geslepen truukskes van de Cubaan in de straat.

Wanneer we ons vrijdag voor het eerst de stad in wagen, valt in eerste instantie vooral het modebeeld op. De legging is zowaar ook populair in Cuba, maar dan wel bij voorkeur in fluo spandex. De latina's hebben hier duidelijk geen probleem om hun al dan niet proportionele achterwerk in een spannend spandex broekje te wurmen. In combinatie daarmee dragen ze bij voorkeur een al even spannend half doorschijnend topje. We proberen zoveel mogelijk fashion kiekjes te schieten zodat jullie in Belgie straks kunnen meegenieten van deze toch wel intrigerende trend.

Qua vriendelijkheid van de Cubanen kunnen we ook niet klagen, alleen ze zijn verdorie voor geen meter te vertrouwen. Om de haverklap word je op straat aangesproken door mensen die je - goed van inborst als ze zijn...ahum - willen meetronen naar een optreden van de Buena Vistas. We zijn hier bijna een week, maar de Buena Vistas hebben we nog steeds niet gezien! Het is gewoon een manier om toeristen mee te lokken naar een bar, een paar mojitos te drinken (waarop ze ongetwijfeld commissie krijgen) en je trachten te overhalen een doosje sigaren te kopen in ruil waarvoor ze zelf een doos melk krijgen. Ondanks de waarschuwingen van Aleido zijn we natuurlijk 1 keer in de val gelopen, maar een ezel stoot zich geen 2 maal aan dezelfde boom en dus doen we nu gewoon een praatje met de mensen en van zodra ze doorhebben dat er niets te rapen valt, laten ze je gerust.

Eergisteren hebben we een uitstap gemaakt naar de provincie Pinar del Rio. Een prachtige groene streek die vooral bekend staat om zijn tabaksplantages.
Uiteraard hebben we een sigarenfabriek bezocht, maar man man die dingen zijn kostig. Bijna EUR 400 als je een volledig kistje wil kopen. En aan de prijzen is niks af te bieden, die zijn vastgelegd door Fidel & Co. Ik heb me dus wijselijk bij 3 exemplaren gehouden:
1 Montecristo, 1 Romeo & Juliet en 1 Cohiba. Die zullen eens in Belgie eerlijk verdeeld worden tussen el papa, el cristiano y los amigos!

De prijzen zijn hier in het algemeen trouwens een stuk hoger dan in India. Dat veroorzaakte aanvankelijk een beetje en financiele shock, maar we hebben ons ondertussen aangepast aan de gang van zaken.

Gisteren hebben we een uitstapje gedaan naar Soroa met de jeep. We hadden deze excursie geregeld via een reisagentschap in een hotel en bleek dat we een beetje een vip tour geboekt hadden. We hadden namelijk 2 gidsen voor ons alleen: Inti en Ray. En het moet
gezegd: het waren nogal de mannen! We hebben ons echt super geamuseerd en het voordeel van zo'n gids is dat die je tenminste niet constant probeert op te lichten en open over het land en het regime spreekt. Inti (betekent zonneschijn) had zelf ook al wat van de wereld gezien, wat vrij ongewoon is voor een Cubaan.
Hij had 2 jaar op een cruise schip gewerkt en was daardoor duidelijk wat wereldser dan zijn kompaan.
Samen hebben we zo'n beetje getracht de 'woeste'
Cubaanse natuur te temmen: we hebben een stevige wandeling gemaakt door bossen en rivieren - waarbij ik als enige eens niet onderuit ben gegaan op de gladde bospaden, waarvoor dank aan de hombres - en zijn gaan zwemmen in een waterval. Water was wel een beetje aan de koude kant, maar ik heb het niet aan mijn hart laten komen en een heerlijk plonsje gemaakt. Johan is met zijn verkoudheid (ik vraag me af waar die jongen die verkoudheden blijft halen!) aan de kant gebleven.
's Middags hebben we geluncht in wat vroeger een buitenverblijf van de Fidel was. Toevallig was er die dag net een gastronomisch feestje aan de gang waarvan wij mochten mee genieten. Maar in alle eerlijkheid, hoe lekker het ook was, na 3 dagen cerdo, moros y cristianos y bananas fritas heb je het zowel wat gehad met de national cuban dish. Maar het was gezellig en de mensen waren super gedienstig.

Op de terugweg naar Havana hebben de mannen mij in de auto wat typisch cubaans slang geleerd. Zo weet ik nu dat ze hier niet "vamos", maar "vamochando" zeggen en dat Gabriel Rios in cubaanse termen "mangon" is. Niet dat de Gabi hier bekend is ofzo, maar ik heb ze een staaltje belgische-puerto ricaanse pop laten horen op de mp 3. In Cuba blijkt naast salsa vooral reggaeton populair te zijn.

Vandaag is onze laatste dag in Havana. Morgen springen we het vliegtuig op naar de andere kant van het eiland, Santiago de Cuba.

Abrazo muy fuerte desde La Habana,
Dana